กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 148

“ณิชาเหรอ？”

“ค่ะ”

แล้วทันใดนั้นปลายสายก็เงียบลง……

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงเคร่งขรึมของจงกลก็ดังขึ้นอย่างช้าๆ “ตอนนี้พวกเธออยู่ที่ไหนกัน?”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ถึงแม้ว่าจงกลจะโน้มน้าวให้เธอถอยหลังไปหลายครั้ง แต่ว่าณิชาก็ไม่สามารถเกลียดเธอได้เลย แต่กลับมีความรู้สึกใกล้ชิดที่อธิบายไม่ได้อีกต่างหาก

“ที่คฤหาสน์สนธิไชยค่ะ ถ้าเกิดว่าคุณมีเรื่องด่วนอะไร เดี๋ยวหนูให้คุณเวธัสโทรกลับนะคะ”

“ เธอรู้ไหมว่าคฤหาสน์สนธิไชยเป็นสถานที่ที่คุณหญิงของตระกูลสนธิไชยจะต้องมาอยู่ในอนาคต?”จงกลถามอย่างใจเย็น น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลเหมือนเคย

แต่ความหมายที่ลึกซึ้งในคำนั้น ก็ไม่ได้เบาไปกว่าระเบิดลูกหนึ่งเลย!

เหมือนกับก้อนกรวดที่ตกลงมากลางทะเลสาบ ทำให้เกิดระลอกคลื่น การหายใจของณิชาก็ชะงักลงเล็กน้อย

คฤหาสน์สนธิไชยเป็นสถานที่ที่คุณหญิงของตระกูลสนธิไชยจะต้องมาอยู่งั้นหรอ?

ไม่น่าล่ะตอนแรกที่เธอบอกเวธัสว่าให้พาเธอมาเยี่ยมชมคฤหาสน์สนธิไชย เขาก็อึ้งไปเลย

เขาคิดว่าเธอแทบทนไม่ไหวที่จะประกาศอำนาจงั้นหรอ?

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น ฉันก็แค่……”

“ไม่ว่าเธอจะตั้งใจแบบไหน แต่ในเมื่อธัสยอมให้เธอเข้ามาอยู่แล้ว ก็หมายความว่าเขาเห็นเธอสำคัญ”หน้าผากของจงกลเต้นตุบๆ “เธอต้องรู้นะว่า กันญ่ายังไม่เคยได้ค้างที่คฤหาสน์สนธิไชยเลย”

ณิชากัมริมฝีปากเงียบๆ ไม่พูดอะไรเลย

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง จงกลก็พูดต่ออย่างไม่มีทางเลือกว่า “ช่างมันเถอะ ฉันก็แก่แล้ว ธัสก็โตแล้วเหมือนกัน เรื่องบางเรื่องต่อให้ฉันอยากจะไปยุ่งแต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงพอ แต่ว่าเธอต้องทำตัวให้ดีนะ อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอใช้ชื่อเสียงของธัส และไปทำอะไรที่มันส่งผลกระทบต่อตัวตนของเขา”

“วางใจได้เลยค่ะ ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด”ที่เธอมาที่คฤหาสน์สนธิไชย ก็แค่เพราะว่าอยากจะอยู่ใกล้ปัณณ์เท่านั้น

ไม่ได้คิดเลยว่าคฤหาสน์สนธิไชยเป็นที่ที่คุณหญิงของตระกูลสนธิไชยต้องอยู่เท่านั้น

แม้แต่กันญ่าก็ไม่เคยมาอยู่……

เธอพักแค่คืนเดียว ไม่น่าจะเป็นอะไรหรอกมั้ง?？

เขาก็แค่บอกว่าจะเล่นกับเธอแค่นั้นเองไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงไม่บอกเธอก่อนว่าที่นี่ห้ามอยู่……

……

เวธัสอาบน้ำเสร็จและเดินออกมา ด้วยผ้าขนหนูหลวมๆพันรอบเอว แล้วในมือก็ถือผ้าขนหนูเช็ดผมของเขา

มีหยดน้ำคริสตัลไหลลงมา เลื่อนลงมาตามหน้าอกสีน้ำผึ้งสุดเซ็กซี่ไปจนถึงสามเหลี่ยมลึกลับ

“เปิดตู้เสื้อผ้า และเลือกชุดสูทให้ผมหน่อย ขอแบบค่อนข้างเป็นทางการ”

ณิชายังคงใจลอยอยู่ แต่พอได้ยินคำสั่งของเขา ก็รีบตอบรับ แล้วก็ชะงักไป หลังจากนั้นก็หยุดอีกครั้ง ในใจรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเหมือนกำลังใช้ชีวิตประจำวันในบ้านอยู่กับเขาล่ะ?

แต่ทั้งๆที่เธอกำลังแสดงละครอยู่กับเขา ไม่ได้อยากจะอยู่กับเขาจริงๆสักหน่อย

ณิชา ควบคุมหัวใจของตัวเองหน่อย！อย่าปล่อยให้ตัวเองถูกฆ่าศึกยึดได้！ผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นคนที่สมคบคิดเพื่อแย่งลูกของเธอไปเมื่อสี่ปีก่อนก็ได้！แต่พอนึกถึงที่บอกว่าคฤหาสน์สนธิไชยคือที่ที่เธอไม่สามารถอยู่ได้ ณิชาก็รู้สึกหงุดหงิดใจอย่างอธิบายไม่ถูก

“……เมื่อกี้ น้าบัวโทรมาน่ะ”

เวธัสที่กำลังเช็ดผมอยู่นั้นชะงักไป แล้วสายตาก็มองไปที่ยังโทรศัพท์สีดำ “คุณรับสายหรอ?”

