หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 980

ไม่ใช่สตรีดุร้ายจากเผ่าหงส์!

ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ครั้งที่แล้วในคุกอันโหดร้าย ลู่เจาเจานำทรัพย์สินของเขาไปมากกว่าครึ่ง ยังดีที่เขายังมีทรัพย์สินส่วนตัว!

เผ่ามังกรรักเงินทองโดยกำเนิด ชมชอบสมบัตินานาชนิด หากนำทรัพย์สินมอบให้ฝ่ายตรงข้ามแล้ว จะต้องรักหมดใจเป็นแน่แท้!

ลู่เจาเจานิ่งเงียบไม่กล่าวคำ

“จริงสิ เมื่อครู่นี้ท่านให้องค์รักษ์ถอยออกไป บอกว่ามีวาจาเอ่ยกับข้า เป็นเรื่องอะไรหรือ?” จู๋มั่วเห็นนางไม่กล่าวคำใด ถึงคิดได้ว่าเมื่อครู่นางมีท่าทางลึกๆ ลับๆ แบบนั้น เหมือนว่ามีเรื่องที่พูดลำบาก

มองดวงตาที่มองมายังตนเอง เหมือนมีความเห็นใจและลังเลบางส่วน?

ไม่ถูกต้อง สายตาเห็นอกเห็นใจและลังเลเหตุใดจึงหายไปแล้ว?

เป็นตัวข้าเองที่มองผิดไป?

มังกรดำมองนางอย่างโง่งม

ลู่เจาเจากล่าวอย่างเชื่องช้า “ อ๋อ ข้าคิดว่าเจ้ากับฮวาฮวาเป็นคู่บุพเพสันนิวาสที่พระเจ้าลิขิตมา ทั้งยังเหมาะสมกันดั่งสวรรค์สร้างขึ้น พบพานสตรีแสนดีเช่นนี้ เป็นโชคดีของเจ้า เจ้าจะต้องคว้าเอาไว้ให้แน่น ไม่ให้โชคดีนี้หลุดลอยไป”

“ในเมื่อเจ้ายอมรับนาง เช่นนั้นก็เป็นธรรมดาที่ต้องมอบความเชื่อใจทั้งหมดให้นาง”

“ทรัพย์สินเป็นตัวแทนของความเชื่อใจ แน่นอนว่าต้องมอบให้นาง”

“ในปีนั้นแม้กระทั่งองค์หญิงแคว้นใต้เจ้าล้วนเชื่อใจ ยังจะไม่เชื่อใจนางอีกหรือ?”

“จู๋มั่ว ข้าคิดว่าเจ้าและนางเหมาะสมกันที่สุดแล้ว”

จู๋มั่วมองนางอย่างระแวง จริงหรือ? ท่าทางจริงใจนี้ของนางทำให้รู้สึกกลัว

“จริงสิ เช่นนั้นภรรยาคนแรกของเจ้าจะทำอย่างไร?” ลู่เจาเจายักคิ้วมองไปยังเขา อยากจะยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย!

จู๋มั่วกระโดดขึ้นทันที “ภรรยาคนแรก? ภรรยาคนแรกอะไร! ที่ท่านกล่าวมาคงมิใช่สตรีดุร้ายเผ่าหงส์นางนั้น? ข้าไม่ยอมรับ!”

“ไม่ยอมรับ? เจ้ารับเอาสินเดิมของนาง รับฝ่ายตรงข้ามเข้ามาในเผ่ามังกร หากไม่เรียกว่าภรรยาคนแรกแล้วจะเรียกว่าอะไร?!” ลู่เจาเจาสองมือเท้าเอว ชายสารเลว!

“สินเดิม....ก็คือสมบัติล้ำค่าหาใดเปรียบที่เผ่ามังกรต้องการ ข้ามอบให้เผ่าไปแล้ว! นางไม่ยินดี ถามเอาคืนจากเผ่ามังกรก็ได้แล้ว” จู๋มั่วทำไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่รู้สึกแม้แต่นิดว่ามีที่ใดไม่ถูกต้อง

“ในตอนนั้น นางนำสิ่งของมอบให้เจ้า มอบให้กับสามีของนาง เหตุใดจึงต้องถามเอากับเผ่ามังกร?”

“จู๋มั่ว ในโลกใบนี้ คือกรรมตามสนองกรรม”

ลู่เจาเจาชี้ไปบนท้องฟ้า

จู๋มั่วเม้มริมฝีปากแน่น นัยน์ตาเต็มไปด้วยคำปฏิเสธ