ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 82

ณัฐนันท์ขับรถวนอยู่แถวคอนโดของพริมาเกือบสี่สิบนาที เขาคิดวกไปวนมาว่าจะหาทางแก้ตัวกับพัลลภายังไงดี ทำยังไงเธอจะยอมเชื่อใจเขาอีกครั้งคิดยังไงก็คิดไม่ออก

และตอนนี้ก็นึกถึงแต่หน้า ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของเธอซ้ำๆ ทำไงดีวะ

เมื่อคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี สุดท้ายเลยวนกลับไปที่คอนโดของพริมาอีกครั้ง เขาควรจะไปหาพริมาก่อน เดี๋ยวเธอจะโกรธเขาอีกคน แค่โกรธคนเดียวก็แย่มากพอแล้ว เขาไม่ควรรับศึกสองด้านพร้อมกัน

ณัฐนันท์กดกริ่งห้องของพริมาหลังจากที่หายไปร่วมชั่วโมง เขาดูจนแน่ใจว่ารถของพัลลภาออกไปแล้วเขาถึงกลับเข้ามา

พริมาในชุดเสื้อคลุมสีขาว เหมือนคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง

“เรียบร้อยไหม เป็นยังไงบ้าง”

พริมามองคนที่ดูเหนื่อยมากแล้วต้องยิ้มออกมา

“นัทดูแย่นะ เคลียร์เรียบร้อยไหม”

ณัฐนันท์ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา

“หน้าแบบนี้ คงเรียบร้อยหรอก ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำยังไงหรือต้องพูดอะไร พอเขาถามว่าปริมเป็นใครเลยตอบไม่ถูก”

พริมาเดินไปหยิบเบียร์เย็นๆมาให้เขาดื่มแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม

“แล้วบอกว่าไงล่ะ”

เธอดึงเบียร์ในมือของเขาเอาไปดึงฝากระป๋องให้ เมื่อเห็นเขายังถืออยู่แบบนั้น ไม่คิดจะทำอะไร

“บอกว่ารุ่นพี่ ผมขับรถผ่านเห็นปริมรอแท็กซี่เลยจอดแวะรับ”

พริมาหลุดขำ เธอยื่นกระป๋องที่เปิดเบียร์เสร็จส่งให้เขาอีกครั้ง

“แล้วน้องเขาเชื่อเหรอ”

ณัฐนันท์เบ้หน้า แล้วยกเบียร์ขึ้นดื่ม

“เชื่อก็บ้าแล้ว”

พริมาหัวเราะเสียงดัง

“แล้วไงต่อ”

ณัฐนันท์ทำหน้าไม่ถูกเมื่อพริมาหัวเราะ โอเคเขารู้ว่าคำตอบของเขามันแย่ พอมาคิดดูอีกทีอยากจะเขกหัวตัวเอง ตอบอะไรโง่ๆ

“ก็ตอนนั้นมันนึกคำตอบที่ดีกว่านี้ไม่ได้นี่ เลยต้องพูดแบบนั้น น้องเขาก็เลยโวยวายว่าผมโกหก ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยแกล้งโมโหกลบเกลื่อนแล้วก็ขับรถออกไป พอเห็นน้องเขาออกจากที่นี่เลยกลับมาเนี่ยแหละ”

พริมาฟังสิ่งที่ณัฐนันท์บอกแล้วก็นึกถึงสิ่งที่ตัวเองเคยเจอ ผู้ชายนี่เขามีสูตรสำเร็จในการแถคล้ายกันทุกคนใช่ไหม อดยิ้มเยาะตัวเองในอดีตไม่ได้

“นี่น้องเขาก็โทรมาเป็นสิบๆสายเลย ไม่รู้จะทำยังไงเลยปิดเครื่องไปก่อน”

พริมาแย่งเบียร์จากเขามาดื่ม

“แล้ววันนี้เราเอาไงดี ยังมีอารมณ์ทำอยู่เหรอ”

ณัฐนันท์นิ่งไป มีอารมณ์ก็แปลกแล้วเพิ่งเจอเรื่องแบบนี้มา

“ติดไว้ก่อนได้ไหมปริม วันนี้ผมเหนื่อยมาก”

พริมายิ้ม แต่ในใจเริ่มรู้สึกว่าณัฐนันท์กำลังให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ จริงๆเธอก็ยังไม่ได้คิดจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเขาตอนนี้ เพราะณัฐนันท์ยังเรียนไม่จบ และเธอเองก็ยังสนุกกับงาน

แต่เธอซึ่งเคยสำคัญที่สุดสำหรับเขา เริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคง ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้ ณัฐนันท์อาจจะเห็นผู้หญิงคนนั้นสำคัญกว่าเธอขึ้นมาจริงๆ

เขาถอนหายใจออกมา ก็พอจะเข้าใจในมุมเธอ สี่ปีที่คบกันไม่เคยไปเที่ยวไหนด้วยกันสักครั้ง พัลลภาเข้ามาไม่นานเขาก็พาเธอไปเที่ยวแล้ว แถมวันนี้เขายังขอให้พริมาถอยให้ก่อนและเธอก็ยอมช่วย เฮ้อ มันคงต้องเป็นแบบนี้สินะ

“น่ารักที่สุด”

พริมาจูบที่แก้มของเขา

“ผมกลับก่อนนะ ปริมเอารถผมไปใช้เถอะ ช่วงนี้ไม่มีรถจะได้ไม่ลำบาก เดี๋ยวผมกลับไปเอารถที่บ้านมาใช้”

พริมามองกุญแจรถที่เขายื่นให้ เธอพอจะรู้ว่าเขากำลังชดเชยความรู้สึกให้เธอ ให้เห็นว่าเธอสำคัญ

“เอางั้นเหรอ”

ณัฐนันท์พยักหน้า

“ถือว่าผมขอโทษที่ทำให้ปริมรู้สึกไม่ดีก็แล้วกัน แล้วก็ขอบคุณที่วันนี้ยอมถอยให้ แต่ขอเอาของในรถก่อนนะ”

“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวปริมจะส่งรายละเอียดไฟล์ทกับที่พักให้"

แล้วเธอก็แชร์รายละเอียดเที่ยวบิน ที่พัก และตารางการประชุมของเธอให้เขา และแน่นอนช่วงที่เธอประชุม เขาว่าง

“วันแรกปริมว่าง เราสามารถเที่ยวกันได้ทั้งวัน ส่วนวันกลับปริมประชุมถึงเที่ยง”

ณัฐนันท์พยักหน้า

“ครับ วันเดินทางปริมมารับผมที่คอนโดแล้วกัน เดี๋ยวพอผมจองตั๋วเสร็จผมจะส่งไปให้ดูอีกที ปริมจะได้ไม่ต้องกังวลว่าผมจะเบี้ยว”

พริมาส่งยิ้มหวานให้เขา

“ค่ะ”