กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 229

ณิชากังวลว่าตอนกลางคืนอารมณ์ของเด็กน้อยจะยังไม่คงที่ ก็เลยอยู่ที่คฤหาสน์สนธิไชยเป็นเพื่อนเขา

โชคดีที่ลุงชัยเคยชินกับการที่ณิชามาค้างที่คฤหาสน์สนธิไชแล้ว ก็เลยสั่งให้สาวใช้เตรียมห้องนอนที่สองไว้ให้เธอ แต่ว่าสุดท้ายณิชาก็ตัดสินใจนอนกับเด็กน้อย

ตอนที่กำลังสะลึมสะลือในตอนกลางคืน ก็ได้ยินเสียงขยับที่ชั้นล่าง

เธอลุกขึ้นมาดู ก็เห็นว่าคฤหาสน์สนธิไชยท่อประปาแตก

ลุงชัยกำลังพาสาวใช้ไปซ่อมอยู่ เนื้อตัวเปียกและมอมแมมไปหมด

ตอนแรกเธออยากจะอยู่ดูว่ามีอะไรที่พอจะช่วยได้บ้าง แต่ว่าลุงชัยได้รับโทรศัพท์ แล้วก็บอกเธอว่าเวธัสมีเอกสารสำคัญที่ต้องรีบใช้ อยากให้เธอช่วยเอาไปให้ลุงเต๋าหน่อย แล้วก็ให้ลุงเต๋าเอาไปให้ที่สนธิไชยกรุ๊ป

ณิชาตอบรับ แล้วก็ไปเอาเอกสารที่ห้องทำงานของเวธัส

ลุงชัยบอกว่ามันอยู่ในลิ้นชักชั้นที่สามด้านซ้าย และเป็นเอกสารที่อยู่บนสุด

ณิชาทำตามนั้น แต่ว่าภายใต้เอกสารฉบับนี้ เธอเห็นหนังสือรับรองการเป็นผู้สงเคราะห์

จับพลัดจับผลู ณิชาก็เปิดหนังสือรับรองการเป็นผู้สงเคราะห์ออก แล้วก็เห็นกลุ่มนักเรียนที่ยากจนได้รับการสนับสนุนในนามของกองทุนส่วนบุคคลของเวธัส

ตอนแรกณิชาก็แค่อยากจะมองเพียงแวบเดียวเท่านั้น แต่ว่าตอนที่เธอเห็นรายชื่อผู้รับทุน จู่ๆ สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปในทันที……

……

เวธัสจัดการงานในมือเสร็จ ตอนที่กลับมาที่คฤหาสน์สนธิไชยก็เป็นเวลาตีสี่แล้ว

โครงการเมืองใหม่ในเมืองกำลังจะเปิดประมูล มีงานให้ต้องพบปะสังสรรค์มากมาย เวธัสไปอาบน้ำ แล้วก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดด้วยความเคยชิน พร้อมกับมองไปที่ยังห้องนอนเด็กน้อย อรัลกำลังหลับอย่างสงบ ไม่ได้ดูเหมือนคนที่จะกระโดดตึก อยากตายเหมือนที่มาวินบอกเลย

เขายกมุมปาก ต้องรู้ว่าเขาไม่ได้โง่ขนาดนั้น

แล้วทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงออกมาจากห้องทำงานอย่างเลือนราง……

เวธัสขมวดคิ้วเข้าหากัน ดับบุหรี่ แล้วก็เดินไปในห้องทำงาน

ต่างจากความมืดมิดธรรมดาเมื่อไม่มีใครอยู่ที่นั่น เวธัสเปิดประตูเข้าไปแล้วก็เห็นว่าคอมพิวเตอร์ที่เอาไว้ใช้ทำงานของเขานั้นกำลังเปิดอยู่ เพราะว่าที่นี่คือคฤหาสน์สนธิไชย ไม่ว่าตรงไหนก็เป็นคนของเขาทั้งนั้น เขาก็เลยไม่ได้ตั้งรหัสคอมพ์ ปกติแม้แต่อรัลก็ไม่กล้าเข้ามา

แต่ว่าตอนนี้ คอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานของเขา หน้าจอกลับสว่างไสว……

และมีหญิงสาวหน้าซีดนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามหน้าจอที่สว่างนั้น

เมื่อกระทบกับแสงที่สะท้อนไปนั้น กลับดูน่ากลัวขึ้นกว่าเดิม

แกร๊ก

เวธัสเปิดโคมไฟติดผนัง แล้วก็เห็นณิชาในทันที ใบหน้าของเขามืดมนลง “ใครให้คุณเข้ามา? ”

ณิชานั่งเหม่อลอยอยู่หน้าคอมพ์ ไม่รู้เหมือนกันว่านั่งมานานแค่ไหนแล้ว

ตอนที่เสียงของเวธัสดังขึ้น เธอถึงได้เงยหน้าขึ้นมาจากคอมพ์ แววตาดูไร้ความรู้สึกและจิตวิญญาณ

