ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 88

และที่สำคัญตอนนี้พริมาดันอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นมาอีก จะให้เขาปฏิเสธก็ดูจะไม่แฟร์กับเธอ มีความสัมพันธ์กันมาตั้งเกือบสี่ปี ในมุมของเธอกับผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักไม่ถึงสองเดือนเขายังควงไปไหนมาไหนได้ แล้วจะให้ปฏิเสธการไปไหนมาไหนกับเธอก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย

“พี่นัทมองเพิร์ลนานจัง มีอะไรติดแก้มเพิร์ลไหม”

พัลลภาเลียที่ริมฝีปากเพราะคิดว่าน่าจะเลอะ ณัฐนันท์มองภาพนั้นแล้วยิ้มออกมา เลียปากยังไงให้ดูเซ็กซี่ขนาดนั้น

“ไม่มีครับ เรากลับกันไหม”

พัลลภายังอยากอยู่กับเขาต่ออีกสักหน่อย เธออยู่บ้านคนเดียว ถึงจะมีแม่บ้านแต่ก็เรียกได้ว่าอยู่บ้านคนเดียว เพราะพอทุ่มตรงแม่บ้านก็จะเข้าห้องซึ่งค่อนไปทางด้านหลังของบ้าน ไม่ได้มาวุ่นวายในส่วนของตัวบ้านแล้ว

พี่ชายของเธอก็ไม่อยู่ เธอเหงาไม่รู้จะทำอะไรเพราะกว่าจะนอนก็สี่ทุ่มกว่า และที่สำคัญเธอยังอยากอยู่กับเขาต่อ

“พี่นัทไปไหนต่อคะ”

ประกายตาหม่นแสงของคนตรงหน้าทำให้เขาอดใจอ่อนไม่ได้ ตอนแรกตั้งใจจะไปส่งเธอที่สาขาหน้ามอเพราะเธอจอดรถไว้ที่นั่น แต่พอเห็นแววตาเศร้าๆของเธอก็อดสงสารไม่ได้

“ไปสาขาหลังมอจะไปกับพี่ไหม รีบกลับหรือเปล่า”

พัลลภาฉีกยิ้มกว้าง

"ไปค่ะ เพิร์ลอยู่บ้านคนเดียวค่ะ เพิร์ลเหงายังไม่อยากกลับบ้าน”

ณัฐนันท์มองหน้ากระตือรือร้นของเธอแล้วยิ้มออกมา

“ทำไมอยู่คนเดียวล่ะ ไหนว่าอยู่กับพี่ชาย”

เขาถามอย่างแปลกใจ

“พี่ชายเพิร์ลไปเชียงใหม่ยังไม่กลับค่ะ จริงๆก็ไม่ได้อยู่คนเดียวซะทีเดียว แม่บ้านอยู่ด้วยแต่พอทุ่มนึงเขาก็เข้าห้องแล้วค่ะ”

เขาพยักหน้าเริ่มเรียนรู้เรื่องของเธอทีละนิด

“อันตรายไหม แถวบ้านเพิร์ลดึกๆเงียบมากเหมือนกันนะ กลางคืนไม่มีรปภ.ด้วยนี่ใช่ไหม อันตรายน่าดูเลย จริงๆไม่ควรกลับดึกนะ”

พัลลภาลุกตามเขาแล้วเดินไปเกาะแขนเขาเอาไว้

“ไม่อันตรายหรอกค่ะสามทุ่มยังโอเค ช่วงสี่ทุ่มเพื่อนบ้านเข้าบ้านกันหมดค่อยจะเริ่มน่ากลัว ข้างบ้านของเพิร์ลไม่มีคนอยู่เขาทำงานต่างจังหวัดสิ้นเดือนถึงกลับมาที มีแต่หลังถัดไปที่มีคนอยู่”

บ้านของพัลลภาอยู่ตรงหัวมุม บ้านหลังถัดไปถ้าไม่มีคนอยู่ด้วยก็ถือว่าเปลี่ยว ผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียวกับแม่บ้านก็น่ากลัวไม่น้อย

“งั้นคนดีไปร้านกับพี่ก่อน พอปิดร้านรีบกลับบ้านเลยนะ อย่ากลับดึกเกินไป พี่เป็นห่วง”

