กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 482

เนื่องจากปัญหาของมุม ภาพกล้องวงจรปิดจึงเห็นเพียงว่าณิชาถูกคนของพิภพเอาตัวไป จากนั้นภูมิภัทรก็ไล่ตามมาเพื่อช่วยณิชา

เวธัสพยายามระงับความสงสัยของเขา และดึงภาพกล้องวงจรปิดไปอย่างรวดเร็ว เขาอยากดูว่าใครถูกยิงกันแน่?

แต่ตอนที่คนขับลั่นไก ณิชาก็รีบเข้าไปช่วยภูมิภัทรอย่างไม่คิดชีวิต ภูมิภัทรปกป้องณิชา และกอดเธอไว้แน่น

เมื่อเสียงปืนหายไป ภูมิภัทรและณิชายังคงกอดกันแน่น ซึ่งดูไม่ออกเลยว่าใครถูกยิง?

หัวใจของเวธัสเจ็บปวด และดวงตาของเขาก็มืดมนเมื่อเห็นทั้งสองโอบกอดกัน

ภูมิภัทรมาหาคู่หมั้นของเขาไม่ใช่หรอ เขาได้รู้จักกับณิชาตอนไหนกัน?

ในช่วงเวลาความเป็นความตาย ณิชายังจะไปช่วยเขาอย่างไม่สนใจชีวิต?

ความสงสัยนับไม่ถ้วนที่เพิ่มขึ้นในใจของเขา เวธัสถามอย่างเย็นชาว่า “จับตัวพิภพมาได้หรือยัง?”

“...คนของเราค้นหาทั่วทุกที่ที่เขาชอบไปอยู่ แต่ก็หาไม่เจอ เขาน่าจะซ่อนตัวไว้ก่อนแล้ว แต่เราจะพยายามค้นหาพวกเขาต่อไป!”

“เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจับตัวณิชาไป เขาจะไม่ปล่อยให้เราหาเขาเจอได้ง่ายๆ หรอก…”

บางทีเขาอาจซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในขณะนี้ คงกำลังวางแผนขั้นต่อไป

เวธัสดึงเนคไทของเขาลงอย่างหงุดหงิดและพูดอย่างเคร่งขรึม “ขับเร็วขึ้นหน่อย...”

เอกเหยียบคันเร่งจนสุดแล้ว รถแทบจะไม่สามารถหาจุดโฟกัสได้แล้ว ราวกับว่ามันกำลังลอยอยู่บนถนน แต่เขาเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของเวธัส และก็กังวลว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับคุณผู้หญิง มือของเขากำพวงมาลัยแน่นยิ่งขึ้น...

เมื่อรถเข้าใกล้เชิงเขา สัญญาณโทรศัพท์มือถือของณิชาก็หายไป ในท้องฟ้าก็เกล็ดหิมะลอยขึ้นในทันใด

ในเมืองฝนตก แถวเชิงเขาหิมะตก

บนพื้นดินเปียกไปด้วยน้ำฝน และเอกก็ไม่กล้าเร่งความเร็วรถอีกต่อไป

ถ้ารถไถลพลิกคว่ำ หรือพบปัญหาอื่นๆ ถึงตอนนั้นจะไม่ใช่เพียงพวกเขาที่ติดอยู่ที่นี่เท่านั้น แต่ที่สำคัญกว่านั้น มันจะเสียเวลาฃในการไปช่วยชีวิตคุณผู้หญิง

ภายในขอบเขตที่ควบคุมได้ เอกชะลอความเร็วของเขาให้มากที่สุด

ตอนที่เลี้ยวรถ เห็นรถ Levin สีแดงคันหนึ่งกำลังขับมาช้าๆ ชายในรถใช้ผ้าก๊อซพันรอบศีรษะ และส่งเสียงฮัมเพลงที่ไม่รู้จักออกมา มือข้างหนึ่งวางไว้ที่หน้าต่าง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งวางไว้บนพวงมาลัย

เอกสนใจแค่กับการค้นหาณิชา เลยไม่ได้สนใจยานพาหนะที่ผ่านไป

รถขับไปอย่างเร็ว แล้วก็แซงรถคันนั้นไป

ตอนที่สายตาของเวธัสกวาดไปที่คางของคนขับในรถ Levin เขาก็หรี่ตาลงอย่างอันตราย

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้คือคนที่พิภพจ้างมาลักพาตัวณิชา!

ก่อนหน้านี้เขาก็ได้ตรวจสอบถนนบนภูเขามาก่อนแล้ว ซึ่งมีถนนสายหลักเพียงเส้นเดียวที่เข้าไปในภูเขาได้ ตอนที่อีกฝ่ายหนึ่งส่งณิชาขึ้นไปบนภูเขา เขาก็กำลังขับรถอยู่ จึงละทิ้งรถไม่ได้ ดังนั้นณิชาจะต้องถูกซ่อนไว้ที่ไหนสักแห่งบนถนนเส้นนี้แน่นอน

“เอก กลับรถ! มีบางอย่างผิดปกติกับคนขับคนนั้น!”

