กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 160

วันถัดมา ณิชาได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาจากโรงพยาบาลเอกชน

รายงานผลตรวจDNAออกมาแล้ว.....

เมื่อณิชาเห็นผลสรุปในบรรทัดสุดท้ายของรายงานการตรวจ ปลายนิ้วสั่นเล็กน้อย แต่ในหัวใจกลับสงบนิ่งอย่างเหนือคาด

เพราะผลสรุปนี้ เธอยอมรับตั้งนานแล้ว......

ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับเป็น99.99%

ปัณณ์และอรัลล้วนเป็นลูกชายแท้ๆของเธอ!

ลุงชัยต้องกำลังโกหกอยู่แน่นอน อรัลไปอยู่ที่ตระกูลสนธิไชยจะเป็นอุบัติเหตุได้ยังไง?

เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบอุ้มเขาไป ส่งไปที่คฤหาสน์สนธิไชย

นอกจากตัวของเวธัสเอง เธอก็นึกไม่ออกจริงๆว่ายังจะมีใครที่ทำแบบนี้ได้อีก......

คำอธิบายเพียงอย่างเดียวก็คือ เวลาเว้นไปสี่ปี เวธัสได้ลืมเธอไปโดยสิ้นเชิงตั้งนานแล้ว และไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอได้ให้กำเนิดลูกฝาแฝด!

ลูกชายที่น่าสงสารของเธอ พอเกิดมาก็ถูกอุ้มไป......

เมื่อคิดว่าตอนนี้น้องอรัลถูกพากลับไปที่คฤหาสน์สนธิไชยอีก ณิชาแทบอยากจะเสียบปีกแล้วบินไปพาน้องอรัลออกมา......

จับพลัดจับผลู ณิชาก็มีความคิดที่กล้าหาญแวบขึ้นมาทันที--

ขโมยเด็ก หนีไปไกลๆด้วยกัน!

ชั่วพริบตาก็ส่ายหัวอีก

ไม่ได้ อิทธิพลของเวธัสยิ่งใหญ่เกินไป แม้ว่าเธอจะหนีไปได้ชั่วระยะหนึ่ง แต่ก็หนีไปตลอดชีวิตไม่พ้น

และเด็กทั้งสองยังเล็กมาก จะติดตามเธออย่างยากลำบากแบบนี้ไม่ได้

เมื่อคิดไปคิดมา ณิชาก็คิดวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ได้ ทำได้แค่เดินก้าวหนึ่งดูไปก้าวหนึ่งเท่านั้นแล้ว แต่เธอมีสิ่งหนึ่งที่ตั้งใจแน่วแน่มาก คือจำเป็นต้องขยันหาเงิน อนาคตในช่วงวิกฤต ก็จะสามารถปกป้องลูกสองคนของเธอได้......

วันธรรมดาๆผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก ชีวิตประจำวันหลังจากนี้ของณิชาคือบ้าน ห้องสมุด โรงเรียนอนุบาล ใช้ชีวิตประจำวันเดิมๆ

ภายในหนึ่งสัปดาห์ เธอทำร่างการออกแบบที่โดดเด่นได้สำเร็จห้าชิ้นตามเงื่อนไขของเอสพี จิวเวลรี่

เมื่อถึงวันส่งมอบต้นฉบับเพื่อตรวจสอบ ณิชาหยิบเอาร่างการออกแบบไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทเอสพี จิวเวลรี่

ระหว่างทางได้พบกับชาลี ให้เธอติดรถไปด้วย

ทั้งสองคนเข้าลิฟต์ด้วยกัน ลิฟต์ที่ขึ้นยังเป็นลิฟต์ที่ผู้อำนวยการใช้เฉพาะอีกด้วย

ในห้องโถงใหญ่แผนกต้อนรับของบริษัทเอสพี จิวเวลรี่ พนักงานเล็กๆไม่กี่คนส่งการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในกลุ่มอย่างดุเดือด--

“ผู้หญิงข้างกายคุณชาลีคนนั้นคือใครกันน่ะ?”

“ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เป็นหวานใจคนใหม่ของคุณชาลีรึป่าวนะ?”

“ไม่ใช่! ฉันทำงานอยู่ในกลุ่มการแข่งขันเครื่องประดับอัญมณีครั้งนี้ ในรายชื่อผู้เข้าแข่งขันรอบแรกมีเธออยู่ ฉันเคยเห็น เธอก็คือณิชาคนที่ถูกปัดตกไปเพราะคัดลอกความคิดคนอื่น! เอ๊ะ แต่ว่าทำไมเธอถึงกลับมาอีก และยังมาพร้อมคุณชาลีอีก?”

“ต้องเพราะติดต่อเส้นกับคุณชาลีแน่ๆ เลย ต้องการกลับเข้าสนามแข่งขันน่ะสิ?”

