ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 52

ณัฐนันท์ขับรถมาถึงท่าเรือบ้านเพตอนสิบโมงตรงรออยู่ไม่นานก็มีอคินกับปรมัตถ์มาสมทบ

“เพิร์ลเอาไงดีครับ อยากร่วมทริปกับเพื่อนพี่ไหม ถ้าเพิร์ลไม่สะดวกใจเดี๋ยวกินข้าวเสร็จพี่จะได้บอกเพื่อนว่าเราจะแยกไปเที่ยวระยองแทน”

พัลลภามีสีหน้าครุ่นคิด จริงๆเท่าที่นั่งรถมาด้วยกันเพื่อนเขาก็น่ารักมาก ทุกคนชวนเธอคุยอย่างดี มีแค่พี่กายคนเดียวที่พูดน้อยดูเศร้าแต่เขาก็ดูสุภาพ ส่วนเพื่อนเขาอีกสองคนที่เพิ่งมาสมทบก็ดูเป็นคนนิ่งๆและดูสุภาพเช่นกัน

“ถ้าเราแยกไปพี่นัทจะโอเคเหรอคะ พี่ก็จะไม่ได้เที่ยวกับเพื่อน”

เธอถามเขาเชิงปรึกษา

“ไม่เป็นไรครับกับเพื่อนเที่ยวด้วยกันบ่อยแล้ว จริงๆพี่อยากอยู่กับเพิร์ลมากกว่า”

ณัฐนันท์ส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้มือเอื้อมมาเกลี่ยผมออกจากหน้าเธอ ยืนยันคำพูดว่าอยากอยู่กับเธอจริงๆ

แค่นี้ก็ใจละลายวันละหลายๆรอบแล้ว ทำไมพี่นัทถึงได้หยอดเก่งนักนะ ไหนจะอาการเลียริมฝีปากเบาๆของเขานั่นอีก มันเซ็กซี่เกินไปมาก

“อืม เพื่อนๆพี่นัทก็น่ารักทุกคนนะคะ แต่ละคนก็อัธยาศัยดี เพิร์ลว่าน่าจะไปกับพี่ๆเขาได้ พี่นัทจะได้เที่ยวกับเพื่อนด้วย เที่ยวกับเพิร์ลด้วยดีไหมคะ”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้างออกมา

“เพิร์ลจะไปกับเพื่อนพี่ใช่ไหมคะ”

พัลลภาพยักหน้า

“ใช่ค่ะเพิร์ลจะไปกับพี่นัทแล้วก็เพื่อนๆของพี่นัทด้วยค่ะ พี่นัทจะได้ไม่ต้องทิ้งเพื่อน”

ณัฐนันท์โน้มตัวซบหน้าลงบนไหล่ของเธอโอบเธอไว้หลวมๆ ดีใจที่เธอโอเคที่จะไปกับเพื่อนเขา จริงๆก็ไม่อยากจะทิ้งเพื่อน อยากจะไปด้วยกันแต่เขาก็อยากยึดความสบายใจของเธอเป็นหลัก

“น่ารัก ทำไมเพิร์ลน่ารักขนาดนี้ขอบคุณนะคะ”

รู้สึกว่าบวกคะแนนในใจให้ไปอีกหลายคะแนน เขาชอบผู้หญิงที่เข้ากับเพื่อนเขาได้

“เพิร์ลอยากให้พี่นัทได้เที่ยวกับเพื่อนค่ะ และอีกอย่างเพิร์ลอยากทำความรู้จักกับเพื่อนพี่นัท กับสังคมของพี่นัทด้วย”

ณัฐนันท์วางมือลงศีรษะของเธอแล้วโยกเบาๆ

“ขอบคุณมากนะครับ”

ปกติเขาไม่ชอบให้คนมาวุ่นวายในพื้นที่ของเขา ไม่เคยต้องการ แต่ไม่รู้เพราะอะไรคำพูดธรรมดาที่ออกจากปากของเธอถึงได้ทำให้เขารู้สึกดี

“แต่เพิร์ลมีเรื่องสงสัยอยู่อย่างค่ะ”

เธอไม่เคยเจอเขามาก่อนเลย ตอนที่ไปที่คณะวิศวะเธอก็ไม่เห็นเขา

“ไอ้กายมันรู้จักเพิร์ลครับ มันมีเพื่อนเรียนสถาปัตย์เลยไปที่คณะเพิร์ลบ่อยๆ เพิร์ลชอบไปนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดคณะใช่ไหม มีอยู่ช่วงที่ไอ้กายมันไปขลุกกับเพื่อนที่คณะสถาปัตย์จนเพื่อนๆที่คณะสงสัย พี่เคยได้ยินไอ้เท็นแซวมันบ่อยๆว่ามันไปเฝ้าสาว เพิ่งรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือเพิร์ล”

พัลลภาทำหน้าประหลาดใจ ทำไมเธอไม่เคยสังเกตเห็นเขามาก่อนเลย แต่จริงๆอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจจะมองใคร

“เพิร์ลนี่แย่จัง ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ถ้ารู้มาก่อนอาจจะได้ทักกันบ้าง”

หืมทักอะไร ณัฐนันท์ทำหน้าไม่พอใจ

“เพิร์ลจะไปทักมันทำไมครับ ถ้าเพิร์ลทักมันก่อน ป่านนี้เพิร์ลอาจจะคบกับมันแล้วก็ได้ แล้วพี่ล่ะ ดีแล้วที่เพิร์ลไม่สังเกตเห็นมัน เพราะถ้าเพิร์ลเห็นมันก่อนแล้วไอ้กายมันกล้าเข้าไปจีบเพิร์ล ตอนนี้คนอกหักอาจจะเป็นพี่ไม่ใช่มันก็ได้ เพิร์ลอาจจะชอบมันไปแล้ว”

ณัฐนันท์แสร้งทำสีหน้างอนๆ แล้วเดินกลับไปสมทบกับเพื่อนที่นั่งกินข้าวกันอยู่รอเวลาขึ้นเรือ

พัลลภาอมยิ้มให้กับความงอนของผู้ชายที่เธอพึงใจ สงสัยมากว่าตอนนี้เธอกับเขาเป็นอะไรกัน อยากจะให้เขาพูดอยากจะให้เขาบอกอะไรบ้าง แต่เขาก็ไม่พูดมันออกมา

คนคุยงั้นเหรอ ก็เมื่อกี้เขาพูดว่าพี่กายไม่รู้ว่าเธอกับเขาคุยกันอยู่ แล้วเขาจะคุยอีกนานไหม เมื่อไหร่เขาจะขอคบกับเธอสักที

“น้องเพิร์ลล่ะ”