ณิชาจ้องไปที่เวธัสอย่างว่างเปล่า และลุกขึ้นยืนเดินออกไปข้างนอก……

เหมือนกับผี ไม่มีพลังเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนที่จะเดินผ่านเวธัสนั้น เขาก็ยื่นมือมาจับข้อมือของเธอ แต่ก็ถูกณิชาสะบัดออกอย่างแรง

แรงเยอะมาก ทำให้แขนของเวธัสกระแทกเข้ากับประตู

เขาขมวดคิ้ว แล้วก็ดึงเธอไว้อีกครั้ง พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่เย็นชา “ดึกขนาดนี้แล้วคุณเป็นบ้าอะไรอีก? ”

“ฉันเป็นบ้างั้นเหรอ? ”ประโยคนี้ไปกระตุ้นณิชาเข้า เธอถลึงตาใส่เขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “เวธัส ในสายตาของคุณแล้วฉันโง่มากเลยใช่ไหม ดังนั้นคุณก็เลยเล่นกับฉันไปมาได้อย่างง่ายดายงั้นเหรอ? ”

“ณมนเป็นคนของคุณ คุณเป็นคนสั่งเธอตั้งแต่เริ่ม สร้างความบาดหมางระหว่างฉันกับแรกขวัญ และนิต้า！”

“ข้อมูลด้านลบของฉันคุณก็เป็นคนปล่อย ส่วนพัสดุข่าวฉาวของนิต้าคุณก็เป็นคนส่งเอง！”

“คุณจงใจย้ายฉันไปทำโครงการในเมืองภายในเมือง โดยหลอกใช้ฉันตั้งแต่ต้นจนจบ！คุณบอกฉันมาสิ ว่าสรุปแล้วใครกันแน่ที่เป็นบ้า? ถูกแล้ว บางทีฉันอาจจะเป็นบ้าไปเองก็ได้ ต้องเป็นบ้าเท่านั้นแหละถึงจะชอบคนอย่างคุณ ถึงได้เอาหัวใจให้คุณเหยียบย่ำ！”

อยากจะร้องไห้จังเลย แต่ว่าณิชา เธอต้องทนเอาไว้ ห้ามร้องไห้เด็ดขาด！

ไม่อนุญาตให้เธอร้องไห้ต่อหน้าเขาในตอนนี้！

ณิชาเจ็บจนน้ำตาไหลพราก เธอพยายามจะผลักเขา ตีเขาอย่างสุดชีวิต อยากจะหยุดเขาจากพฤติกรรมที่มากไปกว่านี้ แต่ว่ามันกลับทำให้เขาโกรธมากขึ้น

เขาปลดสายเสื้อคลุมอาบน้ำและมัดมือเธอ บังคับให้เธอนอนลงด้วยความอัปยศอดสู……

“ไอ้เก้าเคยแตะต้องคุณรึยัง？”

ภาพของเก้ากอดเธอนั้นมันปรากฏตรงหน้าของเวธัสไม่หยุด แล้วมือก็ไหลไปตามเอวของเธอมากขึ้นอย่างเลวร้าย

“ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้……ผมลืมไป ไอ้เก้ามันชอบแย่งของของผมอยู่แล้ว และคุณ……เขาก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องปล่อยไป！ในเมื่อคุณต่ำขนาดนั้น เดี๋ยวผมจะเติมเต็มให้แล้วกันนะ！”

ณิชาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง

เขาเคยดูแลเธออย่างอ่อนโยนขนาดนั้น ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและทราบซึ้งใจแต่ตอนนี้เขาใส่ร้ายและโจมตีเธอด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจมากที่สุดในโลก!

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงพวกข้อมูลลบที่เธอเห็นในคอมพิวเตอร์ของเขา……

เพื่อโน้มน้าวให้เธอเชื่อว่านิต้าเป็นคนปล่อยข้อมูล เขาก็ไม่รีรอที่จะเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับเรื่องอื้อฉาวด้วย

ณมนปรากฏตัวนานแค่ไหนแล้ว?

ใช่สิ ตอนที่เธอไปสมัครงานที่สนธิไชยกรุ๊ป

ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ไม่สิ บางทีอาจจะเร็วกว่านั้น ที่เขาทำดีกับเธอเพื่อให้เธอชีวิตตกต่ำในความชั่วร้าย ขณะวางปริศนาที่น่าตกใจ ปล่อยให้เธอกระโดดลงไปในเหวทีละขั้น!

เธอก็เป็นแค่หมากของเขาเท่านั้น……

จู่ๆ หัวใจก็เย็นยะเยือก ราวกับว่าความคิดทั้งหมดมันหายไป และไม่มีอะไรมีความหมายอีกแล้ว……

จูบและการเคลื่อนไหวของเขาค่อยๆ กลายเป็นการแก้แค้นของสัตว์ร้าย

ณิชาหลับตาลงช้าๆ ไม่ขัดขืนอีกต่อไป

เธอจะจากไป และเธอจะพาลูกน้อยจากที่นี่ไปตลอดกาล

ต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน！