ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 131

ณัฐนันท์ดึงคอเสื้อรุ่นน้องเอาไว้ มีสี่หัวย่อมดีกว่าสามหัวแน่นอน กายนั่งลงเซ็งๆเบื่อคนมีของดีกับตัวแล้วไม่รู้จักรักษา

“แหม ใจเย็นไอ้กาย มึงนี่มันใจร้อนฉิบหาย”

เท็นบ่นเพื่อน แล้วหันมาทางพี่รหัส

“แต่วีรกรรมความเลว เอ้ย!ความปากร้ายของพี่หมดแล้วใช่ไหมครับ”

เท็นหันมาถามพี่รหัสคิดว่าประมาณนี้ก็หนักอยู่ แต่น้องเพิร์ลก็รักพี่นัทขนาดนั้น น่าจะพอง้อได้

“ยัง”

ณัฐนันท์ตอบเสียงเบา เอาจริงๆก็เงียบไปนานกว่าจะหลุดคำตอบออกมาเหมือนคนที่กำลังกลัวว่า ถ้าเล่าทั้งหมดจะไม่มีใครยอมช่วย

“ยังมีอีกเหรอพี่”

เท็นถามอย่างเหนื่อยใจแทน

“อืม หลังเลิกกันวันนั้นเขาเจอกูไปกับปริม เขาเลยมาถามกูว่าที่กูเคยบอกเขาว่าจะเลิกกับปริมสรุปไม่เคยเลิกใช่ไหม โกหกเขามาตลอดใช่ไหม แล้วถามกูว่าที่เคยบอกเขาว่ารักเคยรักเขาจริงๆบ้างไหม"

ติณณภพกลืนน้ำลายดังเอื้อก ลุ้นฟังคำตอบว่าเพื่อนตอบว่าอะไร เพราะแค่ที่เล่ามาก็คิดว่างานหินกว่าที่คิด ขืนมันปากเสียเรื่องนี้อีก คงไม่ต้องคิดเรื่องไปง้อแล้วล่ะ

“ก็ตอนนั้นกูโมโหที่เขาด่ากูเยอะเลย กูเลยบอกเขาไปว่า...”

ณัฐนันท์มองหน้าเพื่อนกับรุ่นน้องแล้วไม่อยากจะตอบ เพราะคิดว่าคงโดนด่าแน่ๆ

“ว่า..”

ติณณภพทวนคำแทนคำถาม

“ตอนจะเอา ให้พูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ”

“เหี้ย!!!”

สิ้นคำตอบของณัฐนันท์ ทั้งสามคนพร้อมใจกันปล่อยสัตว์ออกมาวิ่งเล่น เหี้ย คงไม่มีอะไรเหมาะเท่าคำนี้อีกแล้ว

กายส่ายหัวแล้วลุกขึ้นเป็นคนแรก ตี๋ลุกตามเป็นคนที่สอง เท็นเงยหน้ามองเพื่อนแล้วหันมามองพี่รหัสที่นั่งหน้าเศร้า

“พี่นัท ผมว่างานง้อน้องเพิร์ลยากเกินไปว่ะ ถ้าผมเป็นน้องผมคงหาผัวใหม่ และเอาจริงๆนะพี่ อย่าโกรธผมนะ ถ้าเพิร์ลเป็นน้องสาวผม ผมจะบอกน้องว่า อย่ากลับไปคบกับผู้ชายเลวๆคนนั้นอีกเลย แต่ผมไม่ใช่พี่ชายเพิร์ล ผมเป็นน้องรหัสพี่ ผมเลยจะบอกพี่แค่ว่า ยากว่ะพี่ ปล่อยน้องไปเถอะ พี่คงไม่ได้รักน้องจริงหรอก พี่อาจจะแค่คิดไปเอง”

ติณณภพมองเพื่อนรักที่พูดทุกอย่างออกมา แบบไม่ยอมหยุดหายใจ เสียงของไอ้เพื่อนรักมันสั่น ตามันแดงดูน่าสงสาร ปกติณัฐนันท์ไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องส่วนตัวแบบนี้ อยากจะรู้เรื่องความรู้สึกของมัน กว่าจะทำให้มันยอมเล่าได้ ถามจนเหนื่อย แต่พูดมาเองทั้งหมดแบบนี้ น่าจะสำนึกผิดจริงๆ ติณณภพตบไหล่เพื่อนเบาๆ

"เออมึง เดี๋ยวกูช่วย ใจเย็นก่อน”

ณัฐนันท์ตบเบาๆบนมือที่วางบนไหล่ของเขา

“ขอบใจมากมึง.. กายพี่ขอโทษที่ไม่ได้ทำตามที่รับปากไว้กับกาย พี่สัญญาว่าถ้าเพิร์ลเขายอมกลับมาคบกับพี่อีกที พี่จะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก รับรองด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย”

กายมองสบตารุ่นพี่ แล้วถอนหายใจออกมา เขามันเป็นคนนอก จะไปโกรธอะไรแทนน้องเพิร์ลมาก ก็ดูจะเกินไปหน่อย ก็คงต้องช่วยกันคิดไปในฐานะรุ่นพี่ที่สนิท แต่การให้อภัยคงต้องแล้วแต่เพิร์ลอีกที

“ก็ได้พี่ เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง ช่วยน่ะช่วยได้แต่ไม่รู้นะว่าเพิร์ลเขาจะอยากกลับมาคืนดีกับพี่ไหม”

“เออกูรู้แต่กูก็อยากลองทำให้เต็มที่ และมันคงดีมากถ้าพวกมึงช่วยกู”

ติณณภพยื่นมือออกมาเป็นคนแรก ตามด้วยณัฐนันท์และตามด้วยเท็น กายมองมือนั้นแล้ววางทับลงไป

“แด่ภารกิจพิชิตใจน้องเพิร์ลอีกครั้ง ทวงคืนน้องเพิร์ลให้ไอ้นัท เย้”

ตี๋เป็นต้นเสียงในการเย้ ณัฐนันท์มองเพื่อนรักอย่างขอบคุณ ไม่ว่าจะยังไง ตี๋ก็เป็นเพื่อนที่พึ่งพาได้เสมอ