ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 55

“ทำขนาดนี้แล้ว พี่นัทยังไม่รู้อีกเหรอคะ”

ณัฐนันท์มองสองข้างแก้มที่แดงขึ้นทันทีของเธอ แล้วรู้สึกว่าใจมันเต้นแรงขึ้นมาดื้อๆ เมื่อกี้แค่แกล้งสั่น แต่ตอนนี้จะสั่นจริงแล้วนะ คนเรียบร้อยเวลาอ่อยนี่ มันไม่ไหวจริงๆ

“ไม่รู้ครับ”

ณัฐนันท์บอกตัวเองว่าให้นิ่งเข้าไว้ เกิดเป็นเสืออย่าใจสั่นกับเหยื่อง่ายๆ เสียชาติเกิดเป็นเสือหมด

พัลลภาแก้มแดงขึ้นกว่าเดิม พี่นัทแกล้งเธอ เขาแค่อยากให้เธอแสดงออกให้ชัดเจนมากกว่านี้ ทำไมเธอจะไม่รู้ เธอคุกเข่าลงกับเบาะแล้วโน้มตัวเข้าหาเขา มือจับบ่าของเขาเอาไว้

“เพิร์ลชอบพี่นัทค่ะ ชอบพี่นัทคนเดียว ไม่เคยมองคนอื่นมาก่อนเลย”

ณัฐนันท์เอื้อมมือมาจับเอวเธอเอาไว้ เงยหน้ามองคนที่แทบจะคร่อมเขาอยู่แล้ว ปากจิ้มลิ้มที่เขารู้ว่ามันหวานแค่ไหนอยู่ห่างแค่คืบ

“แค่ชอบเองเหรอ วันหนึ่งเพิร์ลจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นไหม พี่มันคนโลกส่วนตัวสูง นิสัยไม่ดีในบางครั้ง จริงๆหลายๆครั้งด้วย วันหนึ่งเพิร์ลอาจจะรู้สึกชอบคนอื่นมากกว่าพี่ก็ได้”

สายตาของเขามีแววไม่มั่นใจ

“ไม่เปลี่ยนใจค่ะ เพิร์ลไม่มีทางเปลี่ยนใจ”

พัลลภายืนยันความมั่นใจของตนเองว่าไม่มีทางจะเปลี่ยนใจจากเขาโดยการก้มหน้าลงมาจูบเขา นี่คือครั้งแรกที่เธอเริ่มก่อน จูบเงอะงะของคนที่ข่มความเขินอายเต็มที่แต่ก็ทำมันอย่างตั้งใจ ทำเอาณัฐนันท์ครางออกมา

พัลลภาจะรู้ไหมว่าเธอในตอนนี้เซ็กซี่มากๆ ผู้หญิงที่แสดงความปรารถนาของตัวเองออกมาและแสดงออกว่าต้องการเขามากแค่ไหน มันดูน่ารักน่าปรารถนาจนใจของเขามันระทวยไปหมด เลยตอบสนองจูบของเธออย่างเร่าร้อน มือของเขาลากไปตามรอยแยกของกระโปรง จนสัมผัสกับเนื้อแท้ข้างใน กอมกุมสะโพกของเธอไว้แล้วก็บีบเบาๆ

“อื้อ”

พัลลภาครางออกมา เมื่อมือของเขาสะกิดโดนจุดอ่อนไหวของร่างกาย

“พี่นัทขา จะสิบเอ็ดโมงแล้ว เราต้องไปขึ้นเรือ”

พัลลภาเบี่ยงหน้าออกจากปากของเขาแล้วยันตัวออกห่าง ณัฐนันท์เลยเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซอกคอของเธอแทน ซุกไซ้ความหอมกรุ่นเข้าปอดอย่างหลงใหล

“ไม่อยากไปกับเพื่อนแล้ว อยากอยู่กับเพิร์ล เราแยกไปเที่ยวกันเองดีไหม”

เขาพึมพำกับซอกคอของเธอ แล้วลากจมูกมาที่เนินอก เขาดึงเสื้อกล้ามของเธอลงเนินอกขาวที่ล้นมาจากบราแบบดันทรงที่ปิดไว้แค่ครึ่งเต้ายิ่งทำให้ดูเซ็กซี่

“อื้อไม่ดีมั้งคะ ไปกับเพื่อนดีกว่าค่ะ พี่นัทขาเดี๋ยวไม่ทันขึ้นเรือ”

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ณัฐนันท์ถอนหายใจ รู้สึกว่าท่อนล่างมันตื่นตัวไปหมด

“เพิร์ลว่าอะไรนะครับพี่ขออีกทีได้ไหม”

พัลลภาข่มกลั้นความอาย มองใบหน้าหล่อเหลา ที่รอฟังสิ่งที่เธอจะพูด เธอเม้มปากแน่นข่มความอายแล้วพูดช้าๆออกมาอีกครั้ง

“เพิร์ลรักพี่นัทค่ะ”

ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ณัฐนันท์ก็ดึงเธอไปจูบ จูบเนิ่นนานเหมือนจะสูบวิญญาณออกจากร่างและคงจะจูบอยู่แบบนั้น ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์โทรตามอีก

ณัฐนันท์จุ๊ปากอย่างเซ็งๆ ที่มีโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะ เขากดรับสาย

“เออเดี๋ยวไป”

ยังไม่ทันว่าฝั่งนั้นจะพูดอะไร เขาก็วางสายทันที

“ไปกันเถอะค่ะเพิร์ล พวกมันตามอีกแล้ว”

พัลลภาอยากจะถามเขาว่าเขารักเธอเหมือนที่เธอรักเขาบ้างไหมแต่ก็ไม่มีโอกาสได้ถาม จำต้องเดินลงรถไปพร้อมคำถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจ