ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1016

ช่ายเหมยเป่าค่อยๆ ลืมตาขึ้น จากนั้นก็ร้องออกมาด้วยความตกใจแล้วเอาผ้าห่มคลุมหัว

“มีอะไรต้องอาย อะไรที่ควรเห็นเมื่อคืนก็เห็นหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?” เย่เทียนจ้องมองด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย แถมยังใช้มือลูบไปที่คางของตัวเองด้วย

ช่ายเหมยเป่าเอาผ้าห่มลงจนเผยให้เห็นใบหน้าของเธอ แล้วมองเย่เทียนด้วยสีหน้าที่ขบขัน “คุณรู้ได้ยังไงว่านี่มันไม่ใช่การหลอกล่อของฉัน?” พูดจบเธอก็แลบลิ้นออกมาเลียไปที่ริมฝีปากของตัวเองรอบหนึ่ง

แม่งเอ๊ย ผู้หญิงคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งยั่วเข้าไปใหญ่แล้ว!

เย่เทียนรู้สึกว่าร่างกายมันเริ่มรุ่มร้อน ตาก็เริ่มค้าง

เมื่อสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของเย่เทียนช่ายเหมยเป่าก็หน้าแดง จากนั้นก็รีบพูดไปว่า “ของที่คุณอยากได้ฉันหาให้หมดแล้ว รีบๆ ออกไปได้แล้ว!”

“ออกไป?” เย่เทียนรู้สึกเสียใจขึ้นมาจริงๆ ที่ออกมาจากที่นอนเร็วขนาดนี้ พอมองดูท่าทางของช่ายเหมยเป่าแล้ว ถ้สคิดจะรุกอีกรอบน่าจะยากแล้ว

ยังไงก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเสวียน พอช่ายเหมยเป่าเห็นเย่เทียนไม่ทำอะไรจึงกระโดดขึ้นจากเตียงทันที ผ้าห่มในมือก็พันไปรอบตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องอาบน้ำท่ามกลางสายตาที่ขบขันของเย่เทียน

ถึงเย่เทียนจะหื่น แต่ก็ไม่ใช่พวกที่ชอบถ้ำมอง เปิดโน๊ตบุ๊คของช่ายเหมยเป่าแล้วเริ่มค้นดู

ตอนที่ช่ายเหมยเป่าออกมา เย่เทียนก็ยังคงจ้องมองอยู่ เบื้องหน้าของเขามีแต่รหัสเต็มไปหมด…..

คอมของแฮ็กเกอร์นี่เป็นอะไรที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้จริงๆ

“ผุบ!” ช่ายเหมยเป่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าเย่เทียนมุมน่ารักน่ารักแบบนี้ด้วย ขำออกมาทีหนึ่งแล้วเดินเขาไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาวางไว้ตรงต้นขาที่ขาวนวลของเธอ

ลำพังแค่การกระทำนี้ก็ทำให้เย่เทียนกลืนน้ำลายใหญ่ ความขาวนี้ มันช่างดึงดูดสายตาเหลือเกิน!โดยเฉพาะกลิ่นหอมอ่อนๆ นั่น ราวกับเป็นมืออันไร้ตัวตนที่คอยยั่วยวนใจ จนทำให้มันเต้นเร็วขึ้น

“เอ้า นี่คือโทรศัพท์ที่อยู่ในมือถือ ตำแหน่งไม่ได้อยู่ไกลจากตรงนี้มาก!” ช่ายเหมยเป่าใช้มือเคาะคอมด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ไม่รู้ว่าเธอเปิดโปรแกรมอะไรขึ้นมา แต่กลับสามารถล็อกโซนเอาไว้ได้

เย่เทียนขมวดคิ้ว ถึงครั้งนี้เขาตั้งใจที่จะมาตรวจสอบประเทศวาติกัน แต่พอเข้ามาถึงก็ถูกคนจับตามองมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและคนอื่น วิธีที่ดีที่สุดก็คือจัดการคนที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังให้เรียบร้อย!

“ติ้งต่อง!”

เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น เย่เทียนลุกไปเปิดประตู

ชิโปโตะยืนพูดอย่างนอบน้อมอยู่หน้าประตู “ท่านผู้นำ มื้อเช้าของเราจะออกไปกินข้างนอกหรือสั่งเข้ามาดีครับ?”

