หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 894

ดวงตาของเซี่ยอวี้โจวเบิกกว้าง

“พวกเขาน่ะถือว่าติดอันดับเจ็ดในสิบของผู้มีพลังแข็งแกร่งในแดนเทพ” ลู่เจาเจามองสวรรค์เก้าชั้นฟ้าพร้อมทอดถอนหายใจ

ตราบใดที่พวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียว แทบไม่มีใครในแดนเทพที่จะเอาชนะพวกเขาได้เลย

ทว่าในตอนนี้…

หัวใจของลู่เจาเจาทรุดลงเล็กน้อย พวกเขาเกือบจะสูญเสียเพียรตบะทั้งหมดเพื่อทำให้นางฟื้นคืนชีพ!

“โอ้ เจาเจา ดูรูปตรงนั้นสิ ช่างสวยเหลือเกิน...”

“ตรงนั้น...” เซี่ยอวี้โจวยืนอยู่บนหัวมุมถนนของสวรรค์ชั้นหนึ่ง พร้อมชี้ไปยังภาพวาดที่แขวนอยู่มากมาย

ลู่เจาเจาเงยหน้าและอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อเห็น

หญิงสาวในภาพถือกระบี่ยาว ผมสีดำปลิวไสว ปลายกระบี่ชี้ไปบนท้องฟ้า ทำให้ผู้ที่ได้เห็นภาพนี้รู้สึกราวกับปลายดาบนั้นกำลังพุ่งเข้าหาใบหน้า

“นี่คือเทพธิดาเจาหยาง น่าเสียดายที่… ที่ตอนนี้คงแขวนต่อไปไม่ได้แล้ว…” เซียนนักพรตส่ายหน้าพร้อมกับดึงภาพเหมือนลงมา

เซี่ยอวี้โจวรับบทเป็นลูกน้องชั้นยอด ด้วยการก้าวเข้าไปและหยิบศิลาวิญญาณสองก้อนยัดไว้ในมือของอีกฝ่ายทันที “พี่ชาย พวกเรามาจากเกาะเซียนเผิงไหล ไม่ได้ออกไปไหนมาหลายปี ข้าขอถามเสียหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทพธิดาท่านนี้หรือ”

เซียนนักพรตที่สู่สวรรค์จากดินแดนอื่นพยายามพัฒนาตนเองไม่หยุดหย่อน

ทำให้เซียนนักพรตประจำถิ่นของที่นี่รู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

ชายคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน เขารับศิลาวิญญาณและหรี่ตาลงด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีสิ่งใดที่พูดไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่แดนเทพต่างก็รู้กันดี...”

“เฮ้อ...” ชายหนุ่มพลันกอดภาพวาดไว้อย่างทะนุถนอม

“ครั้นมีภัยพิบัติเกิดขึ้นในสามดินแดน หลุมขนาดใหญ่ถูกเปิดขึ้นในแดนเทพ สายลมอันรุนแรงพัดเข้ามากวาดล้างทุกอย่างไป”

“แดนเทพไม่อาจทำสิ่งใดได้เลย แต่เทพธิดาเจาหยางเป็นผู้อุทิศตนเสียสละเพื่อช่วยสามดินแดนให้รอดพ้นจากอันตราย”

“ในตอนแรกบุญกุศลของเทพธิดานั้นยิ่งใหญ่กว่าสวรรค์ ไม่อาจสร้างรูปปั้นได้ เพราะไม่มีสิ่งใดเทียบเท่าบุญกุศลที่นางทำ”

“พวกเราจึงวาดได้เพียงแผ่นหลัง...” ชายหนุ่มชี้ไปยังภาพวาดที่อยู่ทั่วถนน ทำให้เห็นว่ามีภาพวาดแผ่นหลังเต็มไปหมด

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มหน้าลง

“เพื่อฟื้นคืนชีพให้กับเทพธิดา ลูกศิษย์ทั้งเจ็ดใช้เวลาหลายพันปีและใช้ความพยายามทั้งหมดในการถักทอวิญญาณของนาง และส่งนางไปเกิดใหม่อีกครั้ง”

“ข่าวนี้เพิ่งเล่าลือกันเมื่อไม่กี่วันนี้เอง”

“ท่านเซียนหันชวนกล่าวว่าหัวใจของเทพธิดาจำเป็นต่อการค้ำจุนโลกมนุษย์ หากหัวใจถูกดึงกลับ โลกมนุษย์จะกลับกลายเป็นนรก…”

“ตอนนี้นางเป็นเพียงคนไร้หัวใจ”

“ไม่มีหัวใจ มันก็ไม่ต่างกับมารร้าย”