หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 615

“ท่านครับ นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” ธนพัตตอบทันทีโดยไม่ต้องคิดเลย

หาภรรยาใหม่อีกคน อย่างนั้นสาริศาจะทำอย่างไร เรื่องแบบนี้เขาทำไม่ได้

“ข้ารู้ว่าหลานสงสารภรรยา ข้าว่าแบบนี้ก็น่าสงสารมาก แต่ทำยังไงได้ล่ะ จะปล่อยให้ตระกูลกีรติเมธานนท์ไร้ทายาทแบบนี้เหรอ ปู่หลานก็ตายไปแล้ว ข้ายังพอแนะนำได้ ไม่อยากให้หลานรู้สึกผิดตอนที่ไปเจอกับคุณปู่

“ท่านไม่ต้องพูดแล้วครับ เรื่องนี้ต่อไปผมจะไปขอรับโทษกับคุณปู่เอง การหาภรรยาใหม่เป็นสิ่งที่ผมทำไม่ได้” ธนพัตนึกถึงตอนที่ตนเองตายแล้วไปเจอคุณปู่ หลับตาสองข้าง ตอนนี้ทำได้แค่นี้

“ข้าคิดว่าลูกสาวของคนางค์ก็ไม่เลวนะ เพิ่งกลับมาจากอเมริกา ข้าเคยพูดถึงหลานให้เธอฟังแล้ว ถ้าหลานคิดได้แล้ว ก็คบหากันเถอะ ข้าแก่แล้ว ก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายมาก” หลังจากธนพัตพูดจบแล้ว ก็เตรียมที่จะเดินจากไป

ธนพัตลุกขึ้น พยุงสาริศาลุกขึ้นเดินไปส่งท่านวัฒ มองเห็นท่านวัฒ จากไปแล้ว สาริศาจึงเริ่มพูดขึ้นว่า

“ธนพัต คนเมื่อกี้คือใครเหรอ ดูแล้วน่ากลัวจัง” สองมือสาริศาลูบหัวตุ๊กตาพลางเอ่ยว่า “ทำธีร์ตกใจหมดเลย”

ธนพัตยื่นมือมาลูบหัวสาริศา จากนั้นก็มองมาที่เธอ

“คนเมื่อกี้เขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งของคุณปู่ ไม่มีอะไรไม่ต้องกลัว” ธนพัตปลอบด้วยเสียงแผ่วเบา จากนั้นก็มองไปยังสาริศา

แม้ว่าคำพูดของท่านวัฒจะมีเหตุผล แต่ในใจเขามีเพียงสาริศาคนเดียว เช่นนั้นจึงไม่มีทางเป็นไปได้

ท่านวัฒบอกว่าสิทธิ์การตัดสินใจอยู่ในมือเขาเอง แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว หรือว่าเขาจะลงมือตอนที่ตนเองยังไม่ทันได้เตรียมตัว

ธนพัตยิ้มเจื่อนๆ ช่างเถอะ ปล่อยให้เขาวุ่นวายไป

แต่คาดไม่ถึงว่า ท่านวัฒเพิ่งจะจากไป ธนพัตก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นมา ก่อนที่จะขมวดคิ้ว แล้วเดินไปเปิดประตู

พอเปิดประตู ก็ได้กลิ่นน้ำหอมคลุ้ง คิ้วของธนพัตก็ขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นอีก

“ไฮ เจนนี่นะคะ พ่อของฉันคือ……” ยังไม่ทันรอให้เจนนี่พูดจบ ธนพัตก็หมุนตัวเดินไปแล้ว ท่านวัฒเพิ่งจะโน้มน้าวไม่ทันไร คนตรงหน้าเป็นใครก็พอจะรู้แล้ว

“คุณไม่อยากรู้เหรอคะว่าพ่อของฉันเป็นใคร” เป็นครั้งแรกที่เจนนี่ถูกคนเมินเฉยใส่ ในใจรู้สึกไม่พอใจ จากนั้นก็มองธนพัตด้วยความโมโห

ในความทรงจำของเธอ ธนพัตชอบผู้หญิงที่ค่อนข้างน่ารัก ดังนั้นตอนนี้เธอจึงจัดอยู่ในประเภทน่ารัก

“ไม่สนใจ” ธนพัตไม่แม้แต่จะชายตามองเจนนี่ แต่ไปป้อนยาที่วางอยู่บนโต๊ะให้สาริศา ตอนแรกสาริศาไม่ยอมให้ความร่วมมือ แถมยังยื่นมือมาปัดแก้วน้ำในมือธนพัตด้วย

