กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 534

ณิชาใช้แรงเฮือกสุดท้ายคว้าข้อมือเจนนี่เอาไว้ก่อนที่เธอจะวิ่งออกไป พลางเอ่ยอย่างลนลานว่า “อย่า อย่าบอกเวธัส...ความจริงแล้ว ฉันไม่ได้เอาเด็กออก ลูกของฉันยังอยู่ แต่เวธัสคิดหลอกให้ฉันเอาลูกออก...”

ปากของเจนนี่อ้ากว้างเป็นวงกลม

“เธอ...เธอพูดว่า คุณเวธัสหลอกเธอให้เอาลูกออกหรอ”

เห็นอยู่ชัดๆว่า คุณเวธัสแคร์เธอกับเด็กคนนี้มากกว่าใคร...

ตอนที่รู้ว่าณิชาท้อง เขาก็ดีใจจนเป็นบ้าไปแล้ว ทุกวันระมัดระวังขนาดนั้น แม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกมาว่าตั้งใจเป็นพิเศษ แต่ใครก็ล้วนมองออกว่า เขาเฝ้ารอการมาถึงของเด็กคนนี้มาก

มีหลายครั้งที่เธอแอบเห็นเวธัสเปิดพจนานุกรมเพื่อตั้งชื่อลูกสาว

“ฉันก็หวังว่านี่มันเป็นไปไม่ได้ แต่มันล้วนเป็นความจริง คุณหมอระบุว่าเป็นเขาเองกับปาก ฉันไม่ได้ตั้งครรภ์นอกมดลูกด้วยซ้ำ เขาข่มขู่คุณหมอ เพื่อที่จะทำให้ฉันเข้าใจผิดว่าท้องนี้ของฉันเป็นการตั้งครรภ์นอกมดลูก”

ณิชาจับมือเจนนี่ ฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่เธอ ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย “เธอฟังฉันนะ ตอนนี้อาการแพ้ท้องของฉันรุนแรงมาก อาจจะอาเจียนแพ้ท้องหนัก แล้วเวธัสก็ดันจับตาดูฉันตลอด ฉันไม่มีโอกาสไปหาหมอเอายา เธอจะ...”

“OK แน่นอนว่าไม่มีปัญหา!” เจนนี่พยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจความหมายของณิชา

ถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็นับว่าเป็น “หญิงตั้งครรภ์” ไปเอายาแก้อาเจียนก็ไม่เป็นอะไร

พริบตาหนึ่ง เจนนี่ก็เอ่ยอย่างเป็นกังวลว่า “แต่ตอนนี้เธออ้วกจนมีสภาพแบบนี้ สารอาหารไม่พอ เด็กก็จะไม่แข็งแรง...”

“ฉันคิดเรียบร้อยแล้ว ในนามที่ฉันเพิ่งจะผ่าตัดเอาเด็กออกไป จึงสามารถนัดคุณหมอมาให้น้ำเกลือฉันได้”

“เธอคิดจะเปลี่ยนเป็นให้สารอาหารแทนเป็นการส่วนตัวหรอ” เจนนี่ดูแล้วนับว่าสงบนิ่ง แต่ความจริงแล้วสมองสับสนเละเทะนานแล้ว

มือหนึ่งเธอกดให้ณิชานั่งลงบนเตียง อีกด้านหนึ่งก็เดินไปเดินมาในห้องไม่หยุด

“ถึงจะสามารถปิดบังได้ช่วงหนึ่ง แต่จะสามารถปิดบังได้ชั่วชีวิตหรอ ช้าเร็วยังไงคุณเวธัสก็จะพบว่าลูกของเธอยังอยู่ ไม่สู้พวกเราไปบอกเขาตามตรง ถามเขาว่าทำไมถึงต้องเอาเด็กออกดีกว่า?”

เดิมณิชาก็วางแผนเช่นนี้

ปิดบังเวธัสเอาไว้ก่อน ไม่ให้เขารู้ถึงการคงอยู่ของลูก เขาจะได้ไม่คิดจะทำอะไรที่ไม่เป็นผลดีต่อลูก และเธอก็ค่อยๆสืบหาความจริง

ผลสุดท้ายเมื่อเธอกลับมาคฤหาสน์ตระกูลรุ่งโรจน์ อาการแพ้ท้องก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ...

