ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 81

เธอตัวชาด้วยความตกใจ ลดตัวลงกับเบาะให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยที่ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นทำไม แต่มันเป็นไปเอง

พี่นัท! มากับใครก็ไม่รู้ เธอแอบมองเขาที่หันไปคุยกับคนข้างๆซึ่งเป็นผู้หญิง ใบหน้าที่ดูอ่อนล้าตอนอยู่กับเธอกลับแย้มยิ้มให้คนข้างๆเขา

เขาเอื้อมมือไปโยกหัวผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่ทำกับเธอ ใจหล่นวูบทันที เจ็บไปทั้งใจเหมือนใครเอามีดมากรีด หัวตาร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

แม้รถคันข้างๆเธอจะขับออกไปแล้ว แต่สมองของเธอยังไม่สั่งการจนรถคันหลังบีบแตรไล่ เธอเข้าเกียร์มือไม้สั่น

เหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อเร่งให้ทันรถคันข้างหน้า เขากับเธอเพิ่งแยกกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วนี่เองแต่เขาก็ไปกับคนอื่น มันหมายความว่ายังไง ไหนบอกว่าเหนื่อยเพลียง่วงนอนไง ทำไมถึงไปรับผู้หญิงคนอื่นได้

ความเสียใจผิดหวังน้อยใจหลากหลายความรู้สึกเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน พยายามปลอบตัวเองว่าอย่าเพิ่งคิดมาก อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนของเขา เป็นพี่ของเขา หรือใครก็ได้ที่ไม่ใช่ความสัมพันธ์ในทางชู้สาว หลากหลายความคิดในมุมบวกที่พอจะปลอบใจตัวเองได้ถูกยกมาสนับสนุนความคิด แม้มันจะคิดแบบนั้นได้ยากเหลือเกิน

พัลลภาขับรถตามรถคันข้างหน้าด้วยความเร็วสูง เธอเห็นท้ายรถของเขาไกลๆ สายตาของเธอจับจ้องที่ท้ายรถของของเขา มีรถยนต์อีกคันขับมาคั่นกลาง พัลลภาพยายามจะแซงคันที่คั่นกลางเพราะกลัวคลาดกัน แล้วเธอจะตามเขาไม่ทัน เธอขับด้วยความเร็วสูงจนในที่สุดก็ทันรถคันข้างหน้า ทันได้เห็นรถคันนั้นเลี้ยวเข้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง

น้ำตาพัลลภาเริ่มไหล แม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแต่นาทีที่รถของคนรักเลี้ยวเข้าไปจอดที่ลานจอดรถด้านหน้าโครงการ พัลลภาก็คิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลย

ผู้ชายที่เธอรักขับรถไปรับผู้หญิงคนอื่นหลังจากแยกกับเธอและจุดหมายปลายทางคือคอนโดหรู คอนโดเนี่ยะนะ! ต้องมองโลกในแง่ดีขนาดไหนถึงจะมองเรื่องนี้ในมุมบวกได้ แต่เธอมันคงเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย เพราะเธอหาแง่ดีไม่ได้เลย

พัลลภามองผู้ชายของเธอที่หน้าตายิ้มแย้มต่างจากตอนที่ไปส่งเธอลิบลับ เดินจูงมือกับผู้หญิงสวยคนนั้นกำลังจะเข้าไปในตึก

พัลลภารีบจอดรถแล้ววิ่งตามคนสองคนนั้นไป ในใจของเธอเจ็บไปหมด แต่เธอก็อยากรู้ว่ามันคืออะไร

“พี่นัท!”

พัลลภาตะโกนเรียกชื่อของเขาเสียงดัง ณัฐนันท์สะดุ้งเมื่อได้ยินว่ามีใครเรียกชื่อของตนเอง เขาคงไม่ตกใจขนาดนี้ ถ้าเสียงนั้นไม่คล้ายเสียงของพัลลภา

ณัฐนันท์หันมาช้าๆภาวนาว่าขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด แต่พอเห็นว่าเป็นพัลลภาจริงๆเขาตกใจมาก

“เพิร์ล!”

