“คุณณิชา...ปอดของคุณดีมาก…” ภูมิภัทรถูกปลุกให้ตื่นโดยณิชา เขาลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง และพูดติดตลกกับเธอ พยายามทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย
แม้ว่าเสียงของเขาจะอ่อนแรง แต่การเต้นของหัวใจของณิชาก็เต้นเร็วมาก และเธอก็ประหลาดใจ
“คุณตื่นแล้วเหรอ ขอบคุณพระเจ้า คุณยังไม่ตาย” ณิชาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตามด้วยคำขอโทษอย่างเคร่งขรึม “ฉันขอโทษ เป้าหมายของคนเหล่านี้คือฉัน แต่พวกเขาก็ดึงคุณเกี่ยวข้องโดยบังเอิญ”
“การช่วยชีวิตคนยังดีกว่าการสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น วันนี้แม้ว่าคนที่ถูกลักพาตัวไปจะไม่ใช่คุณ ผมก็จะไม่ยืนเฉยๆ”
ตำแหน่งของอาการบาดเจ็บของภูมิภัทรอยู่ที่หน้าอก และการสูญเสียเลือดมากทำให้ใบหน้าของเขาซีด
เขาค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆ เอนตัวพิงกล่องและหอบหายใจหนัก
การกระทำง่ายๆ เช่นการลุกขึ้นมักจะลำบากมากในตอนนี้
“อย่าขยับเลย คุณเสียเลือดมากแล้ว...” ณิชาเตือนเขาด้วยความกังวล เมื่อเห็นว่าการกระทำของเขาทำให้เลือดไหลออกมามากขึ้น
ภูมิภัทรเอียงศีรษะไปด้านหลังและหลับตาลงเล็กน้อย “คุณคุยกับผมหน่อยได้ไหม ผมกลัวว่าผมจะเผลอหลับไป”
“คุณอยากพูดอะไร?”
“พูดถึงสามีคุณแล้วกัน”
เมื่อได้ยินความอยากรู้อย่างกะทันหันของเขา ณิชาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เธอไม่อยากคิดมากเพราะกลัวว่าภูมิภัทรจะไม่สามารถทนได้ เธอจึงเริ่มพูด
“เอาตรงๆ เรารู้จักกันมาสี่ปีกว่าๆ แล้ว เรามีลูกชายฝาแฝดที่น่ารักอยู่คู่หนึ่ง บางครั้งเขาก็เป็นคนเอาแต่ใจ และเอาตัวเองเป็นใหญ่ แต่บางครั้งเขาก็อบอุ่นมาก จนทำให้รู้สึกว่าตราบใดที่เขาอยู่ที่นั่น ไม่ต้องกลัวอะไรเลย……”
“ดังนั้นคุณคิดว่าเขาจะมาช่วยคุณในครั้งนี้ใช่ไหม” ภูมิภัทรฟังอย่างเงียบๆ และถามด้วยใบหน้าซีด
ณิชาไม่สงสัย แต่พูดด้วยความมั่นใจ “ทุกครั้งที่ฉันเผชิญกับอันตราย เขาอยู่เคียงข้างฉัน และครั้งนี้ ฉันเชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้น”
“จู่ๆ ผมก็สงสัยว่าเขาจะเป็นคนแบบไหน” ภูมิภัทรถอนหายใจด้วยเสียงต่ำ
เสียงนั้นเบามาก ราวกับว่าเขากำลังพึมพำกับตัวเอง ทำให้ณิชาได้ยินไม่ชัด เธอถามด้วยความสงสัย “คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร แค่บ่นน่ะ” ภูมิภัทรพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากนั้นบทสนทนาก็เปลี่ยนไป เขาจ้องมองไปที่ณิชา “คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงเลือกมาที่เมืองพร”
“คุณเคยบอกว่าคนเมืองพรมีอัธยาศัยดี” ณิชาดึงภูมิภัทรกลับเรื่องเดิม
มุมปากของภูมิภัทรหงิกงออย่างไม่พอใจ “ก็มีส่วน แต่เหตุผลที่สำคัญกว่านั้น คือผมมีคู่หมั้นที่แยกจากกันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอน่าจะอยู่ในเมืองพร”
