กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 202

รายงานฉบับนี้เมื่อวานณมนทำไม่เสร็จ จึงให้ณิชาช่วยทำรายงานฉบับนั้นด้วยกัน

“น่าจะเสร็จแล้วค่ะ คุณรอสักเดี๋ยวนะคะ ฉันขอหาดูก่อน...” ณิชาแสร้งทำเป็นไม่เห็นสายตาที่ไม่พอใจของแรกขวัญ พลางควานหาบนโต๊ะของณมนรอบหนึ่ง ไม่นานนักจึงเจอเอกสารเปรียบเทียบข้อมูลย้อนหลังห้าปีที่แรกขวัญให้เอาเอกสารมาทำการเปรียบเทียบ

แรกขวัญหยิบตัวรายงาน แต่กลับไม่ได้เดินจากไป พลันเหล่ตามองปลายแขนของณิชาด้วยท่าทางแปลกใจ

“มีบางคนอย่าหลงตัวเองจนเอาเต้าไต่เพื่อปืนให้สูงขึ้น ซึ่งก็ไม่ดูว่าตัวเองมีวุฒิการศึกษาหรือศีลธรรมอะไรเลย”

ณิชารู้สึกงงงันกับการถูกเธอการตอกกลับมาด้วยประโยคนี้.....

เธอหมายความว่ายังไง?

มันเกี่ยวอะไรกับวุฒิการศึกษาของเธอกันล่ะ แล้วคิดอยากจะใช้เทคนิคเด็ดเอาเต้าไต่ตอนไหนเหรอ?

หรือว่า...ตอนเวธัสมาส่งเธอที่บริษัท แรกขวัญเห็นเข้า?

ณิชาเลยไม่อยากจะสนใจเธอ พลันทำงานต่อ

ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ณมนถึงเนิบนาบมาถึงอย่างเฉื่อยช้า เธอแอบเหล่ตามองห้องทำงานของแรกขวัญ แวบหนึ่ง จนตบหน้าอกเพื่อหายใจโล่งอก พลันขยิบตาให้ณิชา “ตกใจแทบแย่ ยังดีที่เธอไม่อยู่ ฉันคิดว่าต้องโดนตำหนิแล้วแหละ...”

“เมื่อกี้หล่อนเพิ่งมาเอาเอกสาร ฉันเลยเอาฉบับที่แกทำเมื่อวานนี้ไปให้เธอไปแล้ว” ณิชาชี้บนโต๊ะของเธอ พร้อมทั้งพูดไป

ณมนไม่ได้สนใจ ในทางกลับกันกลับจ้องณิชาอย่างเจ้าเล่ห์ “เมื่อวานนี้ไปนัดเดตกับคุณธนาของพวกเรามาเป็นยังไงบ้างจ๊ะ? ดูจากสภาพอ่อนระโหยโรยแรงของแกแล้ว เมื่อคืนคงนอนไม่พอใช่มั้ย? ชิชะ เขารุนแรงมากใช่มั้ยอะ?”

“แค่ก แค่ก...” ณิชาตกใจจนสำลัก พลันใช้สีหน้าแปลกใจเหลือบมองณมน

เธอเพิ่งจะจบปริญญาโทมาไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้คิดแต่เรื่องแบบนี้นะ...

“นี่ ถูกฉันพูดแทงใจดำละสิ เลยอายใช่มั้ยล่ะ?” ณมนหรี่ตาพลันเทน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง และแสดงท่าทางว่าฉันเข้าใจดี “วางใจเถอะ มีอะไรให้น่าอายกันนักออกแบบธนาเป็นคนยอดเยี่ยมขนาดนั้น แกจะต้องจับเขาให้อยู่หมัดให้ได้นะ ถึงเวลานั้นก็ไม่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งทำงาน ให้เขาเลี้ยงดูก็สิ้นเรื่องแล้ว”

พอณิชาได้ยินคำนี้ จึงไม่กล้าจะพูดล้อเล่นกับเธออีกแล้ว “มน ฉันกับธนาเป็นแค่เพื่อนธรรมดาจริงๆนะ แกก็อย่าพูดออกมาแบบนี้สิ มันส่งผลกระทบมาที่ฉันยังพอทน แต่อย่าส่งผลกระทบไปถึงธนาเลย”

ได้แต่แอบสบถด่าเวธัสอยู่ในใจตั้งหลายรอบ

นี่เขาเป็นหมาป่าที่แสนหิวโหยหรือยังไง?

ตอนเพิ่งเดินเลี้ยวตรงมุมทางเดินนั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเพื่อนร่วมงานผู้หญิงที่อยู่ภายในนั้นหลายคนพูดคุยกัน--

“นี่ พวกแกว่าเรื่องจริงมั้ย?”

“ณิชานัดเดตกับธนาจริงๆ เหรอ?”

“ใช่มั้ยล่ะ ได้ข่าวมาว่าทั้งสองคนไปที่ร้านอาหารฝรั่งร้านดังร้านนั้นแหละ และอยู่ด้วยกันดึกมาก เช้านี้แกไม่เห็นเหรอไง ถุงใต้ตาณิชามีขนาดใหญ่แบบนั้น อีกทั้งหมดเรี่ยวหมดแรง ต้องเป็นเพราะว่าทำเรื่องอย่างว่ากับธนาแน่นอน...”

“อย่าพูดมั่วซั่วสิ ดูเหมือนณิชาใสซื่อบริสุทธิ์มาก ไม่เหมือนคนประเภทนั้นเลย”

“พูดมั่วซั่วที่ไหนกันเล่า? คนที่ยิ่งใสซื่อมากๆ พอเวลาร่านขึ้นมาก็ยิ่งเรียกร้องไม่รู้จักจบจักสิ้นเลยแหละ! หล่อนหน้าตาสวยซะขนาดนั้น นี่ถือว่าเป็นข้อได้เปรียบตามธรรมชาติของมนุษย์เลยนะ”