พัลลภาก้าวเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ ขาของเธอสั่น แต่ใจของเธอสั่นมากกว่า ตาของเธอเหลือบมองมือของเขาที่จูงมือผู้หญิงคนนั้นอยู่ น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง เมื่อเห็นความสนิทสนมนั้น

ณัฐนันท์รู้สึกตัวเมื่อเห็นสายตาที่มองมาของพัลลภา เขารีบปล่อยมือจากพริมาแล้วเดินเข้ามาหาเธอ

“เพิร์ลมาทำอะไรที่นี่”

ท่าทางของเขาดูตกใจ แววตาเลิ่กลัก

“แล้วพี่นัทล่ะคะมาทำอะไรที่นี่ พักที่นี่เหรอคะ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”

เสียงของเธอพร่า นัยน์ตาของเธอมีแววสั่นไหว น้ำตาหยดลงมาข้างแก้มอย่างห้ามไม่อยู่

พัลลภากรีดร้องน้ำตาไหล เจ็บไปทั้งใจ เขาเห็นเธอเป็นอะไร ถึงได้โกหกแบบนี้

“เพิร์ลอย่าโวยวายสิ พี่ไม่ชอบผู้หญิงโวยวาย ถ้าเพิร์ลอยู่ในอารมณ์นี้เราคงพูดกันไม่รู้เรื่อง พี่พูดอะไรไปเพิร์ลก็คงไม่เชื่อพี่อยู่ดีแหละ เพราะเพิร์ลมองพี่ในแง่ร้ายอยู่แล้วนี่ พี่คงเป็นคนเลวมากในสายตาเพิร์ลสินะ ถ้าเพิร์ลอารมณ์ไม่ดีเอาไว้เราค่อยคุยกันตอนอารมณ์ดีเถอะ”

ณัฐนันท์ที่ทำอะไรไม่ถูกเลือกวิธีโมโหกลบเกลื่อนมาใช้ พูดจบเขาก็เดินหนี ต้องออกจากตรงนี้ก่อนที่เธอจะถามอะไรอีก ให้นึกคำตอบตอนนี้เขานึกไม่ทันหรอก

“พี่นัท! พี่นัท!!”

พัลลภาร้องตะโกนตามเขาสุดเสียงแต่เขาก็ไม่หันกลับมา เธอน้ำตาไหลพราก ความสุขสามวันสองคืนที่เสม็ดจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเธอพบว่าเขามีคนอื่นอยู่แล้ว และปิดบังเธอเอาไว้ ขนาดเธอเห็นคาตาเขายังโกหกได้อีก

ที่ผ่านมามันคืออะไร รักหรือแค่หลอกฟัน ยิ่งคิดว่าเขาอาจจะแค่หลอกฟัน พัลลภาก็ยิ่งเสียใจน้ำตาไหลเป็นทาง

ณัฐนันท์เดินกลับไปที่รถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว นาทีนี้คงต้องแสร้งโมโหกลบเกลื่อนไปก่อน เพราะหาเหตุผลมาแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้จริงๆ

ไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่มายืนร้องไห้ซักฟอกเขาแบบนี้ เขาไม่เคยให้สิทธิ์ใคร เลยทำตัวไม่ถูก เอาไว้คิดหาข้อแก้ตัวดีดีได้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน

พัลลภากลับมานอนร้องไห้ที่ห้อง น้ำตาไหลเป็นทางในขณะที่เธอยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าคอนโดแห่งนั้น เขาก็ขับรถออกไปไม่สนใจเธอเลยสักนิดว่าเธอจะยืนร้องไห้น้ำตาเป็นสายให้คนมองอยู่แบบนั้น เธอโทรหาเขาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ส่งข้อความไปตั้งหลายหนเขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมาเลย พอเธอโทรมากๆเข้า เขาก็ปิดเครื่องหนีไปดื้อๆ

คำว่ารักของเขามันจริงบ้างไหม