หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 898

ลู่เจาเจาก้มศีรษะลงพร้อมกับพยักหน้ารับ

“ลูกศิษย์ของข้าสบายดีหรือไม่”

เด็กหนุ่มแตะศีรษะของเจาเจาอย่างแผ่วเบา “เจาเจา เจ้าทำได้ รีบโตเร็วๆ เข้าเถิด”

ลู่เจาเจาสูดหายใจเข้า บนมือยังปรากฏแสงสีเขียวอ่อนอยู่จางๆ

“มอบพลังนี้ให้ฉงเย่ว์เถิด เขากำลังจะทนไม่ไหวแล้ว”

เต๋าสวรรค์ไม่อาจขัดขวางเรื่องของสามดินแดนได้

เพราะเขาอยู่เหนือทั้งสามดินแดนนั้น

แต่เขาไม่อาจปฏิเสธคำขอของลู่เจาเจาได้เช่นกัน เขาจึงกระซิบเสียงเบา “ได้”

“ตามแต่ใจเจ้าปรารถนา”

ลู่เจาเจาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก กานถังอยู่ในแดนเบื้องล่าง นั่นแปลว่านางจะเจอกานถังที่โลกมนุษย์ใช่หรือไม่

นางเดินกลอกตาคิดไปมาจนถึงนอกตำหนักมหาเทพ ณ สวรรค์ชั้นเก้า

มีสิ่งกีดขวางบางอย่างอยู่ด้านนอก แม้แต่ลู่เจาเจาเองก็ยังเข้าไปไม่ได้

นางหันไปมองเต๋าสวรรค์อย่างกระตือรือร้น

เต๋าสวรรค์พลันจับมือของนางเดินผ่านสิ่งกีดขวางนั้นเข้าไปในตำหนักมหาเทพ

“เฮ้ๆ ๆ ข้างนอกยังมีคนอยู่อีกหนึ่งคนนะ…” เซี่ยอวี้โจวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“มนุษย์ไม่อาจเข้าตำหนักมหาเทพได้” เด็กหนุ่มพูดเสียงราบเรียบราวกับยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่น

เมื่อลู่เจาเจาเข้าไปในตำหนัก นางสัมผัสได้ว่าตำหนักมหาเทพนั้นดูเรียบง่ายและเย็นยะเยือกไปทุกที่

บนโต๊ะมีเพียงม้วนอักษรและภาพวาด

“ลายมือนี้ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง…”

ทันใดนั้น เสียงตะโกนอย่างโหดเหี้ยมดังขึ้นทั่วทุกสารทิศในสวรรค์ชั้นเก้า

“อ๊ะ ในที่สุดก็รู้ตัวแล้วสินะ” ลู่เจาเจาหัวเราะเบาๆ

ก่อนเดินจากมา ลู่เจาเจาหยิบกระบี่เจาหยางออกมาพร้อมกับสลักประโยคตัวใหญ่สั้นๆ ไว้ที่หน้าตำหนัก

“ลู่เจาเจามาเที่ยวเล่นที่นี่”

ราวกับถูกตบหน้าฉาดใหญ่ก็ไม่ปาน!

โถ หนานจืออี้ผู้น่าสงสาร ขึ้นสู่สวรรค์มาต้องพบเจอกับความโกรธแค้นเช่นนี้

ขอโทษด้วย ขอโทษด้วยจริงๆ