กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 115

“ได้ค่ะ ฉันจะรีบแก้ไขให้เดี๋ยวนี้...”

ณิชาลบการออกแบบเดิมทิ้งไป พร้อมทั้งวาดโครงใหม่ทั้งหมด ซึ่งเป็นการปรับสมดุลตามสัดส่วน

เขาเอนตัวพิงทางด้านหลัง มือข้างหนึ่งก็วางไว้บนพนักพิงของโซฟา และไม่มองเธออีกเลย

จากนั้นก็ควานหาบุหรี่ขึ้นมาสูบหนึ่งมวน

ปลายมวนสว่างและริบหรี่ ควันสีขาวพวยพุ่งรุมล้อม ณิชาเองไม่รู้สึกสำลักควันสักนิด

เธอจัดอยู่ในจำพวกทำงานอย่างจริงจัง จนไม่มีสิ่งอื่นสามารถเข้ามารบกวนในสายตาได้

และก็ไม่ทราบว่าอยู่แบบนี้นานเท่าไหร่แล้ว ณิชาวาดโครงสร้างง่ายๆ จนเสร็จ เธอจึงรีบเอาไปให้เวธัสดู เพื่อหวังว่าจะไม่ทำให้เวลาเป็นเงินเป็นทองของเขาต้องเสียเวลาไปด้วย

“แปลนออกแบบถือว่าผ่านแล้วนะ ตัวต้นฉบับสุดท้ายเอาไว้ที่นี่แหละ คุณไปทำแบบสำรองเอานะ” เวธัสไม่ให้โอกาสเธอได้อธิบายซ้ำสอง พูดจบก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าเดินไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง

ณิชา “.……”

จู่ๆ เวธัสก็หยุดฝีเท้า พลางหันหลังให้ ณิชาหยุดฝีเท้าไม่ทัน จึงชนเข้ากับแผ่นหลังอันกำยำของเขาเต็มสุดแรงเกิด

บรรยากาศโดยรอบเยือกเย็นกลายเป็นน้ำแข็งในบัดดล

ณิชากุมปลายจมูกที่บาดเจ็บจากการเดินชน พร้อมทั้งตกใจจนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และมีอาการหน้าแดงตามมา “ขอโทษค่ะ วันนี้ฉันใจลอยนิดหน่อย หวังว่าคุณจะไม่ถือสาค่ะ”

เวธัสชื่นชอบกับใบหน้าแดงก่ำของเธอ อารมณ์มีความสุขมากขึ้น แต่สีหน้ากลับแสดงความรู้สึกที่เฉยเมยเย็นชาใส่ “วางของเอาไว้ ส่วนคุณกลับไปได้แล้ว”

ณิชาย่อมไม่ยอมออกไป เธอลังเลอยู่สักพัก ทำตัวยึกๆ ยักๆ ....

“ทำไม คุณยังมีเรื่องต้องการจะพูดกับผมเหรอ?” เวธัสมองเห็นความลังเลของเธอ

ณิชาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ฉันสามารถเบิกเงินเดือนล่วงหน้าก่อนได้มั้ยคะ?” เธอไม่ใช่จำพวกชอบเที่ยวไปรบกวรคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีกฝ่ายคือเวธัส แต่ตอนนี้ไม่ถึงขั้นที่ต้องออกปากพูดแล้ว

กลัวว่าเขาจะไม่เห็นด้วย เธอก็จะตั้งใจจะพูดเพิ่มเติม “คุณวางใจได้เลยค่ะ ถึงแม้ว่าจ่ายเงินเดือนล่วงหน้า เขาก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เพื่อรับประกันทำให้คุณพอใจเป็นอย่างยิ่ง”

“ขอเหตุผลในการที่คุณจะเบิกเงินเดือนล่วงหน้า”

“…เหตุผลส่วนตัว” สีหน้าณิชาดูเคอะเขิน มือที่อยู่ข้างขาเริ่มกำหมัดแน่น “ไม่พูดได้มั้ย?”

คิ้วเวธัสเลิกขึ้นเล็กน้อย

“คุณไม่พูดให้ชัดเจน แล้วผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าควรจะจ่ายเงินเดือนล่วงหน้าก้อนนี้ดีมั้ย?”

“ฉัน...” ณิชาหวั่นใจอยู่บ้าง

ถ้าเขาไม่ได้ตอบตกลงการจ่ายเงินเดือนล่วงหน้า แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้คดีความกับฐานภพล่ะ?

“เมื่อกี้คุณไม่ใช่พูดว่าจะเบิกเงินเดือนล่วงหน้าเหรอ?” แววตาเวธัสหวั่นไหวเล็กน้อย คำพูดคำจาเต็มเปี่ยมไปด้วยความแข็งกระด้างที่ไม่สามารถปฏิเสธทางอ้อมได้เลย

โทนี่รีบสมทบตามทันควัน “คุณณิชา ไปด้วยกันมั้ยครับ คุณอัทธ์ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ”

ณิชายังรู้สึกไม่ค่อยดูดีสักเท่าไหร่ แต่หางตาเหลือบมองเห็นรอยลิปสติกอยู่บนปกคอเสื้อของเวธัสอย่างไม่ได้ตั้งใจ!!

หัวใจดวงน้อยๆ พองโตขึ้นมาทันที...

เธอเอาเวลาตอนไหนไปประทับรอยจูบตรงปกคอเสื้อของเวธัส?

ถ้าเขาขืนออกจากประตูไปแบบนี้ แล้วคนอื่นมาเห็นเข้า งั้นก็จะเกิดการเข้าใจผิดกันอย่างใหญ่หลวงแล้วจริงๆ ...

ณิชาเดินตามหลังเวธัสทีละก้าวๆ ใกล้จะถึงมุมหัวเลี้ยวตรงทางเดิน เธอก็ค่อยๆ เขยิบเข้าหาเวธัส พร้อมทั้งดึงเสื้อของเขาเพื่อเป็นการตักเตือน “คอปกเสื้อซ้ายของคุณมีรอยสกปรกติดอยู่

เวธัสมองเห็นท่าทางการระแวดระวังของณิชาเต็มสองตา

เขายื่นมือออกไปคลำตรงปกคอเสื้อ และไม่รู้สึกถึงความผิดปกติแต่อย่างใด

“เป็นรอยลิปสติก คุณคลำยังไงก็ไม่เจอหรอกค่ะ...” เธอถลึงตาใส่เขาด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ พร้อมทั้งชี้ไปที่ปกคอเสื้อด้านซ้ายของเขา

ริมฝีปากบางของเวธัสเม้มเข้าหากันเล็กน้อย จงใจหยอกล้อเธอเล่น “รอยลิปสติกเหรอ?”