กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 236

ปัณณ์รู้สึกว่าหัวใจดวงเล็ก ๆ แตกสลาย

ตอนนี้เขาโกรธมาก

คุกเข่าขอโทษผู้หญิงเลว?

ฝันไปเถอะ!

……

เด็กน้อยถูกลากเข้าห้องมืด และโลกทั้งใบก็เงียบสงัด

กันญ่าซ่อนความเกลียดชังไว้ในใจและคลานขึ้นจากพื้นดิน

“เวธัส ฉันคิดว่าอรัล…น่าจะไม่ได้ตั้งใจ เขาแค่ไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน ดังนั้น…”

เมื่อเวธัสได้ยินคำว่าการแต่งงาน น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาเล็กน้อย "ถ้าคุณใช้เรื่องนี้ไปกระตุ้นคุณน้าอีก ผมจะทำให้คุณเสียใจที่เกิดมายังโลกนี้"

เช้าวันนั้น เมื่อเวธัสตื่นขึ้น เขาต้องการจะจัดการเรื่องนี้อย่างสงบกับกันญ่า

แต่คุณน้ามาถึงพอดี

เธอเห็นพื้นห้องที่รก และก็เห็นกันญ่าวิ่งออกจากห้องของเวธัสพร้อมกับร้องไห้ และเธอก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น...

เธอดึงกันญ่ไว้ และขอให้เวธัสให้ความยุติธรรมแก่เขา

เขาไม่อยากอธิบายมาก

แม้ว่าตอนนั้นเขาจะเมามาก แต่ร่างกายของเขาตอบสนองอย่างตรงไปตรงมา

ตอนที่เขาอาบน้ำ เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาและกันญ่าเมื่อคืนนี้

อย่างมากก็แค่ผู้หญิงคนนี้กำลังจัดฉากอยู่

แต่กันญ่ากัดเรื่องนี้ไม่ปล่อย เวธัสบอกว่าสัญญาการแต่งงานเป็นโมฆะ คุณน้าก็หมดสติไปทันที

หลังจากตื่นนอนแล้ว ก็บังคับทั้งสองแต่งงานให้ได้

เธอนอนอยู่บนเตียง หน้าซีด พูดไม่กี่ก็ไอออกมา หมอก็เตรียมพร้อมเสมอ กังกลแทนเธอมาก...

เมื่อถึงจุดนั้น เขาแต่งงานกับใครก็เหมือนกัน?

สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้

แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่า กันญ่าและอรัลจะเข้ากันได้ไม่ดีนัก

ในอดีต แม้ว่าอรัลจะไม่ชอบเธอ เขาจะไม่มีวันทำให้เธออับอายในที่สาธารณะ...

อรัลไม่เคยก้าวร้าวขนาดนี้!

สีหน้าของกันญ่าดูแข็งทื่อเล็กน้อย และเขาก็เข้ามาและอยากจะจับแขนของเขา “เวธัส คุณน้าไม่ชอบให้คุณคบกับณิชา หลังจากที่เราแต่งงานกัน ฉันจะดูแลเธออย่างดีอย่างแน่นอน"

เวธัสมองดูดวงตาที่เปื้อนน้ำตาของเธอ และด้วยท่าทางที่เหนื่อยล้าของเธอในขณะนี้ เขาไม่สงสารเลย

เขาสะบัดมือออกจากเธอโดยตรง

“ถ้ารู้ว่าคุณทำอะไรลับหลังผม ในงานแต่งครั้งนี้คุณจะจบไม่สวยแน่”

กันญ่าฝืนยิ้ม “ฉันจะเชื่อฟัง จริงๆ นะ”

เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศที่อึดอัด ดวงตาของกันญ่าก็มองไปที่กล่องดำเล็กๆ บนโต๊ะ

ไม่เคยเห็นมันมาก่อน...

กันญ่าก้าวไปข้างหน้าและเปิดกล่องดำเล็กๆ ทันใดนั้นแหวนที่เปล่งประกายและละเอียดอ่อนก็ปรากฏขึ้น ตรงกลางเป็นดอกไม้ไฟที่สวยงาม มันดูงดงามมาก

"เป็นแหวนที่สวยมากจริงๆ..." กันญ่าคิดว่าทั้งสองจะแต่งงานกัน ดังนั้นเขาจึงอดยิ้มให้เวธัสไม่ได้ "นี่ซื้อมาให้ฉันเหรอ ฉันชอบนะ..."

