ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 53

“น้องเพิร์ลล่ะ”

ติณณภพเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เดินกลับมาคนเดียว ไม่รู้ไปปล่อยสาวไว้ที่ไหน ตั้งแต่เช้าเห็นตัวติดกันตลอด อ้อนสาวมาตลอดทางจนหน้าหมั่นไส้ ไม่นึกเห็นใจน้องรหัสของเขาบ้างเลย ที่นั่งหน้าเศร้ามาตลอดทาง

“เดี๋ยวมา”

ณัฐนันท์ยิ้มให้เพื่อนแววตารื่นรมย์ เกิดเป็นคนหน้าตาดีอย่างเดียวมันไม่พอหรอก ต้องมีลูกล่อลูกชนเยอะด้วย ถึงจะเอาผู้หญิงอยู่

เก้าอี้ข้างๆเขาถูกเลื่อนออก ณัฐนันท์ไม่ได้เหลือบตาไปมองเพราะรู้อยู่แล้วว่าใคร แค่ได้กลิ่นหอมหวานที่พักนี้ดูเหมือนจะเสพติดกลิ่นนี้ไปแล้วก็ยิ้มในใจ มองสบตาอคินที่นั่งฝั่งตรงข้ามสายตามันสังเกตอาการอยู่เงียบๆ มันคงจะสงสัยว่าเขาเป็นอะไร ถึงนั่งเฉยดูไม่สนใจสาวที่พามาเท่าที่ควร

“น้องเพิร์ลทานอะไรดีครับ”

อคินยื่นเมนูให้เธอ พัลลภารับเมนูไปดูเหลือบตามองณัฐนันท์ที่นั่งเงียบเธอก็ยิ้มออกมา เอนตัวเข้าหาเขานิดหน่อย แล้วเอ่ยถามเสียงหวาน

“พี่นัทขาทานอะไรดีคะ เดี๋ยวเพิร์ลสั่งให้”

ณัฐนันท์เหลือบตามองเธอนิดเดียว ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่แสดงอารมณ์ ซึ่งดูผิดปกติมากในสายตาของเพื่อนๆ เพราะปกติเวลาณัฐนันท์คุยกับน้องเพิร์ลจะใช้เสียงสอง หรือบางทีก็ข้ามไปเสียงสามด้วยซ้ำ น้ำเสียงอ้อนตีนมากในความรู้สึกของเพื่อน

“กระเพราไก่ไข่ดาวแล้วกันครับเอาง่ายๆหน่อย รีบกินจะได้รีบขึ้นเรือ”

ณัฐนันท์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูไม่ได้สนใจจะบริการสาวน้อยที่นั่งข้างๆเลยแม้แต่นิดเดียว

สมาชิกร่วมโต๊ะมองอย่างสงสัย โดยเฉพาะติณณภพที่เอาเท้าสะกิดเพื่อนที่ใต้โต๊ะ พอณัฐนันท์เงยหน้ามองติณณภพก็ส่งคำถามมาทางสายตา ณัฐนันท์แค่ยักคิ้วให้เพื่อน ตามีแววของความเจ้าเล่ห์ แต่ไม่ได้ตอบอะไร นั่งนิ่งๆเหมือนเคย

“งั้นเพิร์ลเอาเหมือนพี่นัทค่ะ กระเพราไก่ไข่ดาวสองที่ค่ะ”

เมื่อทุกคนสั่งอาหารกันเสร็จแล้ว ต่างก็นั่งสนใจโทรศัพท์มือถือของตนเอง พูดคุยกันบ้างระหว่างนั่งรออาหารมาเสิร์ฟ

พัลลภาหยิบกระป๋องน้ำอัดลมมาเทใส่แก้ว ยื่นให้ณัฐนันท์

“พี่นัทคะ น้ำค่ะ”

ณัฐนันท์สีหน้าเรียบเฉย แต่ในใจเบิกบานกับการเอาอกเอาใจเขาต่อหน้าเพื่อนๆของเขา จะว่าโรคจิตก็ได้ แต่การที่มีสาวหน้าตาดี และรุ่นน้องแอบชอบมาเอาอกเอาใจขนาดนี้มันก็เสริมอีโก้ในตัวได้ดีมากๆ

ยิ่งเหลือบมองกายที่ทำหน้าเศร้าเหลือบมองเธออยู่เป็นระยะยิ่งรู้สึกดี จริงๆก็สงสารกายมันนะ แต่มันก็อดภูมิใจไม่ได้ ที่เธอชอบเขา และที่แกล้งงอนอยู่นี่ ก็เพราะอยากให้เธอเอาอกเอาใจเขามากๆ เอาแบบให้เพื่อนๆรวมถึงไอ้กายอิจฉาไปเลย

“มองไม่เห็นครับ เพิร์ลเช็ดให้หน่อย”

เขาพูดด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ แต่พัลลภาแก้มแดงเหลือบตามองเพื่อนๆของเขา ที่รู้ว่าชำเลืองมองเธอกับณัฐนันท์อยู่เป็นระยะ

แม้จะเขินแต่ก็อยากเอาใจเขายิ่งรู้ว่าเขางอนเพราะหึงเธอยิ่งอยากเอาใจ อยากให้เขารู้ว่าเธอแคร์เขาที่สุด ไม่ได้แคร์คนอื่นเลย

เธอซับกระดาษเช็ดหน้าลงบนหน้าหล่อๆของเขาอย่างนุ่มนวล ตามองสบกันแวบหนึ่ง ใจเต้นตึกตัก ยิ่งรู้ว่ามีคนมองอยู่ยิ่งเขิน แต่ก็อยากให้เขารู้ว่าเธอแคร์เขามาก

“พี่ตี๋ครับ ร้อนจังเลยเหงื่อผมออกมาเต็มหน้าแล้ว พี่ตี๋ช่วยเช็ดหน้าให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”

เท็นที่นั่งข้างติณณภพเอ่ยอ้อนรุ่นพี่ด้วยเสียงสองล้อเลียนพี่รหัสที่งอนสาวแต่ก็อ้อนให้เช็ดหน้าให้ พี่รหัสเขานี่แม่งปรมาจารย์จริงๆ ลูกล่อลูกชนเพียบ นอกจากหล่อรวยกรวยใหญ่แล้ว ยังแพรวพราวมากๆอีกด้วย

“ไอ้เท็นกูไม่ใช่แฟนมึงจะได้มานั่งเช็ดหน้าให้ อยากมีคนเช็ดหน้าให้ต้องหาแฟนนะครับมึง แม่งเอ้ย คนโสดอย่างพวกเรานี่แม่ง โดดเดี่ยวสัสๆ มึงว่าไหมวะไอ้แป๊ะ”

ติณณภพหันไปหาปรมัตถ์ที่นั่งอมยิ้มอยู่ตรงกันข้าม นึกขำน้องรหัสไอ้นัทที่ล้อเลียนพี่รหัสตัวเอง แต่พอเหลือบตาไปดูน้องรหัสไอ้ตี๋ก็อดสงสารไม่ได้

***