เขาพูดเสียงเบา แต่กลับเหมือนมีดคมที่แทงเข้ากลางใจณิชา
เอาเถอะ ไหนๆ ก็รู้ความจริงแล้ว เธอเองก็คิดว่าไม่ต้องอธิบายอะไรอีก
พอคิดแบบนี้ ณิชาจึงลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง จัดเสื้อผ้าตัวเอง แล้วสูดหายใจเข้าลึกเพื่อปรับอารมณ์ และไม่แสดงท่าทีใดๆ
“ตอนออกจากบ้านเมื่อเช้านี้ ฉันก็บอกคุณไปแล้วนี่ แต่คุณไม่ยอมเชื่อเอง”
“พูดแบบนี้ หมายความว่าผมเข้าใจยากสินะ?” เวธัสยิ้มอย่างที่ไม่รู้ว่ายิ้มนั้นของเขาต้องการจะสื่ออะไร แต่คำพูดก็ฟังดูเย็นชากว่าเดิม
ตอนเช้าเขาตั้งใจพูดเรื่องท้องก็เพื่อประชดลูกน้อยทั้งสองคน
ในสถานการณ์แบบนั้น ถึงเธอบอกไปว่าไม่ได้ท้อง แล้วใครมันจะไปเชื่อ?
ขนาดปัณณ์กับอรัลยังไม่เชื่อเลย นับประสาอะไรกับเขา?
“ถ้าวันนี้ผมไม่ได้พาคุณมาตรวจ คุณตั้งใจจะปิดผมอีกนานแค่ไหน?”
ณิชาเห็นว่าเวธัสกำลังโมโหมาก แต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาช่วยเธอไว้โดยไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง ก็เลยเริ่มรู้สึกผิด จึงพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
ณิชาพูดกับหมอว่า “หัวไหล่ของเขาได้รับบาดเจ็บ รบกวนช่วยดูให้หน่อยสิคะ”
แม้จะเป็นสูตินรีเวชแพทย์ แต่ก็น่าจะทำแผลอะไรแบบนี้ได้อยู่มั้ง?
หมอผู้หญิงคนนั้นก็สังเกตเห็นว่าที่ไหล่ของเวธัสแดงอยู่ จึงรีบคว้ายาทาแผลไอโอดีน น้ำยาล้างแผล กรรไกร ผ้าก็อซและอุปกรณ์ทำแผลอื่นๆ
“ออกไป” เวธัสมองหมอผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาที่ดุร้าย
หมอคนนั้นตกใจ “แต่แผลของคุณ…”
“บอกให้ออกไป ไม่ได้ยินหรือไง?”
หมอคนนั้นที่ถูกตะคอกใส่อีกครั้งก็ตัวสั่น
ตัวเองเป็นหมอประจำห้องนี้แท้ๆ แต่ก็ต้องเลือกที่จะเดินออกไป
ภายในห้องเหลือเพียงเวธัสกับณิชาสองคน
ณิชามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก
เธอตั้งใจจะวิ่งตามหมอผู้หญิงคนนั้นออกไป แต่ยังไม่ทันได้เริ่มวิ่งเลย เวธัสก็คว้ามือเธอเอาไว้ก่อน
เขาดึงณิชากลับเข้ามา แล้วกดร่างณิชาให้ไปนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอีกครั้ง…
“ได้เห็นว่าผมทั้งเจ็บปวดและสับสนกับเรื่องเด็กในท้องของคุณ คุณคงจะมีความสุขมากสินะ ที่ได้เอาคืนผม!”
เวธัสไม่รู้อะไรเหมือนคนโง่คนหนึ่ง และเชื่อคำพูดของณิชา
เขาระมัดระวังอยู่ตลอด เพราะกลัวว่าจะทำให้เธอปวดท้อง…
ทั้งๆ ที่เขาก็รู้ว่าเด็กคนนั้นเป้นลูกของธนา แต่ก็ยังบอกตัวเองให้ยอมรับ
และที่ตลกก็คือ เวธัสยังบอกอีกว่าจะเลี้ยงเด็กคนนั้นที่คฤหาสน์สนธิไชยเหมือนเป็นลูกของตัวเอง
หลังจากที่เขาเหวี่ยงตัวณิชาลงนอนบนเตียง ทำให้แผลที่แขนขวาฉีก และกลิ่นเลือดได้โชยมาแตะที่จมูกของณิชา
ณิชาดิ้นอยู่ครู่หนึ่ง เพราะอยากลุกขึ้นนั่ง แต่เวธัสกดบ่าณิชาไว้อย่างแรง
ณิชาสู้แรงไม่ไหวเลย
ก็เลยหยุดสู้เสียเลย
ณิชานอนหงายที่ปลายเตียง ดวงตาของณิชาสะท้อนภาพของเวธัสที่กำลังโกรธอยู่
“ใช่! ฉันอยากเอาคืนคุณ แต่ทั้งหมดนี้ก็เพราะคุณเองที่ถามฉันว่าลูกเป็นของใครไม่ใช่หรือไง?”
เวธัสขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่ก็นิ่งไปครู่ใหญ่ และไม่ได้พูดอะไร
ณิชาก็ยิ่งโมโหขึ้นอีก
“ในสายตาของคุณ ฉันคงง่ายมากสินะ เดี๋ยวก็ฐานภพ เดี๋ยวก็ธนา ไม่พูดมาเลยล่ะ ว่าผู้ชายทั้งโลกเป็นของฉันหมด?”
เวธัสเม้มปากบางไว้แน่น และยังคงไม่พูดอะไร
ติ๋งๆ
เลือดสีแดงสดไหลลงตามแขนของเขา แล้วหยดลงบนผ้าปูเตียงสีขาว จนกระจายเป็นวงกว้าง
ณิชาได้โอกาสตอนที่เขานิ่งอยู่ ผลักตัวเขาออกไปอย่างแรงทีหนึ่ง
บาดแผลที่แขนของเวธัสฉีกอีกครั้ง พอมาถูกณิชาผลักตอนเผลอ ก็ถึงกับต้องจับแขนข้างที่เจ็บไว้
ณิชาวิ่งไปถึงที่ประตู แต่พอได้ยินเสียงร้องซี๊ดด้วยความเจ็บปวดของเวธัส เธอจึงหยุดเดิน
ไม่ต้องพูดอะไรเลยแล้วกัน!
ให้การกระทำทำแทน
……
เอกที่ไปส่งเด็กน้อยสองคนกลับถึงบ้านแล้ว ก็รีบกลับออกมาเพื่อดูอาการของเวธัสอย่างกังวล
กลับพบว่าหมอถูกไล่ออกมาแล้ว
ประตูปิดไว้แน่น และไม่มีใครรู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เอกรู้สึกแปลกใจมาก เพราะเวธัสบาดเจ็บหนัก และณิชาเองก็คงได้รับบาดเจ็บด้วย แต่ทำไมถึงไม่ให้หมอเข้าไป?
เอกจึงไปถามคุณหมอ จนได้รู้ว่าณิชาไม่ได้ท้อง และไม่ยอมบอกความจริงตั้งนาน
จากนั้น เอกก็มาเคาะประตู ด้วยแรงกดดันมหาศาลที่เกิดขึ้นในใจเพราะความกลัวต่อเวธัส
“คุณธัส ถึงคุณณิชาจะไม่ได้ท้อง แต่เมื่อกี้นี้ คุณกับคุณณิชาเกือบโดนป้ายโฆษณาตกใส่ ตอนนี้คงตกใจมาก ใจเย็นๆ นะครับ!”
“หมอรออยู่ที่หน้าห้องแล้ว ตรวจร่างกายกันก่อนเถอะครับ ไว้มีเรื่องอะไรก็ค่อยคุยกันทีหลัง”
“คุณหนูรอพวกคุณอยู่นะครับ…”
แกร๊ก(เสียงเปิดประตู)
พอเอกพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นมาเพื่อเคาะประตู แต่ก็ต้องเก็บมือก่อน
เมื่อณิชาเปิดประตูออกมา
“เข้ามากันเถอะ เวธัสหลับไปแล้ว” ณิชาพูดกับพวกเขา แจ่เธอก้มหน้าก้มตาอยู่ ไม่ยอมเงยหน้าเลย เหมือนว่ากำลังปกปิดอะไรอยู่
พวกคุณหมอต่างรีบเข้าไปดูอาการของเวธัส
เอกเดินเข้าไปหาณิชาด้วยความเป็นห่วง “คุณณิชา คุณผู้ชาย…ไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?”
เพราะเอกก็ไม่รู้ว่าเวธัสคิดจะทำอะไร แต่เขาเข้าใจที่สุดว่าเวธัสต้องอดทนขนาดไหนกว่าจะยอมรับเรื่องที่ณิชาท้องกับธนาได้ แถมยังยอมให้ณิชาคลอดลูกคนนี้ออกมาด้วย
แต่ณิชาที่เพิ่งมาบอกความจริง ที่ผ่านมาเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด?
เอกถึงขั้นเป็นห่วงว่าเวธัสอาจลงมือฆ่าณิชาเพราะโกรธจนเสียสติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...