……

บอดี้การ์ดที่ศิริจันทร์จัดมาให้ณิชาโดนรุมกระทืบจนสลบไป!

ตอนที่หญิงชราได้รับโทรศัพท์จากบอดี้การ์ด เธอได้ยินเพียงเสียงของบอดี้การ์ดที่รายงานอย่างกระวนกระวายใจ “คุณณิชาหายตัวไป”

“อะไรนะ?” ศิริจันทร์มีลางสังหรณ์ไม่ดี “คนทั้งคนหายไปได้ยังไง ฉันบอกให้พวกนายดูแลคุณณิชาให้ดี เรื่องแค่นี้ก็ยังทำไม่ได้?”

บอดี้การ์ดลังเลอยู่เป็นเวลานาน และในที่สุดก็บอกว่า ก่อนที่เขาจะสลบไป คนที่ทำร้ายพวกเขาคือลูกน้องของท่านรอง

พิภพเยาะเย้ย “แต่ตอนนี้ผมกำลังเตรียมที่จะต้อนรับแขกคนสำคัญ ผมไม่มีเวลากลับไปที่บริษัท”

หัวใจของศิริจันทร์บีบรัดในทันที แขกคนนั้นน่าจะเป็นณิชา

“การส่งมอบโครงการไม่จำเป็นต้องใช้เวลาเยอะ อีกอย่างตระกูลรุ่งโรจน์ก็มีส่วนเป็นของแก ต่อไปถ้าฉันแก่ไป…”

“คุณแม่ไม่ต้องพูดให้มันดูดีก็ได้” พิภพขัดจังหวะศิริจันทร์อย่างเฉยเมยก่อนที่เธอจะพูดจบ เขาพูดประชดประชันว่า “ผมก็เป็นลูกชายของคุณแม่ เป็นลูกชายแท้ๆ ทำไมน้องสาวตายไปตั้งนานแล้ว ยังได้มรดกหนึ่งในสาม แต่ผมกลับได้เพียงหนึ่งในห้า? คุณแม่ลำเอียงเกินไป!”

ศิริจันทร์ผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงสูง “แกแอบดูพนัยกรรมของฉันเหรอ?”

“เหอะ ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่าคุณแม่จะให้ผมแค่นิดเดียว”

ตอนนี้ศิริจันทร์เข้าใจแล้วว่าทำไมพิภพถึงได้ทำตัวเป็น “สุนัขจนตรอก” แบบนี้

เขาแอบดูพนัยกรรมของเธอ เขารู้ว่าเธอมอบมรดกให้ชาลี กานต์รวีและณิชามากกว่าเขา และเธอยังประกาศอีกว่าเธอจะมอบทรัพย์สินทั้งหมดที่เป็นของกานต์รวีให้กับณิชา ซึ่งมันทำให้เขาโกรธมาก

เขาไม่พอใจที่ได้รับเพียงแค่นี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลงมือก่อน!

“ภพ ทำไมฉันถึงให้แกแค่หนึ่งในห้า แกไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหรอ? ดูโครงการที่ฉันมอบให้แกตลอดหลายปีที่ผ่านมาสิ มีโครงการไหนที่แกทำออกมาได้ดีบ้าง? ต่อให้ฉันมอบทรัพย์สินให้แกมากกว่านี้ก็ตาม ยังไงต่อไปแกก็จะใช้จนหมด!”

ศิริจันทร์ตั้งความหวังกับเขาก็เพื่อหวังว่าเขาจะได้ดิบได้ดี เธอพูดอย่างจริงจังว่า “แกคือลูกแท้ๆ ของฉัน ถ้าฉันให้แกได้มากกว่านี้ ฉันจะให้แกอย่างแน่นอน...”

“ต่อให้ผมจะแย่แค่ไหน ผมก็แข็งแกร่งกว่าณิชา!”

พิภพถูกกระตุ้นอและจู่ ๆ เขาก็ดูเฉียบแหลมขึ้น

เขาเกือบจะคำราม “ที่จริงแล้ว คุณแม่ลำเอียง! ณิชาแต่งงานกับเวธัส คุณแม่ก็ไม่โกรธเธอเลย แถมคุณแม่ยังคิดที่จะมอบทรัพย์สินของตระกูลรุ่งโรจน์ให้กับเธออีก ซึ่งนี่ก็หมายความว่าตระกูลสนธิไชยได้เปรียบไปหมด? ผมคิดว่าคุณแม่คงยังมีใจให้กับประเสริฐ ยังจะพูดอีกว่าตัดขาดกับเขาแล้ว ที่จริงแล้วคุณแม่ยังหวนนึกถึงวันเก่าๆ ของคุณแม่กับเขาใช่ไหม?”