หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 97

เวลานี้เป็นเวลาที่นายหญิงใหญ่กินยาไปแล้ว คงอยู่ในช่วงกำลังนอนหลับ

กู้หลิงสวมเสื้อสีเขียวทั้งตัว ดูแล้วเป็นสุภาพบุรุษ

“พี่สะใภ้ ข้ามารับหว่านอี้กลับบ้านแล้ว หว่านอี้เอาแต่ใจตัวเอง จนสร้างปัญหาให้กับพวกท่านเสียแล้ว” เขามองไปที่ลู่หว่านอี้ด้วยสายตาอ่อนโยนและเอาอกเอาใจ แต่กลับทำให้ลู่หว่านอี้กลัวจนตัวสั่น

“พี่สะใภ้ พี่สะใภ้ข้าผิดไปแล้ว พี่สะใภ้ ขอร้องล่ะช่วยข้าด้วย” นางขอร้องสวี่ซื่ออย่างระมัดระวัง

“ถ้าหากพี่สะใภ้ช่วยข้า ข้าจะบอกความลับเรื่องหนึ่งให้พี่สะใภ้ฟัง ดีไหมพี่สะใภ้?” นางลองพยายามต่อรองดู

สวี่ซื่อรู้สึกเจ็บปวดใจเหลือเกิน นางรู้ความจริงตั้งแต่แรกทั้งหมด แต่กลับไม่เคยคิดจะบอกตัวเองเลย

ตอนนี้เมื่อรู้ว่านางมีประโยชน์จึงยอมพูดออกมา

แต่นาง...

ไม่ต้องการแล้ว

“หว่านอี้ พี่สะใภ้ไม่สนใจความลับของเจ้าหรอก สามีภรรยาคู่ไหนบ้างที่ไม่ทะเลาะกัน ขัดแย้งกันเดี๋ยวเดียวก็ดีกัน พี่สะใภ้เข้าใจได้”

“น้องเขย หว่านอี้ถูกพวกเราเอ็นดูจนเสียนิสัย กฎระเบียบต่าง ๆ คงต้องลำบากตระกูลกู้ค่อย ๆ อบรมสั่งสอนให้เสียแล้วล่ะ”

“ตระกูลลู่นะ ไม่มีว่าอะไรหรอก”

“ไม่เชื่อลองถามท่านโหวดูก็ได้ แม่นางของตระกูลลู่ถูกสอนออกมาไม่ดีเช่นนี้ คนที่ต้องขายขี้หน้าคือตระกูลลู่ต่างหาก” นางพูดอย่างใจกว้าง แต่ลู่หว่านอี้รู้สึกเหมือนกำลังตกลงไปในเหว

กู้หลิงหัวเราะและมองไปที่ลู่หว่านอี้ “ขอบคุณพี่สะใภ้ที่เข้าใจ”

เมื่อทั้งสองคนจากไป สวี่ซื่อก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า “ต่อไปหากมีจดหมายจากตระกูลกู้ส่งมา ก็ส่งไปที่เรือนข้าทั้งหมด”

“ปีนี้นายหญิงใหญ่ป่วยหลายครั้งแล้ว หากถูกกระทบกระเทือนจิตใจอีก เกรงว่าจะลมจับ”

“ถ้าหากใครไปรบกวนการพักฟื้นตัวของนายหญิงใหญ่ล่ะก็ ระวังผิวหนังของพวกเจ้าเอาไว้ให้ดี ๆ!” นางกวาดสายตามองไปอย่างเข้มงวด

ทุกคนคุกเข่าลงด้วยตัวที่สั่นเทา “เจ้าค่ะ”

“ทั้งหมดเป็นเพราะภรรยาของเจ้าคนนั้น ที่ทนให้หว่านอี้อยู่ด้วยไม่ได้ ต้องการจะส่งหว่านอี้กลับไปที่ตระกูลกู้ท่าเดียว”

เดิมทีคิดว่าลู่หย่วนเจ๋อจะตำหนินางด้วย ใครจะรู้ว่าลู่หย่วนเจ๋อกลับอารมณ์เสียใส่

“ท่านแม่ ตอนแรกอวิ๋นเหนียงได้ห้ามเอาไว้แล้ว แต่เป็นท่านกับหว่านอี้ที่ยืนกรานที่จะแต่งงาน! นอกจากนี้หว่านอี้กับกู้หลิงเพิ่งแต่งงานกันไปหมาด ๆ นางโกรธกลับมาที่บ้านเช่นนี้ จะให้คนนอกคิดเช่นไร?” ลู่หย่วนเจ๋อรู้สึกรำคาญเล็กน้อย หลายวันมานี้เผยเจียวเจียวก็สร้างแต่เรื่อง จึงตีตัวออกห่าง ๆ จากหอเต๋อซั่น

ที่สวนทิงเฟิงกำลังพูดคุยและหัวเราะกันอยู่ ลู่หย่วนเจ๋อที่ยืนอยู่นอกประตูฉุยฮวา ได้ยินเสียงหัวเราะจากในห้องดังออกมา ในใจก็พูดไม่อะไรไม่ออก

ตั้งแต่ที่ตัดสินใจแต่งงานกับสวี่ซื่อ นี่ก็เป็นแผนการที่ทำไปเพื่อหลอกลวงทั้งสิ้น

ขณะนี้เมื่อมาเห็นลู่เยี่ยนซูที่ต้องมานั่งอยู่บนรถเข็น ลู่หยวนเซียวที่โง่เขลาใจเสาะ และลู่เจาเจาที่อายุเพียงแปดเดือนก็ทำเป็นขายความน่ารักเพื่อหลอกจะกินเนื้อ เขาก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

จากนั้นก็หันหลังจากออกไป

จะโทษ ก็โทษที่ลูกของสวี่ซื่อไม่ได้เรื่อง