เขาพาเธอเดินไปที่รถแล้วเปิดประตูรถให้ พัลลภายิ้มออกมา ดีใจที่เขาใส่ใจและเป็นห่วง เธอมีความสุขที่มีเขาอยู่แบบนี้ ชีวิตที่มีแฟนนี่มันดีจริงๆ

ก่อนสามทุ่มเล็กน้อย ณัฐนันท์ก็พาเธอกลับมาเอารถที่สาขาหน้ามอ ซึ่งตอนนี้ร้านปิดแล้ว มีแค่รถของเธอคันเดียวที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ

“ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งเพิร์ล”

พัลลภาหันไปมองเขาแล้วยิ้มกว้างให้

“ครับ ขับรถดีดีนะ ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วย พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

พัลลภาใจเบิกบานพองฟู เขาเป็นห่วงเธอและเธอปลื้มกับคำว่าเป็นห่วงของเขา

“ค่ะ เพิร์ลจะไลน์หา”

แม้จะไม่อยากแยกกับเขาแต่เธอก็ต้องไป เพราะมันจะสามทุ่มแล้ว พัลลภาเม้มปากแน่นมองหน้าเขา ในตามีแววลังเล

คนที่เท้าแขนกับขอบประตูรถยนต์ก้มลงมา หอมที่แก้มของเธออีกครั้ง

“ขับรถดีดีนะคะ กลับบ้านเลยอย่าเถลไถลที่ไหน ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกพี่ด้วย”

พัลลภามองเขาด้วยสายตาที่หวานเชื่อมไปด้วยความรู้สึกรักใคร่ ชอบที่เขาแสดงความเป็นห่วงแบบนี้

ภาพที่เขาก้มลงมาหอมแก้มก็ดูเท่สุดๆเหมือนฉากที่เคยเห็นในซีรีส์ แต่สิ่งที่เขาทำเท่กว่าพระเอกซีรีส์ทุกเรื่องที่เคยดู

“ค่ะ เพิร์ลจะส่งข้อความบอกนะคะ”

พัลลภาโบกมือลาเขาแล้วถอยรถออกไป ณัฐนันท์มองตามท้ายรถของเธอแล้วถอนหายใจออกมา ไม่รู้เหมือนกันว่ากังวลกับอะไร

พัลลภาขับรถกลับบ้านด้วยความเบิกบาน เปิดฟังเพลงรักแล้วฮัมเพลงตาม นึกถึงคนที่เพิ่งจากมาแล้วหุบยิ้มไม่ลง ใจมันพองฟูไปหมดความสุขเอ่อล้นท่วมท้นในใจ

เธอไม่ได้รีบร้อนมากนักขับรถด้วยความระมัดระวัง จนมาถึงยูเทิร์นที่ต้องเลี้ยวกลับบ้าน ก็เห็นมัสแตงสีดำทะเบียนที่คุ้นตาวิ่งผ่านไป

นั่นรถพี่นัทนี่!

พัลลภามองทะเบียนรถแล้วจำได้แม่น ทะเบียนตองแปดแบบนี้จำง่ายจะตาย

ใครเอารถพี่นัทมาขับไหนพี่นัทบอกว่าเอาไปเข้าอู่ไง

พัลลภาขับรถตามรถคันนั้นด้วยความสงสัย อยากจะรู้ว่า รถอยู่ในอู่ทำไมถึงมาขับบนถนนได้ เธอขับตามด้วยความเร็วสูงสุดที่พอจะทำได้ ขับตามไปเรื่อยๆมันเป็นทิศทางเดียวกับที่เคยตามเขาไปคอนโดหรูโครงการนั้น เหมือนเดจาวู

สังหรณ์บางอย่างรุนแรง แต่บอกตัวเองว่าให้ใจเย็นไว้ก่อน อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ เธอขับรถตามรถคันหน้าไปจนถึงคอนโดเดิมที่เธอเคยมาจริงๆ มันคืออะไร เขาหลอกเธออีกแล้วเหรอ คราวนี้น้ำตาไม่ไหล แต่โมโหจนสั่น

และยิ่งโมโหจนสั่นมากกว่าเดิมเมื่อพบว่าคนที่ลงมาจากรถคันนั้นคือผู้หญิงที่เขาบอกว่า จบความสัมพันธ์ไปแล้ว