ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 89

พัลลภากดสายโทรออกหาณัฐนันท์ทันที อยากจะถามให้รู้เรื่อง ว่านี่เหรอคืออู่ที่เขาว่า นี่เหรอคือจบความสัมพันธ์กันแล้ว

ณัฐนันท์ที่เพิ่งแยกจากพัลลภา กำลังขับรถมุ่งหน้าจะกลับคอนโดเห็นคนที่เพิ่งแยกกันเมื่อสิบห้านาทีที่แล้วโทรมา ก็เข้าใจว่าเธอถึงบ้านแล้ว เขากดรับสาย

“ครับ ถึงบ้านแล้วเหรอ”

“พี่นัทคะ พี่นัทเอารถไปทำสีที่อู่ไหนคะ”

เสียงเข้มๆที่ถามมา ทำณัฐนันท์ตกใจที่เธอถามแบบนั้น นี่คงไม่ซวยขนาดว่าเธอเจอพริมาขับรถเขาใช่ไหม

“ก็...อู่แถวบ้านค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ เสียงเข้มจัง”

ณัฐนันท์ประมวลคำตอบในหัวไว้ล่วงหน้าว่าถ้าเธอบอกว่าเจอพริมาขึ้นมา เขาควรจะตอบยังไงดี

“อู่แถวบ้านเหรอคะ แน่ใจนะคะว่าอู่แถวบ้านจริงๆ”

เสียงเอาเรื่องของพัลลภาดังมาตามสาย ณัฐนันท์หายใจติดขัดขึ้นมาทันที

“ทะ ทำไมเหรอคะ”

อยากจะตบปากตัวเองที่ดันติดอ่างขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ก็เพิร์ลเห็นผู้หญิงคนนั้น คนที่พี่นัทบอกว่าบอกเลิกกับเขาไปแล้วเอารถพี่นัทมาขับทั้งยี่ห้อสีทะเบียนถูกต้อง บอกเพิร์ลทีว่ามันคืออะไร”

ณัฐนันท์กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เอาไงดีวะ ทะเบียนชัดด้วย แถไม่ได้แน่

“เอ่อ เพิร์ล พี่”

ใจของพัลลภาสั่นไปหมด เขาโกหกเธออีกแล้ว

“ที่รักฟังพี่ก่อนนะ”

พัลลภาไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้ว เธอเจ็บ เจ็บไปทั้งใจ โกหกเธอเรื่องเมื่อวานเพิ่งเคลียร์กันได้วันนี้มีเรื่องใหม่มาให้กลุ้มใจอีกแล้ว

“พี่นัทจะโกหกอะไรเพิร์ลอีก คิดว่าเพิร์ลโง่มากนักใช่ไหม ที่คิดจะโกหกยังไงก็ได้ ถ้าเลิกกันแล้ว ทำไมถึงได้เอารถไปให้เขาใช้”

พูดไปพูดมาก็น้ำตาไหลออกมาอีก มันไหลด้วยความแค้นใจ

“เพิร์ลฟังพี่ก่อนคนดี ฟังก่อน หลังจากฟังแล้ว เพิร์ลจะไม่เชื่อพี่ อยากจะโกรธพี่ พี่จะไม่ว่าอะไรเลย”

ณัฐนันท์พยายามจะคิดหาข้อแก้ตัว แต่สมองก็ตื้อๆนึกอะไรไม่ค่อยออก

“ไหนลองว่ามาสิคะ วันนี้มีเหตุผลอะไรอีก!”