ในขณะที่พูดอย่างนั้น เธอสวมไปลงบนนิ้วนางของเธอ

แต่พอใส่ไปก็ติดตรงข้อนิ้ว...

"ธัส แหวนวงนี้เล็กกว่าหนึ่งไซส์ ฉันต้องให้ช่างปรับขนาด..."

เวธัสสูบบุหรี่ด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า เขาได้พ่นควันออกมา ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "ถอดออก!"

กันญ่าตกใจเล็กน้อย “อะไรนะ?”

เวธัสพูดซ้ำอย่างเฉยเมย ไร้ร่องรอยของความรักบนใบหน้าของเขา "แหวนนี้ ไม่ซื้อมาให้คุณ"

“ไม่ได้ให้ฉัน แล้วให้ใคร?” รอยยิ้มบนใบหน้าของกันญ่าหายในทันที เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง เปลวไฟแห่งความหึงหวงก็ลุกโชนอยู่ในหัวใจของเขา

ที่แท้ก็ซื้อให้ณิชานังแพศยาคนนั้น?

แต่ก็แตกหักกันไปแล้ว จะซื้อแหวนเพื่ออะไร...

ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชาของชายคนนั้น กันญ่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอดแหวน

ลุงชัยดึงซีดีพร้อมสำเนาวิดีโอกล้องวงจรออกมา

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนั้น...

“ถ้าดูแล้วก็จะเข้าใจเอง” ลุงชัยยื่นซีดีให้เวธัส และไม่พูดอะไรอีก ก่อนที่เขาจะไปทำงานต่อ

เวธัสจ้องไปที่แผ่นซีดีในมือของเขา และเขารู้สึกหนักใจขึ้นเล็กน้อย

……

โรงพยาบาลเด็กที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง อรัลดื่มน้ำอุ่นแก้วใหญ่ทุกๆ สองชั่วโมง ถึงได้ปิดบังพยาบาลที่คอยตรวจสอบอุณหภูมิของเขาไปได้

ณิชากังวลว่าไข้สูงของเขาจะไม่หายไป เธอกังวลมากๆ

สุดท้ายก็เผลอหลับไปข้างเตียงโรงพยาบาล...

อรัลห่มผ้าห่มให้ณิชาอย่างระมัดระวัง

ต่อไป ไม่ว่าเขาจะโทรหาปัณณ์ยังไง มันก็เตือนเสมอว่าไม่สามารถติดต่อได้...

เขารู้สึกเศร้าเล็กน้อย

หม่ามี๊เปลี่ยนวันออกเดินทางเป็นสองวันต่อมา

บังเอิญมากวันนั้นเป็นงานแต่งงานของพ่อพอดี

ถ้าปัณณ์มาไม่ทัน เขาจะต้องไปกับหม่ามี๊ไหม?

แม้ว่าเขาจะผิดหวังกับเวธัสมาก แต่เขา...ก็คือพ่อของเขาอยู่ดี

ปัณณ์อยู่เป็นหม่ามี๊ได้ ถ้าเขาไป พ่อเขาก็จะอยู่ตัวคนเดียวจริงๆ...

ในขณะนี้ ณิชาซึ่งนอนอยู่บนขอบเตียงก็มีใบหน้าบึ้งตึง และบ่นอย่างไม่สบายใจ

"ทำไมคุณไม่เชื่อฉัน?"

“ลูกเป็นของฉัน! เอาคืนมา...”

“อย่าเอาพวกเขาไปเลย...”

ดูเหมือนว่าณิชาจะตกอยู่ในฝันร้าย และความคิดของเด็กน้อยก็หยุดชะงักลงทันที

เขาตบหลังณิชาอย่างแผ่วเบาในทันที ก่อนจะเกลี้ยกล่อมเธอด้วยเสียงเด็กน้อย “ไม่เป็นไรนะครับ หม่ามี๊ พวกเราอยู่ที่นี่กันหมด ไม่มีใครจะแย่งพวกเราไปได้…”