หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 34

สาริศาเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาเยือกเย็น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “คุณจะคิดยังไงก็แล้วแต่คุณเถอะค่ะ”

พอพูดจง เธอเองก็ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ถึงได้ดิ้นจนหลุดจากมือของธีภพ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ในตอนที่หันหลังกลับ สาริศาก็คิดได้สักที

รักครั้งแรกของเธอ ผู้ชายคนเดียวในชีวิตที่เธอเคยรักจนสุดใจ ได้หายไปแล้วอย่างสมบูรณ์

ตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว มันก็หายไปแล้ว!

ในสองวันนี้ สาริศาคอยบังคับตัวเองให้ตัวเองทุ่มเทอยู่กับการทำงาน ทำตัวให้ยุ่งจนเธอไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น จะได้ไม่มีอารมณ์ที่จะคิดเรื่องของธนพัตกับธีภพสองลุงหลานชายที่ทำให้เธอลำบากใจ

ธนพัตไม่กลับบ้านมาอีก ข้อความหรือการโทรเข้ามาก็ไม่มี ทุกครั้งที่สาริศากลับมาถึงห้องนอนที่ว่างเปล่า ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจของเธอถึงรู้สึกเหงาขึ้นมาเล็กน้อย

ความคุ้นเคยเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากจริงๆ ด้วย ยังไม่ถึงเดือน เธอก็คุ้นเคยกับการมีธนพัตอยู่ในชีวิตประจําวันไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?

เช้าวันนี้ พอสาริศาเดินเข้ามาในห้องทำงาน เธอก็เห็นเพื่อนร่วมงานผู้หญิงหลายคนกำลังนั่งล้อมอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

“วันนี้ทุกคนมากันเช้าจัง” เธอเดินเข้าไป พร้อมกับพูดทักทายอย่างเป็นกันเอง ในเวลานี้ถ้าเป็นช่วงปกติ ทุกคนกำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่ในห้องอาหาร

“แน่นอนว่าต้องมาเช้าสิ!” เมย์สองมือจับหน้า ทำสีหน้าหลงใหล “มีหนุ่มหล่อให้ดู จะไม่มาช้าได้ยังไง!”

“หนุ่มหล่อ?”

“ก็คุณธนพัตไง! ประธานTNP Group! แค่คนที่เราเคยขอสัมภาษณ์คนนั้น วันนี้เขาเข้าร่วมพิธีมอบรางวัล ‘Outstanding Young Awards’ ในประเทศ M ตอนนี้กำลังถ่ายทอดสดอยู่!”

สาริศาตกตะลึง

คุยกันมาตั้งนาน ที่แท้พวกสาวๆ เหล่านี้มารวมตัวกันตั้งแต่เช้า เพราะจะมาดูสามีที่หายตัวไปของเธออยู่นั่นเอง?

สาริศาอดที่จะรู้สึกอยากรู้ไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงเอนตัวไปมองด้วย “งานประกาศรางวัลอะไรนะ?”

“Outstanding Young Awards เฮ้อ มีชื่อที่เข้าใจง่ายกว่าในเวทีนี้ คือหนุ่มโสดผู้หล่อเหลาและร่ำรวย! เฮ้อ แต่น่าเสียดาย ที่ประธานธนพัตของเราแต่งงานไปแล้วนี่สิ” เมย์พูดอย่างเสียใจ

สาริศามองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ จึงเห็นว่าบนเวทีที่ตกแต่งหรูหรา ภายใต้เสียงปรบมือของแขกผู้ร่วมงาน ธนพัตค่อยๆเลื่อนรถเข็นของเขาขึ้นไปบนเวที

ชุดสูทที่รัดรูปแสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่สูงยาวของเขา แม้จะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ท่าทางของเขาก็ยังมีออร่าที่น่าเกรงขามจนไม่สามารถมองข้ามไปได้

“ยินดีด้วยนะคะ คุณธนพัต” พิธีกรสาวผมบลอนด์และตาสีฟ้า ยื่นถ้วยรางวัลให้ด้วยท่าทางตื่นเต้น

