ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 91

พัลลภายิ้มกว้างเมื่อเขาถามแบบรู้ทัน

“ใช่ค่ะ เก่งจังจำได้ด้วย”

“แหม ก็คนนี้คนโปรดนี่คะ กินข้าวเสร็จเพิร์ลรีบกลับหรือเปล่า”

พัลลภาส่ายหน้า เธออยู่กับเขาได้ สักสี่ทุ่มค่อยกลับยังได้เลย

“ไม่ค่ะ พี่นัทจะชวนเพิร์ลไปไหนคะ”

“พี่จะรบกวนขับรถตามพี่ไปที่บ้านหน่อยได้ไหม พี่จะเอารถไปคืนที่บ้าน แล้วฝากเพิร์ลไปส่งพี่ที่คอนโดที อาทิตย์หน้าพี่จะได้รถคืนแล้วนะ หลังจากนั้นก็จะไม่มีเรื่องอะไรให้คนดีกังวลอีกแล้ว”

พัลลภายิ้มกว้าง เมื่อได้ยินแบบนั้น

“ได้ค่ะ มันจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วใช่ไหมคะ พี่นัทรู้ใช่ไหมว่าเพิร์ลเสียใจเวลาที่รู้ว่าพี่นัทแอบมีใคร”

“ไม่มีอีกแล้วครับ เพิร์ลสบายใจได้นะ ว่าพี่จะไม่มีปัญหาเรื่องผู้หญิงให้เพิร์ลกังวลอีก”

เขาให้คำมั่นสัญญา เอาตรงๆคือก็สงสารเธอ ผู้หญิงคนอื่นเขาไม่คิดจะมีอีก ที่ยังคาราคาซังก็พริมานี่แหละ แต่จะให้ตัดพริมาก็ไม่ได้

“ขอบคุณนะคะ ที่ทำเพื่อเพิร์ล”

ณัฐนันท์จับมือเธอไว้ บอกตัวเองว่าหลังกลับจากสิงคโปร์กับพริมา ถ้ามันไม่น่าจะพัฒนาความสัมพันธ์ต่อกันได้ บางทีเขาอาจจะขอหยุดความสัมพันธ์แบบเพื่อนนอนกับพริมาจริงๆสักที บางทีก็รู้สึกว่าสงสารพัลลภา เขาไม่อยากให้เธอเสียใจ

หลังรับประทานอาหารเสร็จพัลลภาก็ขับรถตามณัฐนันท์ไปที่บ้านของเขา เป็นบ้านหลังใหญ่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง ด้านข้างเหมือนกำลังสร้างบ้านอีกหลัง เธอขับรถตามเขาเข้าไปในบ้าน

เขาขับแคมรี่ไปจอดไว้ที่โรงจอดรถแล้วก็เดินกลับมาหาเธอที่รถและบอกให้เธอรอ

“เพิร์ลรอแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวพี่มา ขอเอากุญแจรถไปเก็บก่อน”

พัลลภาเปิดประตูจะลงจากรถ

“พี่นัทคะ ให้เพิร์ลลงไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ก่อนไหมคะ”

พัลลภาถามออกไปเพราะเธออยากลงไปทำความรู้จักกับที่บ้านของเขา

“ไม่ต้องหรอกครับสองทุ่มแล้ว พ่อกับแม่พี่ขึ้นนอนแล้ว เพิร์ลรอในรถนี่แหละ เดี๋ยวพี่มาแป๊บเดียวนะคนดี”

พัลลภามองตามหลังณัฐนันท์ที่เดินเข้าบ้านไป รู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เข้าไปทำความรู้จักกับที่บ้านของเขา

“อ้าว นัท ไหนบอกจะไปสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ”

เจ้นกที่นั่งดูทีวีรอสามีอยู่ถามอย่างแปลกใจ ที่เห็นน้องชายเข้าบ้านมาเวลานี้

“ไปพรุ่งนี้เช้าเจ้”

“แล้วคืนนี้นอนบ้านเหรอ”

ณัฐนันท์เอากุญแจรถไปเก็บไว้ที่ตู้กุญแจก่อนจะหันมาตอบพี่สาว

“เปล่านัทเอารถมาคืน เดี๋ยวจะไปแล้ว ไปก่อนนะ”

“อ้าว เดี๋ยวสินัท จะกลับยังไง”

เจ้นกถามอย่างเป็นห่วง

“มีคนมารับครับ ไปก่อนนะเดี๋ยวเขารอนาน”

ณัฐนันท์เดินออกจากบ้านไปเลยไม่เสียเวลาอยู่คุยกับพี่สาวอีก เขาเดินไปที่รถฝั่งคนขับ พัลลภากดกระจกลงมาคุยกับเขา

“คะ”

เธอเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“เป็นอะไรหืม งอนเหรอ”

เขาดึงตัวเธอเข้ามาหาใช้มืออีกข้างโอบไหล่เธอเอาไว้

“พี่นัทรู้จักม่านรูดดีจังเลยนะคะ รู้ไปหมดว่ามีที่ไหนบ้าง”

เลี้ยวเข้าม่านรูดอย่างชำนาญการขนาดนั้น จะให้เธอคิดยังไง

“อืม ถ้าเป็นแถวนี้ก็รู้จักทุกที่นะ เข้าบ่อยเหมือนกัน แต่ที่ชอบสุดน่าจะแถวเดอะมูน ที่เพิร์ลไม่ยอมเข้ากับพี่วันนั้นนั่นแหละ ในนั้นมีธีมแบบอวกาศ จังเกิ้ล เวทีมวย โอ๊ยเยอะเลย พี่ยังเข้าไม่ครบทุกห้องเลย อยากจะเก็บให้หมดเหมือนกัน”

ณัฐนันท์พูดหน้านิ่งๆ แต่แววตามีประกายของความสนุกที่ได้แหย่เธอเล่น จริงๆคือไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น

พัลลภาทำหน้างอกว่าเดิมเมื่อเขาบอกแบบนั้น เธอเอนตัวออกห่างจากเขา แล้วมองไปด้านนอกรถ เธอไม่อยากฟังอะไรแบบนี้ ไม่ชอบฟัง และฟังแล้วรู้สึกไม่ดี

ณัฐนันท์ส่ายหัวให้คนขี้งอน นี่ถ้ารู้ว่าชีวิตเขาผ่านการเข้าม่านรูดมานับครั้งไม่ถ้วนกับผู้หญิงแทบจะไม่ซ้ำคน จะงอนกว่านี้ไหม

“เพิร์ล”

ณัฐนันท์เอื้อมมือมาจับมือเธอเอาไว้ แล้วดึงให้เข้ามาชิดตัว

“พี่เป็นผู้ชาย เรื่องแบบนี้มันก็มีบ้าง พี่อายุยี่สิบสองแล้วนะ ถ้าไม่มีเลยก็คงแปลก ที่ผ่านมาพี่ไม่ได้มีแฟนไม่ได้คบหากับใครมาก่อน เวลามีความต้องการแล้วมีคนที่ต้องการเหมือนกัน ก็ไม่แปลกที่จะพาเข้าโรงแรม รู้ไหมว่าพี่เป็นคนหวงพื้นที่ ไม่เคยพาใครไปที่ห้องเลย เพราะฉะนั้นม่านรูดเลยเป็นที่ที่สะดวกที่สุด”

เขาบอกกับเธอตรงๆอยากให้เธอเข้าใจความเป็นเขา อยู่มาจนอายุเท่านี้มันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้บ้าง ไม่มีสิแปลก

แต่คนงอนก็ยังงอนอยู่แบบนั้น เธอหันหน้าไปมองวิวสองข้างทางไม่สนใจจะคุยกับเขา ณัฐนันท์เอื้อมมือมาจับมือเธอเอาไว้

“อย่างอนเลยนะ เอาแบบนี้ไหมถ้าเพิร์ลยิ้มหวานๆให้พี่ อ้อนพี่เยอะๆพี่จะพาเพิร์ลไปขับรถเล่นก่อนกลับบ้าน พรุ่งนี้เพิร์ลจะกลับบ้านที่ชลบุรีนี่ใช่ไหม วันนี้เรากลับดึกหน่อยได้หรือเปล่า จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้น ดีไหมคะ”

พอได้ยินเขาบอกแบบนั้น พัลลภาก็ยิ้มกว้างทันที เอนหัวมาถูกับต้นแขนของเขา