“ฉันหลับลึกมาก เลยนึกว่าเป็นโทรศัพท์ของตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องความเป็นส่วนตัวของคุณนะ”

“นอกจากเรื่องที่บริษัท ผมก็ไม่มีเรื่องส่วนตัวอะไรหรอก”เวธัสพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แล้วก็หยิบโทรศัพท์มาจากโต๊ะหัวเตียง มองดูรายชื่อเบอร์ที่โทรเข้า และเบอร์ล่าสุดก็เป็นเบอร์ของคุณป้าจริงๆ

คุยกันทั้งหมดสองนาทีครึ่ง

นัยน์ตาสีเข้มหรี่ลงทันที

“น้าเล็กพูดอะไรกับคุณหรอ？”

“……ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก ดูเหมือนว่าคุณกำลังจะไปร่วมงานสำคัญบางอย่าง และเธอเตือนคุณว่าอย่าไปสาย”

เวธัสวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ “ไม่ได้พูดอย่างอื่นกับคุณหรอ?”

“ไม่มีนะ”

ณิชาพูดจบแล้วก็เปิดผ้าห่มพร้อมกับเดินลงจากเตียง แล้วก็ไปเลือกชุดสูทให้กับเวธัส

ตู้เสื้อผ้าของเขาส่วนใหญ่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าทางการ ชุดสูทระดับไฮเอนด์ทั้งหมด และสีก็ซ้ำซากจำเจมาก มีเสื้อผ้าสีเดียวกันหลายชุด แต่สไตล์การออกแบบมีความแตกต่างกันเล็กน้อย และหายากที่จะมีสักสองสามชิ้นที่จะมีสีสะดุดตา

มีรถยนต์หรูหราจำนวนมากจอดอยู่ในที่จอดรถกลางแจ้ง

รถสองหรือสามคันจอดอยู่ประปรายในที่จอดรถของแขก

เวธัสเลิกคิ้ว “กันญ่าล่ะ?”

“ตระกูลสถานนท์โทรมาเมื่อวาน บอกว่าคุณกันญ่าไม่สบาย ถูกส่งไปโรงพยาบาลด่วน คุณหมอแนะนำว่าไม่ควรเดินทางก็เลยมาไม่ได้ แต่ว่าคุณคนางค์กับคุณแก้วตามาถึงแล้วครับ”

ลุงพรรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ไม่ง่ายเลยว่าคุณท่านจะเรียกทั้งสองครอบครัวมารวมกันได้ และจะพูดเรื่องให้ชัดเจน แต่จู่ๆคุณกันญ่ากลับมาไม่ได้ซะอย่างนั้น

เวธัสได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย

ไม่สบายงั้นหรอ？

กลัวว่าเขาจะได้ยินเรื่องที่ไม่ควรจะได้ยินเมื่อวาน แล้วก็ไม่กล้ามาซะมากกว่า……

“ไม่เป็นไร แค่คนจากตระกูลสถานนท์มาก็พอแล้ว”

……

ในลานบ้านมีกลิ่นชาจางๆ

คุณท่านชอบชา และชอบวัฒนธรรมจีนที่กว้างขวางและลึกซึ้ง เขามักจะทำชาด้วยตัวเอง

แม้ว่าภายนอกของบ้านเก่าจะคงไว้ซึ่งกลิ่นอายแบบโบราณ แต่ภายในก็ตกแต่งอย่างหรูหราสไตล์ยุโรป และโคมระย้าที่ห้อยลงมาซึ่งเต็มไปด้วยความแวววาว

บนที่นั่งหลักของห้องโถงใหญ่ มีที่นั่งรูปมังกรแกะสลักซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของอัตลักษณ์ โดยที่นั่งหนึ่งอยู่ทางซ้ายและอีกที่นั่งหนึ่งอยู่ทางขวา

สองแถวด้านล่างโถงใหญ่เป็นเก้าอี้รับแขก หนังสีดำเข้าคู่กัน ทำให้ดูหนักแน่นและสะดุดตา

เช่นเดียวกับการแบ่งแยกพระมหากษัตริย์และรัฐมนตรีในสมัยโบราณ

เดิมคนางค์และแก้วตาอยากจะพูดคุยกับคุณท่านก่อน แต่พอได้ยินคนใช้คุยกันว่าเวธัสกลับมาแล้ว สายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธเคือง

ตอนบ่ายเมื่อวานกันญ่าพาหมาออกไปเดินเล่น พอกลับมาก็เอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง พูดอะไรก็ไม่ยอมออกมา

คุณหญิงแก้วตาถามคนรับใช้ ก็เลยได้รู้ว่าเมื่อวานกันญ่าได้เจอกับเวธัสและณิชาที่ซูเปอร์มาร์เก็ต……