เย่เทียนคิดอยู่พักหนึ่ง เดี๋ยวยังต้องถามเรื่องตำแหน่งตรงนั้นกับชิโปโตะอีก ใช้โอกาสนี้วางแผนกันซะเลย “ให้พวกเขามาส่งก็ได้!”

“ครับ!ไชิโปโตะพยักหน้า จากนั้นก็ส่งสายตาที่ผู้ชายต่างรู้กันให้เย่เทียน บ่งบอกว่าเข้าใจผิดคิดว่าเขากำลังดูแลช่ายเหมยเป่าอยู่

เย่เทียนก็แค่พูดอะไรไม่ออก จะว่าไปชิโปโตะคนนี้ก็ดีทุกอย่าง ระหว่างทางที่มาก็ทำงานอย่างเต็มที่ ฝีมือก็เห็นๆ กันอยู่ แค่ชอบหาเรื่องให้ตัวเอง แถมเป็นเรื่องที่ไม่ดีซะส่วนใหญ่!

“แขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่าน เชิญครับ!” เชฟได้วางขนมปังปิ้งไว้ตรงหน้าของทั้งสองอย่างกระตือรือร้น

ถึงเย่เทียนจะไม่คุ้นกับการใช้ส้อมกับมีดสักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้า ความสามารถในการใช้สิ่งของต่างๆ ให้คุ้นเคยนั้นสูงมาก ถึงจึงใช้แบบชาวต่างชาติได้ถูกต้องไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ได้ดูขัดขนาดนั้น

ส่วนช่ายเหมยเป่านั้น เป็นคนที่เข้าออกงานเลี้ยงที่มีระดับเป็นว่าเล่นอยู่แล้ว กับมารยาทบนโต๊ะอาหารแบบนี้ก็ไม่ต้องพูดถึง

“หอมมาก!” เย่เทียนใช้มีดตัดสเต๊กเนื้อชิ้นหนึ่งขึ้นมาดมที่จมูก

เชฟที่เห็นการกระทำของเย่เทียน แววตาก็แสดงความรู้สึกดีใจที่ประหลาดออกมา แต่สิ่งที่เขานึกไม่ถึงคือเย่เทียนไม่ได้เอามันเข้าปาก แต่กลับยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มพร้อมกำมีดอาหารไว้ในมือ

“เชฟครับ ที่บ้านเกิดผมมีธรรมเนียมอยู่อย่างหนึ่ง เพื่อเป็นการแสดงความซาบซึ้งที่มีต่อคนทำอาหาร ปกติเรามักจะมอบอาหารคำแรกให้กับเชฟครับ!” ระหว่างที่เย่เทียนพูดไปยิ้มไปเขาก็มาถึงตรงหน้าของเชฟแล้ว แถมยังยื่นมีดไปที่ปากของเชฟแล้วด้วย

เชฟได้ด่าแม่อยู่ในใจแล้ว นึกว่าตัวเขาไม่รู้เรื่องรึไง! เขาไปประเทศจีนมาไม่รู้ตั้งกี่รอบ ไม่เห็นจะเคยได้ยินเรื่องที่มันประหลาดแบบนี้มาก่อนเลย! หรือจะถูกพวกนั้นมองออกแล้ว?

ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ยาของเขานั้นไร้สีไร้กลิ่น เย่เทียนจะไปรู้ได้ยังไง?

“ทำไม? นี่คุณกำลังสงสัยในธรรมเนียมของผมอย่างนั้นเหรอครับ? นี่คุณกำลังเหยียดเชื้อชาติอยู่นะ! ผมจะฟ้องคุณ!” เย่เทียนทำหน้าบึ้งตึง จ้องมองเชฟด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม จากนั้นก็เผยรอยยิ้มที่ขบขันออกมา “หรือคุณไม่มีความกล้าที่จะกินเนื้อชิ้นนี้? หรือคุณแอบใส่ส่วนผสมพิเศษลงไปด้วย?”

พอพูดถึงคำว่าส่วนผสม เย่เทียนก็จงใจลากเสียงให้ยาวขึ้น ต่อให้เป็นคนโง่ก็ยังฟังออกว่ามันผิดปกติ