ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 130

ติณณภพตบไหล่น้องรหัสก่อนจะหันไปมองเพื่อนสนิท

“แล้วมึงล่ะว่าไง จะให้มันจีบเพิร์ลได้ไหม มันบอกมันไม่ถือ ที่เพิร์ลเคยคบกับมึงมาก่อน แล้วมึงล่ะถือหรือเปล่า”

ติณณภพยักคิ้วให้ณัฐนันท์ รอดูว่ามันจะยอมเป็นหมาตอนไหน

ณัฐนันท์มองหน้าเพื่อนอย่างคนสิ้นท่า

“เออ กูมันหมา กูยอมรับก็ได้วะ กูคิดถึงเพิร์ล คิดถึงเขาจะตายแล้วเนี่ย กูมันหมาเหงาเหมือนที่มึงบอก เป็นหมาหน้าด้านที่ปากแข็งอีกด้วย กูอยากกลับไปคืนดีกับเขาแต่กูก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาคงรักคนอื่นไปแล้ว”

ปลายเสียงของเขาแผ่ว อยากจะกลับไปหาเธอ อยากให้เธอกลับมาเป็นคนโปรดของเขาคนเดียว

“ไอ้ห่าเอ้ย ยอมรับได้เสียที กูลุ้นจนเหนื่อยไปหมดแล้วเนี่ย นี่ถ้ามึงยังโง่ไม่รู้ใจตัวเองสักที กูกะว่าจะเชียร์ไอ้กายแทนมึงแล้วจริงๆ”

กายมองหน้ารุ่นพี่สองคนสลับกัน

“นี่คือแผนที่พี่ตี๋ ใช้ล่อให้พี่นัทยอมสารภาพเหรอพี่”

ติณณภพพยักหน้า

“ก็ใช่น่ะสิวะ ลีลาอยู่นั่น รำคาญ ผู้ชายเราต้องแมนๆ รักก็บอกว่ารัก จะไปยึกๆยักๆทำไม เป็นกูหน่อยไม่ได้ เจอคนถูกใจกูวิ่งเข้าใส่อย่างเดียว”

ติณณภพบอกกับน้องรหัสและถือโอกาสให้โอวาทเพื่อนรักไปด้วยในตัว

“เออ กูสำนึกแล้ว มึงมาช่วยกูคิดดีกว่าว่ากูจะทำยังไงดี เพิร์ลถึงจะยอมยกโทษให้กู เขาเจอหน้ากูทีไร เขาด่ากูทุกที”

ณัฐนันท์พูดอย่างคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต

“ถ้ามึงอยากให้พวกกูช่วยมึงต้องเล่ามาให้หมด ยังไงกัน มึงบอกเลิกเขาทำไม?”

ณัฐนันท์ถอนหายใจมองหน้าเพื่อนกับน้องรหัสสลับกัน

“จริงๆมันเริ่มมาจากเพิร์ลเขาชอบหึงกู แล้วมีอยู่วันมีลูกค้ามาสั่งคอฟฟี่เบรกที่ร้าน เพิร์ลเขาเห็น เขาเลยหึง แล้วเข้ามาวีน กูอายลูกค้า อายลูกน้องด้วย กูเลยไม่พอใจ บอกกับเขาว่าถ้าเขาจะไม่ไว้ใจกูขนาดนั้นก็ให้มันจบๆกันเถอะ อยู่กันก็ไม่มีความสุข”

ณัฐนันท์เล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้เพื่อนฟัง เขายังจำภาพที่เธอร้องไห้ขอโทษเขาได้อยู่เลย

“แล้วน้องเขาก็ยอมจบเหรอพี่”

เท็นถามอย่างสนใจ น้องเพิร์ลรักพี่นัทขนาดนั้น ไม่น่ายอมง่ายๆ

“ไม่ โทรมาหาหลายสาย ส่งข้อความมาเยอะมาก กูรำคาญปิดเครื่องใส่ก็มี แล้ว...”

ณัฐนันท์นึกถึงเช้าวันที่เธอมากดกริ่งห้องเขา แล้วก็รู้สึกผิดขึ้นมาอีก

“วันหนึ่งเขามาหากูที่ห้องตอนเช้า มากดกริ่งตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าได้ กูหงุดหงิด กูเลยด่าเขา แล้วก็ไล่”

“เชี่ย พี่ใจร้ายว่ะ”

กายพูดโกรธๆ

“ผมว่าพี่อย่ากลับไปยุ่งกับน้องเขาเลยว่ะ พี่ทำขนาดนั้น ผมว่าพี่ไม่ได้รักน้องหรอก ผมสงสารเพิร์ล”

“อืมอยากง้อ แต่เคยไปหาเขาที่คณะมาแล้ว โดนเขาตอกมาหน้าหงาย ไม่รู้จะเอามุกไหนไปง้อดี ช่วยกูคิดที”

สุดท้ายเลยต้องสารภาพว่าแอบไปหาพัลลภาที่คณะมาแล้ว แต่ดันเห็นเธอไปกับเขาอื่น

“อ้าว มึงไปง้อน้องตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ทำไมกูไม่รู้”

ติณณภพถามอย่างสงสัย

“อาทิตย์ที่แล้ว กูไปเตือนเขาว่าให้ห่างๆจากไอ้แบงค์เพราะมันไม่ใช่คนดี มันชอบหลอกฟันผู้หญิง”

“ไอ้ห่า ไปเตือนเขาเสือกเข้าตัวเอง ก็สมควรที่เขาจะตอกหน้าหงาย เขาว่ายังไงล่ะ”

ติณณภพถามอย่างเครียดแทน

“เขาบอกว่าเขาคงไม่โง่ให้ใครมาหลอกฟันอีก ถ้าเขาจะให้ใครฟัน เขาคงตั้งใจเพราะอยากลองหลายๆลีลา เขาคงยังโกรธที่กูเคยเอาเข้าไปเปรียบกับปริม ว่าเขาจืดไม่แซ่บเหมือนปริม”

ณัฐนันท์เล่าให้เพื่อนฟังหน้าเซียวๆ ไม่อยากจะพูดให้รู้เลยว่า เคยปากหมากับเธอไว้แค่ไหน แต่ถ้าไม่เล่าเพื่อนจะไม่เข้าใจสถานการณ์แล้วจะช่วยทำให้เขาง้อเธอไม่ได้

“โอ๊ยพี่ ผมไม่ช่วยพี่ดีกว่า พี่ว่าเขาขนาดนั้น ผมว่าพี่อย่าไปง้อเขาเลย ถ้าพี่ชอบผู้หญิงลีลาเด็ดๆ พี่ไปเอาเด็กอ่างมาเป็นแฟนเลยครับ พี่จะมาคบกับผู้หญิงบริสุทธิ์ที่เขาเคยมีพี่เป็นแฟนแค่คนเดียวทำไม หรืออีกทีก็ให้น้องเขาทำอย่างที่บอกกับพี่ ให้เขาไปมีแฟนสักยี่สิบคนมาก่อนแล้วพี่ค่อยกลับไปขอคบกับเขา ตอนนั้นเขาคงแซ่บได้อย่างที่พี่ต้องการ”

กายบอกโกรธๆ ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเดินหนีให้รู้ว่าไม่เอาด้วยจริงๆ

"เฮ้ยเดี๋ยวสิมึง กูรู้แล้วว่ากูผิด กูขอโทษ มึงอย่าเพิ่งไปดิไอ้กาย มาช่วยกูก่อน”