กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 284

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ณิชาก็กลั้นใจพูดออกไป

“ขอโทษนะ ฉันไม่เคยเห็นการขอแต่งงานที่ไม่จริงใจแบบนี้มาก่อนเลย ดอกไม้ก็ไม่มี แหวนก็ไม่มี หรือแม้แต่การคุกเข่าขอแต่งงานก็ไม่มี ขอถามหน่อยนะคะ ทำไมฉันต้องตอบตกลงคุณด้วย?”

หลังจากพูดจบ เธอก็จงใจผลักเวธัสออก และหลบไปให้พ้นจากสายตาของเขา

หัวใจเธอเต้นแรงมาก

ถ้าประโยคนี้เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้ว เธอก็คงจะตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลย

แต่ตอนนี้มันช้าไปกว่า 60 วันแล้ว ทุกอย่างมันผิดขั้นตอนไปหมดแล้ว

ชีวิตเธอวุ่นวายไปหมด

แต่งงาน?

จะใช้ทะเบียนสมรสมาผูกมัดตัวเองอีกหรอ?

ปัณณ์ยิ้มและปรบมือเบา “ว้าว หม่ามี๊ปฏิเสธปีศาจกษัตริย์อีกแล้ว”

“ถ้าไม่อยากให้ฉันโยนแกทิ้ง ก็หุบปากซะ!” หน้าผากของเวธัสขยับไปมา

เห็นได้ชัดว่าเขาและณิชาไม่ใช่คนที่พูดมาก ทำไมปัณณ์เจี๊ยวจ๊าวจัง

อรัลงอข้อศอกเล็กน้อย และทำท่าทางให้กำลังใจ

“หม่ามี๊เป็นคนใจอ่อน ก็เกลี้ยกล่อมหม่ามี๊ให้มากกว่านี้หน่อยแล้วกัน สู้ๆ ผมเชื่อใจพ่อนะ”

เวธัส “...”

……

ร้านขายเสื้อผ้า.

ครอบครัวทั้งสี่คนก้าวเข้ามา ตอนที่พนักงานเห็นชุดสูทสั่งตัดราคาแพงบนเรือนร่างของเวธัส พนักงานก็ต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

ณิชาก็เบื่อที่จะอธิบายว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขาอีกต่อไป เธออธิบายความต้องการ พนักงานก็ดีใจมาก

“ไม่มีปัญหาค่ะ! เชิญคุณหนูทั้งสองคนตามมาทางนี้เพื่อวัดไซส์นะคะ”

พนักงงานยิ้มและพาเด็กน้อยทั้งสองคนไปที่ห้องข้างใน

คนที่เข้ามาวัดเป็นสาววัยรุ่นพอดี พอเธอเห็นปัณณ์และอรัลดวงตาเธอก็แข็งทื่อ!

เมื่อมองผ่านหน้าต่างกระจก ก็เห็นพ่อแม่ที่รออยู่ข้างนอก...

“เด็กน้อยเอเชียน่ารักมาก”

“ผิวก็นุ่มนิ่ม กินอะไรจนโตเนี่ย”

“ครอบครัวทั้งสี่คนออกมาเที่ยวกันเหรอ? ทำเอาฉันก็อยากแต่งงานมีลูกเหมือนกัน…”

อรัสรักษาท่าทีที่ดูเป็นมิตรเสมอมา เขาเรียกพี่สาวอย่างไพเราะ “ขอไซต์ใหญ่ขึ้นอีกนิดนะครับ ช่วงนี้ผมโตไวมาก”

“รู้แล้วจ้า รู้แล้วจ้า” หญิงสาวรีบพยักหน้า

เด็กน้อยกางแขนออก และให้พนักงานวัดขนาด

มีเด็กสาวคนหนึ่งอดใจไม่ไหวเลยหยิกแก้มปัณณ์

ปัณณ์ไม่โกรธ แต่ถอนหายใจเล็กน้อยอย่างเศร้า “อย่ามาลวมลามผมเลย พี่ไม่ใช่แบบที่ผมชอบ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า หนูรู้เหรอว่าความชอบคืออะไร?”