“ขอบคุณครับ” ธนพัตรับถ้วยรางวัลมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ซึ่งพูดด้วยสำเนียงอเมริกันที่ไม่มีผิดเพี้ยน “ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้รับรางวัลนี้ครับ”

พอธนพัตยกถ้วยรางวัลขึ้นมา พิธีกรก็จ้องไปที่นิ้วมือของเขา และทันใดนั้นเองเธอก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกตะลึงอย่างเกินจริง “พระเจ้า คุณธนพัตคะ นี่เป็นแหวนแต่งงานใช่ไหมคะ”

กล้องถ่ายทอดสดรีบขยายให้เห็นนิ้วมือของธนพัตในระยะใกล้ทันที และแหวนเพชรเม็ดเล็กที่สาริศาซื้อให้ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอในลักษณะที่ขยายใหญ่ขึ้น

หัวใจของสาริศากระตุก ก่อนจะรีบซ่อนนิ้วมือที่สวมแหวนแบบเดียวกันของเธอไว้ด้านหลังอย่างเงียบๆ

สำหรับคำชมจากพิธีกร ธนพัตได้แค่ยกยิ้ม และไม่แสดงความคิดเห็น

ไม่ช้าพิธีมอบรางวัลก็สิ้นสุดลง แต่ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ยังคงอยู่ในท่าทางตกตะลึง

“สุดยอดเลย ภรรยาของคุณธนพัตทำไมถึงโชคดีขนาดนี้นะ! ต้องเข้าใจว่าผู้ชายที่ฐานะร่ำรวยอีกจำนวนมากไม่ค่อยยอมรับว่าตัวเองแต่งงานแล้ว แต่สามีของเธอกลับสวมแหวนราคาถูกแบบนี้ออกไปข้างนอกอีก!” เพื่อนร่วมงานสาวถอนหายใจอย่างอิจฉา

“ไม่ต้องแก้ตัวดีกว่า” เพื่อนร่วมงานชายพูดอย่างอิจฉา “ไม่แน่ว่าเขาอาจจะขี้เหนียวเอง ไม่ยอมซื้ออันที่ดีกว่านี้ แล้วยังเอาภรรยาออกมาเป็นข้ออ้างอีก”

“เชอะ คุณธนพัตอยากจะซื้อเหมืองเพชรยังซื้อได้เลย มีเหรอที่จะไม่ยอมซื้อแหวนราคาแพงๆ!” เมย์ส่งเสียงฮึดฮัด “แต่ว่านะ พอพูดถึงเรื่องนี้ ฉันรู้สึกว่าแหวนที่คุณธนพัตสวมอยู่ มันดูคุ้นๆ ยังไงไม่รู้สิ?”

พอเมย์พูดขึ้นมา ก็เริ่มมีคนตอบว่า “ฉันก็คิดเหมือนกัน! เหมือนเคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน”

สาริศาแอบพูดใจในว่า แย่แล้ว พอคิดจะหลบเดินออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าเมย์ที่อยู่ข้างหลังจะพูดขึ้นมาก่อน เธอปรบมืออย่างแรง “จริงด้วย! ฉันนึกขึ้นได้แล้ว แหวนที่คุณธนพัตสวมอยู่กับแหวนของพี่ริศา มันเป็นแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ?”

สาริศาแอบพูดในใจว่าแย่แล้ว ดังนั้นพอถูกสายตาของทุกคนจ้องมอง เธอจึงรีบยกเท้าที่ยื่นออกไปแล้วกลับมา

ในเวลานี้ ทุกคนก็รีบเดินเข้ามาอย่างอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะจับมือของสาริศาไว้ แล้วรีบถามอย่างตื่นเต้น

“เหมือนกันจริงๆ ด้วย เหมือนกันทุกอย่างเลย แบบเดียวกันเลย!”

“นี่มันยังไงกันคะ! ริศา ทำไมแหวนของเธอกับแหวนแต่งงานของคุณธนพัตถึงได้เหมือนกันเลยล่ะ?”