เจนนี่เป็นผู้หญิงที่หูตาไว รีบย่อตัวลง ลงไปเก็บเศษกระจกที่พื้น แกล้งทำเป็นไม่ระวังถูกกระจกบาด ธนพัตก็แค่ชายตามองเบาๆ

“บนโต๊ะมีกระดาษทิชชู่ เช็ดเอา แล้วก็ไปได้แล้ว” จากนั้น ธนพัตก็พาสาริศาไปเทน้ำมาใหม่แก้วหนึ่ง แล้วกินยาที่ห้องอาหาร

เจนนี่รู้ว่าน่ารักแบบเมื่อครู่ไม่ใช่แบบที่ธนพัตชอบ จึงเปลี่ยนเป็นอีกแบบ

คนแบบนี้ที่อยู่ต่างประเทศมานาน มักจะเจอคนเยอะแยะมากหน้าหลายตา รู้จักปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลง อ่านสีหน้าคนได้ เจนนี่ซึ่งอยู่ต่างประเทศมาสองสามปีก็เข้าใจข้อนี้อย่างถ่องแท้มานานแล้ว

“ในเมื่อคุณธนพัตไม่ชอบฉัน งั้นฉันไปก่อน ค่อยมาเยี่ยมวันหลังนะคะ” เจนนี่ก้าวเข้ามาพูดกับธนพัตอย่างตัดพ้อด้วยระโยคนี้เสร็จ ก็หมุนตัวเดินจากไป

ดูท่าทาง วิธีการของตนเองจะถูกต้อง ไม่อย่างนั้นเจนนี่ก็คงไม่กลับไปง่ายๆแบบนี้

“ธนพัต คุณดูสิ ธีร์ของพวกเราโตแล้ว” ในมือของสาริศาตอนนี้ไม่ใช่ตุ๊กตาตัวเล็กตัวนั้นแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นเด็กที่ตัวโตขึ้นกว่าแต่ก่อนเล็กน้อย เพราะการได้เห็นลูกของตนเองเติบใหญ่เป็นเรื่องที่ความสุขเรื่องหนึ่ง

เพื่อให้สาริศาได้สัมผัสความสุขนี้ ธนพัตจึงซื้อตุ๊กตาที่ตัวใหญ่กว่าเดิมเล็กน้อยมาโดยเฉพาะ เห็นสาริศามีความสุขขนาดนี้ ธนพัตก็มีความสุขไปด้วย

คืนนั้น สาริศาฝัน เป็นฝันที่โหดร้ายทารุณมาก

สาริศามองดูธีร์ที่อยู่ในมือตนเองตายไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ตนเองอยากจะช่วย แต่กลับไปช่วยไม่ได้ สาริศาอับจนใจ

แต่ก็ทำได้แค่กระวนกระวายใจ

ผ่านไปอย่างช้าๆ สาริศาจึงค้นพบว่า แท้จริงแล้วที่อยู่ในมือตนเองตลอดเวลานั้นคือตุ๊กตา ไม่ใช่ธีร์ที่ตนเองเฝ้าถวิลหา สาริศาคิดว่าตนเองน่ารังเกียจมาก น่ารังเกียจแบบที่ไร้เหตุผลอย่างนั้น

แต่ยังดีที่ไม่ได้ยาวนานมาก เปลี่ยนฉากไปอย่างรวดเร็ว สาริศาพลิกตัวนอนหลับต่ออีก

“ริศา อรุณสวัสดิ์” ตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่วันต่อมา ธนพัตเห็นสาริศาลืมตาแล้ว จึงยิ้มอ่อนๆพลางทักทายเธอ แต่ตอนนี้สาริศาราวกับเป็นหุ่นเชิดอย่างนั้น ดวงตาทั้งสองล่องลอยมองไปข้างหน้า

“ริศา คุณเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน” ธนพัตกังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันกับสาริศา ก็ลุกขึ้นมานั่ง ดวงตาสองข้างที่เพิ่งตื่นนอนเปลี่ยนเป็นมองอย่างหวาดระแวง

มองท่าทางสาริศาในตอนนี้ ธนพัตรู้สึกแปลกๆ ไม่มีกลิ่นไอของสาริศาคนเดิมก่อนหน้านี้เลยสักนิด ตอนนี้ไม่ว่าธนพัตจะเรียกอย่างไร สาริศาก็ไม่สนใจเขาเลย