เด็กน้อยชี้ไปที่ณิชาที่อยู่นอกหน้าต่างกระจก “ดูนั่นสิ นั่นคือหม่ามี๊ของผม ผมอยากตัวติดกับเธอตลอดเวลา ถ้าผมไม่เจอหน้าเธอ ผมก็จะคิดถึงเธอ และถ้าผมไม่ได้ยินเสียงของเธอ ผมก็จะรู้สึกไม่ดี”

พนักงานในร้าน “...” ที่แท้ก็เป็นความรักความผูกพันของญาติคนสนิท

“พวกหนูดูเหมือนพ่อมากๆ ต่อไปต้องเป็นหนุ่มหล่ออย่างแน่นอน และก็จะมีผู้หญิงหลายๆ คนมาชอบ” หญิงสาวอีกคนชม

ปัณณ์ที่ดูสงบในตอนแรก พอเขาได้ยินประโยคนี้ เขาก็โมโหมาก

“อย่าพูดว่าผมเหมือนปีศาจกษัตริย์อีกนะครับ เห็นๆ อยู่ว่าผมเหมือนหม่ามี๊มากกว่า”

“เอ่อ...” หญิงสาวตกใจ เธอรีบปิดปากแล้วแอบหัวเราะ “แต่หม่ามี๊ก็ดูดีมาก ถ้าเหมือนเธอมากกว่า แบบนี้ผมก็จะดูดีกว่าไม่ใช่เหรอ?”

เมื่ออรัลได้ยินคำพูดนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า “พูดได้สมเหตุสมผลมาก”

ปัณณ์ “…”

โกรธมาก แต่ก็ยังต้องยิ้ม

ริมฝีปากบางเม้มไว้จนแน่น สีหน้าที่เย็นชาเต็มไปด้วยความเสียใจ

ทำไมเขาไม่มาหาเธอให้เร็วกว่านี้

ณิชาได้ยินว่าเสียงหายใจของเธอแรงขึ้น “การกำหนดมาตรฐานว่าสิ่งไหนดีหรือไม่ดีของฉันนั้นแตกต่างจากของคุณ ฉันหวังว่าคุณจะเคารพการตัดสินใจของฉัน”

“เป็นเพราะธนา หรือเป็นเพราะลูกในท้องของคุณ?”

“...มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาเลย” ทำไมจู่ๆ ถึงพูดถึงธนาอีกครั้ง?

สิ่งที่ณิชาไม่ต้องการที่สุด ก็คือการดึงพวกเขามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“ถ้าอย่างนั้นก็คงเกี่ยวกับเก้า?” ดวงตาของเวธัสมืดมน

“ไม่ใช่!” ณิชารู้สึกรำคาญเล็กน้อย เธอจ้องไปที่เขา “คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ไม่ว่าจะมีคนอื่นหรือไม่ ยังไงฉันก็จะไม่แต่งงานกับคุณ”

“เหตุผล ผมต้องการเหตุผล”

กลิ่นหอมจางๆ บนร่างกายของเธอลอยอบอวลไปทั่ว เวธัสอดกลั้นกับความคิดที่อยากจะดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนและจูบเธอแรงๆ

ณิชาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ดื้อดึงขนาดนี้

“เหตุผลก็คือฉันต้องการมีการงานที่ดีก่อน และก็อยากทำตามความฝันของตัวเอง แบบนี้พอหรือยัง?”

“แต่งงานกับผมนะ ผมจะเป็นคนที่คอยสนับสนุนคุณ และช่วยให้ความฝันของคุณเป็นจริง คุณกำลังละเลยในตัวผม”

ณิชา “... “ ที่แท้เขาก็ได้ยินว่าเธอกำลังละเลยเขา?

เก่งมากจริงๆ เธอคิดว่าเขาเสียสติไปแล้ว

ทั้งสองพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง ทันใดนั้นเวธัสก็ยื่นมือของเขาจับไปที่คางของเธอ และก็จ้องเธออยู่แบบนั้น น้ำเสียงของเขาแอบแฝงไปด้วยความอ้อนวอนเล็กน้อย

“ผมจะเอาดอกไม้และแหวนมาให้คุณทีหลัง คุณอย่าบังคับผมให้ใช้วิธีที่คุณไม่ชอบเลย ทางที่ดีคุณควรรีบตอบตกลงผม ไม่อย่างนั้น...”

ในขณะที่เขาพูด เขาก้มศีรษะลงมาเรื่อยๆ

มันกำลังจะโดนแก้มของณิชาแล้ว...

ความรู้สึกคลุมเครือเช่นนี้ มันทำให้ณิชาโมโหมากๆ

“ประมาณครึ่งเดือนก่อน ฉันถูกลากไปที่ห้องมืดเล็กๆ ห้องหนึ่ง และสิ่งที่น่าขยะแขยงก็เกิดขึ้นกับฉัน” จู่ๆ เธอก็มีเสียงแหบห้าว เธอกัดริมฝีปากล่าง ดวงตาของแดงก่ำ “ฉันสกปรกมาก ตอนนี้คุณยังอยากแต่งงานกับฉันไหม?”