ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 60

“นอนเถอะ พักก่อนอย่ากังวลเลย”

เขาดึงเธอเข้ามากอดแล้วก็หลับตาลง พัลลภานอนตัวเกร็งอยู่ในอ้อมกอดของเขา พอเห็นว่าเขานอนจริงๆ เธอก็ค่อยๆผ่อนคลายลง แล้วหลับตาลงซุกอกเขาแบบนั้น ไม่นานก็หลับไป

ณัฐนันท์ลืมตามองคนที่นอนหลับสนิทในอ้อมกอดของเขา ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอดูน่าเอ็นดู เวลาที่เธอนอนหลับแบบนี้ดูน่าทนุถนอม ไม่เคยนอนกอดผู้หญิงโดยที่ไม่มีอะไรกันมาก่อน

จะว่าไปพัลลภาก็เป็นข้อยกเว้นในหลายเรื่องของเขา เป็นคนที่เขาสามารถคุยโทรศัพท์ด้วยนานๆได้ เป็นคนที่พาไปกินข้าวเดินเที่ยวดูหนัง เป็นคนที่เข้ามาทำความรู้จักกับสังคมกลุ่มเพื่อนของเขา และเป็นคนที่เขาพามาเที่ยวแบบนี้

ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกตอนนี้คืออะไร รู้แต่ว่ามันดี

เขาเกลี่ยเส้นผมออกให้เธอแล้วหอมลงที่ข้างแก้ม ก่อนจะหลับตามเธอไป

เป็นเวลานานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เขานอนหลับไปโดยกอดเธอเอาไว้แบบนั้น ที่ตื่นเพราะเสียงพูดคุยกันด้านนอกและเสียงคนเคาะประตู

“นัท พวกกูว่าจะไปขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยว มึงจะไปด้วยไหม”

พัลลภาขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูเรียก

“พี่ออกไปคุยกับเพื่อนแป๊บหนึ่ง เพิร์ลนอนก่อน”

ณัฐนันท์ดึงแขนออกจากคอของเธอที่นอนหนุนแขนของเขาแทนหมอน ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ให้ เผื่อใครมองเข้ามาจะได้ไม่เห็นเธอโป๊ เพราะตอนนี้บราที่เธอสวมอยู่ติดตะขอไม่เรียบร้อยเพราะเขาเป็นคนปลดออก มันหลุดมาอยู่ด้านบน

เขาเดินไปเปิดประตู

“มีอะไรตี๋”

ติณณภพหรี่ตามองเพื่อน สายตาสอดส่องเข้าไปดูในห้องอย่างคนที่อยากรู้ ณัฐนันท์เบี่ยงตัวมาบังไม่ให้เห็น

“นอนเพลินเลยนะครับเพื่อน”

ติณณภพมองเพื่อนที่เสื้อยับย่น ผมยุ่งอีท่านี้ต้องมีอะไรแล้วแน่ๆ

“เออดิ กูเป็นคนขับรถนะเว้ย ตื่นแต่เช้าก็ต้องงีบเอาแรงไหม”

ณัฐนันท์เสยผมอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนมารบกวนเวลานอน

“แน่ใจ๊ ว่านอนอย่างเดียว”

ติณณภพมองอย่างไม่เชื่อถือ และส่งสายตาล้อเลียนมา

“เออดิวะ ว่าแต่มึงมีอะไร”

ณัฐนันท์มีสีหน้ารำคาญเบื่อหน่ายความสอดรู้ของเพื่อนสนิท แถมยังมาปลุกคนที่กำลังนอนหลับด้วย คนโปรดของเขาเลยต้องตื่นไปด้วย

“จะชวนไปขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวเกาะ”

กำลังจะเอ่ยปากห้ามว่าเพื่อนรอ แต่เขากลับยิ้มและติดตะขอบราให้เธอไม่ได้ทำอะไรแบบที่คิด แต่คนมือปลาหมึกก็ยังเอื้อมมือมาด้านหน้าแล้วดึงขอบบราลงมาข้างล่างให้อยู่ใต้ฐานอก

“กลัวพี่ขนาดนั้นเลย”

ตาของเขามีความขี้เล่นซ่อนอยู่

“ก็พี่นัทมือไว”

พัลลภาบ่นอุบอิบ ณัฐนันท์สางผมที่ปิดหน้าออกให้

“ว้าแย่จัง ที่พี่กลายเป็นคนมือไวของเพิร์ลไปแล้ว”

เขาแสร้งทำหน้าน้อยใจซึ่งขัดกับแววตาที่ดูรื่นรมย์

“คนอะไรปลดตะขอบราได้ไวขนาดนั้น ติดตะขอก็คล่อง คงจะฝึกมาเยอะใช่ไหมคะ”

เธอค่อนแคะเขา ไวจนเธองงแถมใช้มือเดียวอีกด้วย สกิลเทพขนาดนี้คงฝึกบ่อยแน่ๆ ณัฐนันท์อดขำไม่ได้ มองคนที่ทำหน้างอแบบเด็กขี้งอนยิ่งขำ

“ตอนปลดนี่ยอมรับว่าฝึกมาเยอะ แต่ตอนติดตะขอนี่ไม่เคยทำนะครับ เพิ่งทำให้เพิร์ลเป็นคนแรกเลย ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน เพราะพี่เคยแต่ถอดไม่เคยใส่ให้ใคร”

***