แรกเริ่มยังดีหน่อย ตอนนี้กระทั่งอะไรก็กินไม่ลงแล้ว

จากประสบการณ์ตั้งครรภ์ของเธอก่อนหน้านี้ อาการแพ้ท้องพวกนี้จะค่อยๆทุเลาลงในเวลาประมาณสามเดือน

และก็หมายความว่า เธอยังต้องทนไปอีกเดือนหนึ่ง

เธอกลัวจริงๆว่าตัวเองยังทนไม่ถึงตอนนั้น ก็ถูกเปิดโปงเสียแล้ว

“ถ้าหากว่าเขาแข็งใจเอาลูกคนนี้ออก การไปเผชิญหน้ากับเขาแล้วเปิดเผยเรื่องทั้งหมด จะเป็นการเพิ่มอันตรายให้กับฉันและลูก โดยเฉพาะตอนนี้ที่ร่างกายของฉันอ่อนแอมาก ฉันคิดว่าจะพยายามไม่คิดเรื่องพวกนี้แล้วบำรุงร่างกายก่อน”

“เธอคิดได้ไม่เลวเลย ฮือ นี่มันจะล้มลุกคลุกคลานเกินไปแล้ว!” เจนนี่กอดณิชาด้วยความสงสาร และค้นพบว่าเธอผอมจนน่ากลัวจริงๆ ดูเหมือนว่าจะเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก จากนั้นเธอก็เอ่ยปลอบว่า “เธอตั้งใจบำรุงร่างกายไป ฉันจะไปหาคนเลวเพื่อเลียบๆเคียงๆดูสักหน่อย เขาสนิทกับคุณเวธัสขนาดนั้น อาจจะรู้เบื้องหลังอะไรนิดหน่อยก็ได้?”

“ระวังหน่อย อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น” ณิชาเอ่ยเตือน

“เธอวางใจเธอ ฉันจะพยายามปกป้องหลานสาวตัวน้อยของฉันสุดความสามารถ!” เจนนี่เน้นย้ำอย่างเอาจริงเอาจัง

...

ความจริงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ชาลีก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมเวธัสถึงต้องการเอาเด็กออก

เจนนี่หยั่งเชิงอยู่หลายครั้ง ก็ไม่ได้ผลอะไร

กลับกัน เธอพบว่าช่วงนี้ชาลีมีเรื่องหนักใจอยู่บ้าง

ชาลีสะบัดรองเท้าแตะลงจากเตียง กลิ่นอายความเป็นชายอันเข้มข้นปะทะเข้าที่ใบหน้า

เจนนี่กะพริบตาอย่างตื่นเต้น “ทำ...ทำอะไรน่ะ...”

“แน่นอนว่ามีเซ็กส์กับคุณ!” ชาลีหลี่นัยน์ตาดอกท้อเรียวยาวลง กวาดตามองเธอทั้งบนและล่าง จากนั้นก็หยุดอยู่ที่บางแห่ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความปรารถนา “ดูเหมือนว่าจะใหญ่ขึ้นนิดหน่อย น่าจะเป็นความดีความชอบของผม”

“...” เจนนี่แค่นเสียงอย่างหมดคำจะกล่าว

“ทำไม คุณสงสัยในความสามารถของผม?” ชาลีค่อยๆกดร่างลงมา แผงอกหนั่นแน่นแนบสนิทกับร่างของเจนนี่ เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย

เจนนี่คิดไม่ถึงว่า แม้ว่าเขาเพิ่งจะกลับมาจากข้างนอก แต่อุณหภูมิร่างกายยังคงสูงมาก อีกทั้งยังซึมผ่านเข้าไปในผิวหนังเธอผ่านชุดนอนบางๆที่กั้นอยู่

เจนนี่เม้มริมฝีปากอย่างอดไม่อยู่ นัยน์ตาสุกสกาว

มิน่าเขาไม่อยู่ เธอถึงได้ตื่น ฤดูหนาวกอดเขานอนนั้นราวกับกอดเตาผิงอันหนึ่ง อบอุ่นเป็นอย่างมาก...

ชาลีมองเข้าไปในนัยน์ตาที่ระยิบระยับราวกับดวงดาว จิตใจสั่นไหวเล็กน้อย และยังมีตอนที่เธอเม้มปาก แม้ว่าริมฝีปากจะหนาเล็กน้อย แต่เมื่อได้ขบกัดแล้วรสชาติดีมาก

ตอนนี้มีคราบน้ำใสๆเปื้อนอยู่ ท่ามกลางแสงไฟสลัวคล้ายกับแต่งแต้มด้วยสีชมพูอ่อนแวววาว...

ลำคอของชาลีขยับ เกิดความรู้สึกตื่นเต้นอย่างบ้าคลั่งภายในร่างกาย เขาจับท้ายทอยเธอเอาไว้แล้วโน้มตัวลงไป

เจนนี่ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นริมฝีปากก็ถูกเขาปิดเอาไว้

คืนวันนี้ดูเหมือนจะมีกำลังวังชาที่ไม่มีวันหมดสิ้น หยาดเหงื่อสาดกระเซ็นจากการเติมเต็มความรู้สึกอย่างสุดความสามารถ เมื่อใกล้จะถึงจุดสูงสุด ชาลีก็บีบไหล่เธอ เอ่ยเสียงดังให้เธอตะโกนชื่อของเขาออกมา

เจนนี่ก็มีอารมณ์ น้ำเสียงจึงอ่อนมาก ราวกับลูกแมวที่ส่งเสียงออดอ้อน...

หัวใจของชาลีเหมือนกับถูกอะไรบางสิ่งกระแทกใส่ชั่วพริบตา