กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 494

แม้ว่าเมื่อก่อนเธอกับประเสริฐไม่ค่อยถูกใจกัน แต่ตอนนี้เมื่อความเข้าใจผิดได้คลี่คลายแล้ว เธอไม่สามารถอยู่ที่เดิมได้ เธอจึงพาเด็กน้อยสองคนมาวาดภาพหมึกสำหรับครอบครัว

อรัลเป็นคนวาดหลัก ปัณณ์เป็นผู้ช่วย ณิชาเป็นผู้ชี้แนะ เธอตั้งใจจะมอบภาพวาดนี้ให้กับประเสริฐ

เวธัสไปที่บริษัทแต่เช้าตรู่ และมาถึงบ้านตระกูลรุ่งโรจน์เวลาประมาณสิบโมงเช้า

วันนี้เขาใส่ชุดลำลองสีอ่อน และดูไม่โดดเด่นเมื่อยืนอยู่กับแม่และลูกชาย แต่ยิ่งทำให้เขาดูเด็กมากขึ้น

ณิชาเปลี่ยนเสื้อโค้ตและกางเกงยีนส์ให้เด็กน้อยทั้งสองตั้งแต่เช้า พวกเขาหล่อมาก ระหว่างทาง คนในบ้านต่างก็ชื่นชมพวกเขาว่าเป็นดาราเด็ก ซึ่งทำให้ณิชานึกถึงเจนนี่อีกครั้ง

ปัจจุบันนี้ การที่เอาเด็กน้อยน่ารักไปออกรายการเป็นที่นิยมมากขึ้น เจนนี่ชวนเธอหลายครั้ง อยากพาลูกชายเธอออกทีวี!

เธอบ้าไปแล้วจริงๆ!

วันนี้เวธัสเปลี่ยนเป็นรถสปอร์ตสุดเท่ และครอบครัวทั้งสี่คนก็ตรงไปที่บ้านตระกูลสนธิไชย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพาลูกสองคนมาเยี่ยมเยียนอย่างจริงจัง ณิชารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หากเธอทะเลาะกับประเสริฐอีก มันคงจะน่าอับอายมาก

เพื่อบรรเทาความตึงเครียดนี้ ณิชายังคงดื่มน้ำ

เขาดื่มน้ำในแก้วของเขาเอง และดื่มน้ำในแก้วน้ำของเด็กน้อยสองคนด้วย

เวธัสรู้สึกได้ว่าเธอไม่สบายใจ เขาควบคุมพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง และบีบมือของเธอด้วยมืออีกข้าง “ไม่ต้องกังวล มันยังไม่สายเกินไป ถ้าคุณปู่จะชอบคุณในตอนนี้ จะไม่มีปัญหาอะไร”

“เขาเคยชอบกันญ่าและก้อยด้วย” ณิชาพูดอย่างเชื่องช้า

เวธัส “...”

ความชอบของปู่มันช่างถูกเหลือเกิน...

……

“คุณชาย คุณผู้หญิง คุณหนูทั้งสอง ในที่สุดก็มาถึงแล้ว…” ที่ประตูบ้านเก่าของตระกูลสนธิไชย ลุงพรกำลังรอพวกเขาทั้งสี่อย่างกระตือรือร้น

เมื่อเผชิญหน้ากับณิชา ใบหน้าของเขาก็ดูจริงใจ ราวกับว่าคนที่เคยคุกคามเธอไม่ใช่เขา

ณิชาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยกย่อง พ่อบ้านที่สมบูรณ์แบบต้องรู้วิธีเปลี่ยนฝ่าย

“ลุงพร” ​​ณิชาก็พยักหน้าให้เขาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเป็นคนใจกว้างมาก

ลุงพรยิ้มอย่างอ่อนโยนมากขึ้น เขาทำท่าเชิญครั้งแล้วครั้งเล่า ดูกระตือรือร้นมาก “คุณผู้หญิงสวยขึ้นเรื่อยๆ ท่านรู้ว่าคุณกำลังจะมา รอคุณอยู่ในห้องโถง เข้ามาเถอะครับ.. .”

ก่อนที่ประเสริฐจะได้เห็นณิชาเข้ามาด้วยตาของเขาเอง เขาก็รู้สึกลังเลอย่างมาก

จะเกิดอะไรขึ้นถ้า เวธัสไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้ณิชากลับมาได้?

แล้วถ้าณิชาเปลี่ยนใจไม่ยอมให้ลูกๆ เข้าลำดับวงศ์ตระกูลล่ะ?

ในที่สุด ตอนที่เขาเห็นวัส ณิชา และเด็กน้อยทั้งสองปรากฏขึ้น ทุกอย่างก็จบลง

เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก

ณิชาเต็มใจที่จะกลับมาพร้อมกับวัส ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ใส่ใจมากนัก ประเสริฐกระแอมไอ และพยายามรักษาภาพลักษณ์ที่เคร่งขรึม แต่ความกระตือรือร้นในน้ำเสียงของเขา แสดงให้เห็นอารมณ์ของเขาในขณะนี้ “กลับมาแล้วหรอ”

“คุณทวดครับ ผมกับปัณณ์วาดรูปด้วยกัน และอยากจะมอบให้คุณทวด” อรัลกล่าวรู้สึกผิด เมื่อเขาเห็นว่าประเสริฐยังคงสวมนาฬิกาอยู่

การแสดงออกที่เคร่งขรึมบนใบหน้าของประเสริฐก็หายไปโดยทันที เผยให้เห็นถึงความอยากรู้อยากเห็น “วาดรูปให้ทวดเหรอ? ภาพวาดอะไร?”

“นี่ครับ!” อรัลหยิบภาพวาดหมึกจากกระเป๋านักเรียนใบเล็กๆ แล้วกางออก “นี่คือครอบครัวที่มีความสุข ผมกับปัณณ์วาดเมื่อวานนี้ คุณทวด ชอบไหมครับ”

รักษาภาพลักษณ์ ไม่ยอมก้มหัว

ประเสริฐรับรู้ถึงสายตาที่จ้องมองจากณิชา เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นั่งหลัก ดูเหมือนว่าเขาลังเลที่จะพูด เส้นเลือดบนขมับของเขาก็นูนขึ้น และใบหน้าที่แก่ของเขาก็แดง ดูเย่อหยิ่งมาก จนทำให้ณิชามีลางสังหรณ์ว่าภูเขาไฟจะปะทุในวินาทีถัดมา

อย่างไรก็ตาม ไม่กี่วินาทีต่อมา...

“ณิชา ฉันเคยเข้าใจผิดเธอมาก่อน อย่าไปใส่ใจเลย ในเมื่อเธอมีลูกกับเวธัส งั้นก็เป็นคุณนายตระกูลสนธิไชยให้ดีๆ และเลี้ยงลูกทั้งสองคนให้เติบโตอย่างดี” ทัศนคติของประเสริฐเปลี่ยนไปกะทันหัน เขาพูดกับณิชาอย่างตรงไปตรงมา

ณิชาตกตะลึงครู่หนึ่ง เธอไม่แน่ใจว่าการได้ยินของเธอดีหรือไม่ เธอก็คงจะสงสัยว่าเธอกำลังประสาทหลอน

คุณประเสริฐ...กำลังขอโทษเธออยู่หรือเปล่า

เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่ตอบสนองของเธอ ใบหน้าของประเสริฐที่ซีดเผือดอยู่แล้วก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นไปอีก “เธอไม่ยอมรับคำขอโทษของฉัน? บอกว่าต้องทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ฉัน!”

น้ำเสียงที่มั่นใจทำให้ณิชานึกถึงชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเธอ

ทั้งสองคนดูคล้ายกันมากขึ้นเรื่อยๆ...

ณิชาไม่ใช่คนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น เมื่อเธอได้ยินคำขอโทษอย่างจริงใจของประเสริฐ เธอพูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันไม่เคยบอกว่าฉันจะเกลียดคุณปู่ คุณปู่ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ฉันเข้าใจ ที่คุณปู่ทำทั้งหมดก็เพื่อเวธัสและตระกูลสนธิไชย แต่ฉันถามคำถามคุณปู่สักข้อ คุณปู้ช่วยตอบฉันตามความจริงได้ไหม”

เมื่อประเสริฐได้ยินณิชาเรียกเขาว่าปู่ เอวของเขาก็ยืดตรงขึ้น

ถ้าให้เขาก้มหัวให้เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่มีอายุน้อยกว่าเขาถึงสามชั่วอายุคน เขาทำไม่ได้จริงๆ!

“ถามมาเลย”

“คุณปู่ยอมรับในตัวฉัน หรือตัวตนของฉันที่เป็นลูกหลานของตระกูลรุ่งโรจน์ หากมีหญิงสาวที่สูงส่งกว่าฉันในอนาคต ท่านจะทำแบบเดิมอีกไหม บังคับให้ฉันเลิกกับเวธัสและให้ลูกๆ ของฉันยอมรับผู้หญิงคนอื่นเป็นแม่เลี้ยงของตัวเอง?”