“คุณมาหาคู่หมั้นของคุณเหรอ” ณิชามองเขาด้วยความประหลาดใจ
ถ้าไม่ใช่เขาเปลี่ยนความคิดเธอได้ในภายหลัง เธอยังคิดว่าเขาเป็นคนมักมากบ้าตัณหาอยู่เลย
“อืม”
ภูมิภัทรยิ้มอย่างขมขื่น เพื่อความเจ็บปวดของบาดแผล ทำให้เหงื่อเขาออก
เขายังพยายามเบี่ยงเบนความเจ็บปวดโดยการหวนคิดถึงอดีต
“แม่เธอและแม่ผมเป็นเพื่อนสนิท ตอนที่แม่ท้อง แม่บอกว่าถ้าป้าวิวตั้งท้องลูกสาว เธอจะให้เธอมาเป็นภรรยาของผม ผมไม่กลัวคุณขำหรอก แม้ว่าตอนนั้นผมจะยังเด็ก แต่ผมคิดจริง ต่อมาป้าวิวท้องลูกสาวจริงๆ และทุกคนก็มีความสุขมาก”
ณิชาทำเหมือนกับฟังเรื่องราวเมื่อนานมาแล้ว แต่เธออยากรู้มากเกี่ยวกับจุดเปลี่ยนในภายหลัง
“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณกับคู่หมั้นของคุณถึงแยกจากกัน”
ภูมิภัทรเงียบไปครู่หนึ่ง
เรื่องนี้อยู่ในใจเขามาหลายปีแล้ว และเขาไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครเลยนอกจากคนใน...
เพราะเหตุผลบางอย่าง ณิชาจึงนึกถึงคุณยายของเธอ
สถานการณ์ของแม่และป้าของภูมิภัทรคล้ายคลึงกันมาก แต่ความแตกต่างคือแม่ของเธอต้องตอบแทนกลับ และถูกชายคนนั้นทำร้ายอย่างหนัก ในขณะที่ป้าวิวของภูมิภัทรน่าจะได้พบกับคนที่ใช่
โชคดีที่แม่ของเธอได้พบกับพ่อของเธอในภายหลัง และตอนนี้พวกเขาก็ถือว่าอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว...
“อย่ายอมแพ้ ฉันเชื่อว่า ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ซักวันคุณจะได้พบคู่หมั้นของคุณ!”
ปัง...
ในเวลานี้ ขณะที่ประตูเหล็กถูกผลักเปิดออก คนร้ายสวมหน้ากากสองคนเดินเข้ามาจากด้านนอก และแสงแดดที่ส่องเข้ามา บ่งบอกว่าเวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงแล้ว แต่มันก็ยังมืดอยู่
“พวกแกจะพูดบ้าอะไรกัน! อย่าคิดวิ่งหนี ถ้ากล้าหนีจะทุบขาให้หัก!” ชายร่างสูงผอมเพรียวคำรามอย่างชั่วร้าย
ณิชาฉวยโอกาสนี้มองออกไปข้างนอกผ่านรอยแตกของประตู พื้นที่ต้นไม้เขียวชอุ่มขนาดใหญ่ น่าจะอยู่ในชานเมือง
ภูมิภัทรน่าจะทนเจ็บได้ไม่นาน...
“พวกพี่ ฉันรู้ว่าพี่แค่ต้องการเงิน ถ้าใครตายไปมันคงไม่ดีใช่มั้ย คุณภูมิถูกยิงเลือดออกมาก เขาอาจจะทนไม่ไหว มีหมอไหม ช่วยห้ามเลือดเขาก่อนได้ไหม……”
ณิชาเจรจาด้วยเสียงเบา เธอไม่กล้าแข้งข้อจริงๆ
“อย่าไปขอร้องพวกเขา” ภูมิภัทรไม่อยากเห็นณิชาก้มหัวให้เขา
เขายังคงชอบที่จะเห็นเธอยิ้ม และมีท่าทีเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกน้อย
“เหอะ ถึงขนาดนี้แล้ว ยังกล้าจะแข็งข้ออีก” ชายร่างสูงและผอมบางลูบคาง มองสำรวจณิชา ก่อนจะเดินไปหาณิชาอย่างเงียบๆ ภายใต้หน้ากายเผยให้เห็นถึงดวงตาที่เต็มไปด้วยความคิดที่ไม่ดี...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...