เป็นธรรมดาที่ณิชาจะไม่รู้เรื่องการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ เธอคลำUSBในกระเป๋าของเธอด้วยจิตสำนึก

ชาลีตบไหล่ของเธอ “ณิชา ผ่อนคลาย ผมเชื่อในความสามารถของคุณ”

“ขอบคุณที่คุณยอมเชื่อฉัน” และยอมให้โอกาสฉันอีกครั้งหนึ่ง

ทีแรกณิชาก็คาดเดาว่าทำไมเอสพี จิวเวลรี่ถึงได้เปลี่ยนใจของอย่างกะทันหัน ตอนนี้คิดแล้วน่าจะเป็นชาลีที่ช่วยเธอไว้

ในห้องประชุมของบริษัทเอสพี จิวเวลรี่ เวลานี้มีผู้คนนั่งอยู่เต็มหมดแล้ว

“สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณมากที่ให้โอกาสนี้กับดิฉัน ให้ดิฉันได้ยืนตรงนี้” ณิชาเริ่มอธิบายความหมายแฝงของร่างการออกแบบของตัวเอง “เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงในภาพวาดเป็นคนรักกันที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่เพราะเหตุผลหลายๆอย่างถูกบังคับให้เลิกกัน หลังจากนั้นก็พบกันโดยบังเอิญ เด็กผู้ชายนึกถึงอดีตของพวกเขา จึงไหว้วานให้เพื่อนทำเครื่องประดับชุดหนึ่ง มอบให้เด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงหวนระลึกถึงอดีตของพวกเขาขึ้นมา ทั้งสองก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง........”

ตามที่เธออธิบาย ภาพบนหน้าจอก็เริ่มเปลี่ยนไป

ภาพแรกแสดงเป็นแหวน ใช้วงแหวนที่มีปีกสองคู่มาทำวงแหวน หน้าแหวนใช้หัวใจสองดวงติดไว้ด้วยกัน เป็นสัญลักษณ์ของหัวใจสองดวงที่ต้องการจะอยู่ด้วยกัน ก็จะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหมดได้ ซึ่งสอดคล้องกับความรักขมุกขมัวของชายและหญิงในภาพแรก

ภาพที่สองคือสร้อยคอชุดหนึ่ง

สร้อยคอไม่ได้ใช้เพชร แต่เลือกตกแต่งด้วยทัวร์มาลีนและทับทิมเข้าด้วยกัน จี้ถูกออกแบบเป็นดอกไม้ไฟดอกหนึ่งที่บานสะพรั่ง

ดอกไม้ไฟแวววาวลานตา แม้ว่าจะเบ่งบานชั่วขณะ แต่ก่อนที่จะเบ่งบานก็จำเป็นต้องผ่านการรอคอยและการเตรียมการที่ยาวนาน เหมือนกับหญิงงามที่ตัดขาดจากโลกภายนอกใช้ชีวิตด้วยตัวเอง มีความหมายแฝงถึงความรักความผูกพันระหว่างชายหญิง ไม่จำเป็นต้องได้รับการชมเชยและคำแนะนำ เพียงแค่รอให้สุกงอมอย่างเงียบๆ

สอดคล้องกับความรักความผูกพันของชายหญิงในช่วงที่ความรู้สึกรุ่มร้อนพอดี

ภาพวาดภาพที่สามแสดงเป็นเข็มกลัด มีการเพิ่มการเปลี่ยนแปลงบนพื้นฐานของภาพที่สองโดยตรง เคลื่อนดอกไม้ไฟออกมาเดี่ยวๆ ทำเป็นเข็มกลัดอันเดียว หลังจากที่ดอกไม้ไฟเบ่งบานก็คือเหงาหงอย........

จากนั้นเป็นภาพที่สี่ ภาพที่ห้า........

แหวน สร้อยคอ เข็มกลัด ต่างหู กำไลข้อมือ

ทั้งชุดหนึ่ง เครื่องประดับห้าชุด ณิชาพูดอธิบายทีละอย่าง มีระบบระเบียบ

แม้ว่าตุ๊กจะมีความไม่พอใจมากมาย คิดต้องการหาที่ติแต่ก็กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

แรกเริ่มเหล่ากรรมการด้านล่างเวทีก็มีการแสดงความคิดเห็นต่อการแสดงผลงานด้านศิลปะเหล่านี้ ทยอยแสดงความคิดเห็นอย่างร้อนแรง........

ณิชามองดูสายตาที่ชื่นชมของเหล่ากรรมการ รักษารอยยิ้มสมบูรณ์แบบที่สุดไว้ สรุปการบรรยาย “สำหรับดิฉันแล้ว นักออกแบบไม่เพียงแต่ต้องจัดเสนอเครื่องประดับที่งดงามหรูหราราคาแพงให้ลูกค้าที่จะสวมใส่ ที่ต้องให้ความสนใจยิ่งกว่าคือความหมายโดยนัยของผลงาน มีเพียงความหมายที่ลึกซึ้ง สร้างสรรค์เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว จึงจะกลายเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปเป็นร้อยๆปีได้ ที่มุ่งแต่คล้อยตามคนอื่นไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเพียงอย่างเดียว จะถูกตลาดกลืนหายไปเท่านั้น”

........

ทั้งห้องประชุม เงียบกริบไปทั้งห้อง