พัลลภาก็อยากจะรู้ว่าเขาจะโกหกเธอไปถึงไหน

“พี่กับเขาจบกันแล้วจริงๆค่ะ แล้วเขาเสียใจมากที่พี่บอกเลิก พี่บอกว่าพี่เลือกเพิร์ล แล้ว เอ่อพี่อยากจะซื่อสัตย์กับเพิร์ล เราทะเลาะกันเขาเสียใจมากเลยขับรถไปชนฟุตบาธโชคดีที่ไม่เป็นอะไร แต่รถพัง พี่รู้สึกผิดก็เลยเอารถของพี่ให้เขายืมใช้ก่อน เพราะพี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ พี่ไม่กล้าบอกเพิร์ล เพราะกลัวเพิร์ลไม่เข้าใจ ตอนแรกคิดว่าอาทิตย์หน้ารถเขาซ่อมเสร็จก็คงจบกันจริงๆสักที ไม่คิดว่าเพิร์ลจะเห็นเสียก่อน พี่คงทำบาปไม่ขึ้นจริงๆค่ะ พอทำทีไรเพิร์ลจับได้ทุกที ไม่กล้าโกหกอีกแล้ว”

ปิดเทอมแบบนี้ ณัฐนันท์มีอะไรทำเยอะแยะไปหมดเช่นการไปช่วยป๊าของเขาดูร้าน ซึ่งเขาบอกว่าเป็นโชว์รูมขายยางรถยนต์ตั้งศูนย์ถ่วงล้อเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องซึ่งมีห้าสาขาทั่วกรุงเทพ เขามีอะไรทำอยู่ตลอดเวลา มีแต่เธอเนี่ยที่ว่างจนไม่รู้จะว่างยังไงแล้ว

“เพิร์ล พี่ว่าพรุ่งนี้เรากลับบ้านกันดีไหม เดือนหน้าพี่ก็ต้องไปฝึกงานที่เชียงใหม่สามเดือน พี่อยากกลับบ้านสักหน่อย นัดกับเพื่อนมัธยมไว้ด้วย”

พัชระที่เพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่หลังจากไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เชียงใหม่มาหนึ่งอาทิตย์ ก็ชวนเธอกลับบ้านที่ชลบุรี

พัลลภาไม่อยากกลับบ้านเพราะอยากอยู่ใกล้ๆกับณัฐนันท์ นึกน้อยใจเขาที่ไม่มีเวลาให้เธอเลย เธอว่างอยากเจอเขาแต่เขากลับ

ยุ่งทุกวัน ถ้าโทรไปตอนกลางวันเขาจะไม่ค่อยว่างคุยกับเธอสักเท่าไหร่ โทรไปก็ติดลูกค้าอยู่ จะได้คุยกับเขาจริงๆช่วงหลังสี่ทุ่มไปแล้ว ตอนที่เขากลับห้องซึ่งก็คุยได้ไม่นานแค่สิบหรือยี่สิบนาทีเพราะหลังจากนั้นเหมือนเขาจะง่วงจนคุยกับเธอไม่รู้เรื่อง มีบางวันเขาหลับไปโดยที่ยังถือสายคุยกับเธออยู่ด้วยซ้ำ

นี่มันไม่ใช่ชีวิตของการมีแฟนแบบที่เธอคาดหวัง

“อืม เดี๋ยวเพิร์ลขอดูก่อนได้ไหมคะ พอดีนัดกับเพื่อนไว้ว่าจะไปซื้อของกัน เดี๋ยวเพิร์ลบอกอีกที”

พัชระมองหน้าน้องสาวที่ดูเหมือนคนเบื่อโลก ก็อดสงสัยไม่ได้

“เป็นอะไร หืม เรา ทำหน้าเหมือนแม่แก่ ปิดเทอมแล้วเบื่อเหรอ กลับบ้านดีกว่าไหมนัดเจอเพื่อนๆหกทับสามสิ”

พัชระพูดถึงเพื่อนๆร่วมห้องของเธอที่แยกย้ายกันไปเรียนมหาวิทยาลัยต่างๆทั่วประเทศ ปิดเทอมแบบนี้น่าจะกลับบ้านกัน น้องสาวของเขาจะได้ไม่เบื่อ

“ค่ะ เดี๋ยวเย็นๆเพิร์ลบอกอีกทีนะคะ”