พัลลภานวดไปดูหน้าของเขาไปเพลินๆก็ต้องตกใจเพราะคนที่นอนหลับอยู่ลืมตาขึ้นมามอง
เธอตกใจจนสะดุ้ง กลัวเขาจะรู้ว่าเธอแอบมองเขาด้วยแววตาหยาดเยิ้มเพียงใด ตาสองตาสบกันเนิ่นนาน เป็นณัฐนันท์เองที่โน้มหน้าของเธอให้ลงมาหา เขาโน้มแค่นิดเดียวแต่พัลลภาทนแรงดึงดูดจากสายตาของเขาไม่ไหว จนเป็นฝ่ายก้มหน้าลงไปหาและจุมพิตที่ปากของเขาเอง
ณัฐนันท์สูดลมหายใจเข้าลึก และเป็นฝ่ายลุกขึ้นมาและประกบจูบเธอเพราะทนไม่ไหวอยากจะจูบให้ถนัดกว่านี้
เขาเอียงตัวเข้าหาและแนบหน้าลงมาหาเธอ ดูดดึงริมฝีปากสีพีชแผ่วเบา มันเบามากจนพัลลภารู้สึกถึงความซ่านสยิวและปรารถนาให้เขาจูบเธอดูดดื่มมากกว่านี้
“อื้อ”
พัลลภาครางด้วยความพึงใจ เมื่อจูบนุ่มนวลของเขาค่อยๆเพิ่มความร้อนแรงขึ้น
ณัฐนันท์โอบมือไปด้านหลังเพื่อดันตัวเธอให้เข้ามาชิดเขามากยิ่งขึ้น จูบแล้วจูบเล่าแบบคนที่หลงกับรสสัมผัสที่ได้รับ ในชีวิตจูบผู้หญิงมาเยอะมาก บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าจูบกับพัลลภามันดียังไง
รู้แต่ว่าความรู้สึกมันดีมาก การรับรู้ของเขาที่มีต่อเธอคือเธอด้อยประสบการณ์และเธอรักเขา ความรู้สึกที่มีมันเลยเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษ รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นของเขาคนเดียว
เขาเอื้อมมือไปปลดตะขอบราของเธอออก ลูบมือไปตามแผ่นหลังนวลเนียน ตัวเธอสั่นสะท้านน้อยๆ เขาเอื้อมมือไปจับที่ทรวงอกของเธอ พัลลภาไม่ใช่คนที่มีหน้าอกใหญ่โต แต่จับแล้วพอดีมือและมันเหมาะกับขนาดตัวของเธอ
มือของเขาลากวนไปสะกิดปลายยอดอกที่แข็งชูชันสู้มือ ปากของเขาและเธอยังประกบกัน และเขารับรู้ได้ถึงความสั่นสะท้านของกายเธอ เสียงครางเบาๆของเธอ ดูเซ็กซี่
เธอจับมือของเขาไว้ไม่ให้ซนไปมากกว่านี้ แต่แล้วไงล่ะเขามีสองมือ เมื่อมือหนึ่งทำไม่ได้แต่มืออีกข้างก็ยังว่าง มือข้างที่ว่างกอบกุมสะโพกของเธอเอาไว้ และช้อนไปใต้ก้นของเธอ แล้วดันให้ยกตัวลอยขึ้นเล็กน้อยและสอดเข้าไปนวดเค้นที่ก้นกลม
“พี่นัท”
พัลลภาถอนจูบออกและหอบกระเส่าเล็กน้อย ตาของเธอปรือฉ่ำเยิ้ม
“ครับ”
ริมฝีปากของเธอบวมเจ่อ
“ออกไปข้างนอกกันดีไหมคะ เพิร์ลอยากไปถ่ายรูป”
เธอบอกกับเขาเสียงสั่น ขืนอยู่ในห้องสองต่อสองกับเขาในเวลานี้ เสียตัวแน่ๆ
“จะรีบไปไหนล่ะ หืม แดดยังร้อนอยู่เลย ถ่ายรูปตอนนี้ไม่สวยหรอกแสงจ้าเกินไป”
เขาก้มลงไปจะจูบเธออีกครั้ง พัลลภาดันหน้าของเขาเอาไว้
เขากดจูบลงข้างแก้ม หมั่นไส้คนที่แก้มแดงตาเยิ้ม แต่ก็ยังใจแข็งอยู่ได้
“น่ากลัวไหมล่ะคะ พี่นัทหื่น เพิร์ลคิดผิดหรือเปล่าคะที่ให้พี่นัทมานอนด้วย”
ณัฐนันท์กอดเธอแน่นขึ้น
“ก็เพิร์ลน่ารัก อยู่ใกล้ๆแล้วอดใจไม่ไหวนี่ครับ พี่จะพยายามเป็นเด็กดีนะ ตอนนี้ยังไม่ทำอะไรก็ได้ อย่าเพิ่งออกไปเลย แดดมันแรงจริงๆ พักสักชั่วโมงแล้วกัน เดี๋ยวค่อยออกไปข้างนอก”
แค่บอกว่าตอนนี้ยังไม่ทำอะไร แต่ไม่ได้ความว่าจะไม่ทำเลยนะ ตอนนี้หยุดก่อนก็ได้ เวลายังเหลืออีกมากในคืนนี้
ครั้งแรกของเขาและเธอเขาอยากมีเวลามากๆหน่อย
พัลลภามองเขาสายตาไม่วางใจ ณัฐนันท์อดหัวเราะออกมาไม่ได้ที่เห็นท่าทีระแวงของเธอ ปกติสาวๆมีแต่คนอยากให้เขารีบทำ มีแต่เธอนี่แหละที่กลัวแล้วไม่อยากให้ทำ
“นอนเถอะ พักก่อนอย่ากังวลเลย”
***
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ของตายคนโปรด My Deceitful Lover