ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1043

เย่เทียนยิ้มเจื่อนๆ นี่เป็นการกลั่นแกล้งของช่ายเหมยเป่าอย่างไม่ต้องสงสัยเลย สิ่งนี้สามารถวินิจฉัยได้อย่างชัดเจน จากเสียงหัวเราะอันสะใจของช่ายเหมยเป่าที่ดังมาจากด้านหลังเขา

เมื่อเห็นการจู่โจมของงูเขียว เย่เทียนก็เกิดความหวาดกลัวงูเขียว ยังไงผู้คนต่างก็กลัวสิ่งที่มีพิษโดยธรรมชาติ ไม่ใช่ทุกคนจะรักงูเขียวเหมือนลูกอย่างนังงูสาว

นังงูสาวก็ยากที่จะซ่อนรอยยิ้ม เพราะเป็นเรื่องยากที่จะเห็นเย่เทียนในสภาพลำบากแบบนี้

“พี่เทียน ตอนนี้พวกเราจะทำยังไง？”

เย่เทียนออกมาจากห้องน้ำอย่างอ่อนแอ ถลึงตาใส่ช่ายเหมยเป่าอย่างไม่พอใจ：“จะทำอะไรได้？สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจับตัวโคจิ กาโต้！”

โคจิ กาโต้สามารถหนีไปได้ทั้งที่บาเจ็บหนักอยู่ เย่เทียนคาดไม่ถึงเลยจริงๆ

ช่ายเหมยเป่ารู้ว่าอย่าเล่นจนเกินไป เพราะความสามารถของเย่เทียนก็อยู่ตรงนั้น จะทำอะไรตนจริงๆ ถึงเธอต่อต้านก็ค่อนข้างยาก

“นี่คือเครื่องระบุตำแหน่งที่ฉันติดตามโคจิ กาโต้ แต่ฉันแนะนำให้พวกคุณรีบไป ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาเจอเครื่องระบุตำแหน่งแล้วหรือไม่”

เย่เทียนรับโน๊ตบุ๊กมาดูตำแหน่งในแผนที่ จากนั้นออกไปไปตามหาชิโปโตะ

แม้ชิโปโตะไม่ได้เก่งมากนัก แต่เขาคุ้นเคยกับอิตาลีเป็นอย่างดี หลังจากที่เขาดูเครื่องหมายบนแผนที่ ก็ยิ้มออกมาเบาๆ：“ผมคุ้นเคยกับสถานที่นี้ ผู้นำจะไปที่นี่เหรอ？”

เย่เทียนพยักหน้า

ชิโปโตะเป็นคนชอบปฏิบัติ เมื่อเข้าใจความหมายของเย่เทียนก็ไม่พูดอะไรมาก เดินลงไปด้านล่างทันที

แม้บนร่างกายยังมีแผลอยู่ แต่กลับไม่มีท่าทีใจร้อนเลย

เมื่อเห็นเย่เทียนและคนอื่นๆรีบเตรียมตัวออกเดินทาง ผู้จัดการล็อบบี้เดินมาด้วยรอยยิ้ม：“มีอะไรที่สามารถช่วยคุณได้บ้างครับ？”

เย่เทียนสงสัยเล็กน้อย เพราะผู้จัดการล็อบบี้คนนี้ดูเหมือนจะมีน้ำใจเกินไปหน่อย

ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้แสดงเจตนาร้ายมากนัก เย่เทียนจึงมองเขาอย่างจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม แล้วส่ายหน้าพลางพูด：“ขอบคุณมาก พวกเรายังไม่ต้องการความช่วยเหลือ”

พูดจบก็เดินตามชิโปโตะออกมา

เมื่อเห็นเย่เทียนและคนอื่นๆรีบรุดออกไป ผู้จัดการล็อบบี้ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นไปที่ลับตาคนโทรศัพท์

“หมอนี่ไม่ธรรมดา！”นังงูสาวยังคงเซนส์ดีมาก หลังจากขึ้นรถก็กล่าวเตือนออกมาอย่างอดไม่ได้

“ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน”เย่เทียนไหวไหล่เบาๆ สีหน้าสบายๆ

ความเป็นจริงก็เป็นเช่นนั้น พูดได้ว่าในอิตาลีนั้นเย่เทียนต่อสู้ด้วยความห้าวหาญ แม้มีท่านจ้าวคอยช่วยเหลือ แต่พฤติกรรมของท่านจ้าวค่อนข้างหลบหลีก

แม้ตอนนี้เขาอยากติดต่อท่านจ้าวก็เป็นเรื่องยาก แต่โชคดีที่จิ่วเจี้ยกับเสวียนเฉิงปลอดภัย เขาไม่ต้องเป็นกังวล

ชิโปโตะคุ้นเคยกับที่นี่จริงๆ เพียงแต่เมื่อรถมาจอด เย่เทียนก็ต้องขมวดคิ้วย่างอดไม่ได้

ที่นี่เป็นย่านค้าขาย

อีกทั้งเหมือนสลัมอะไรทำนองนั้น สองข้างทางของถนนเต็มไปด้วยสินค้าหลากหลายประเภท พ่อค้าหาบเร่ส่งเสียงโห่ร้องไม่หยุด ด้านในผู้คนเดินเบียดเสียดกันไปมา

หากอยากสัมผัสบรรยากาศบ้านๆ ที่นี่เป็นทางเลือกที่ดี แต่ตอนนี้เย่เทียนมาหาตัวโคจิ กาโต้ที่นี่ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากเลยทีเดียว

ที่นี่วุ่นวายมาก ถึงขนาดเมื่อผู้คนเห็นเย่เทียนและคนอื่นๆ ก็เผยรอยยิ้มร้ายๆออกมา

เย่เทียนเดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว：“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ？”

แม้ชายแข็งแกร่งไม่เข้าใจที่เย่เทียนพูด แต่เข้าใจท่าทางของเย่เทียน ทำให้พวกเขาฉีกยิ้มออกมา

ไม่พูดมากความ ชายแข็งแกร่งหยิบปืนที่เอวออกมา เล็งไปที่เย่เทียนและคนอื่นๆ

“เดี๋ยว！อย่าวู่วาม！”ทันใดนั้นเหงื่อจำนวนมากปรากฏบริเวณหน้าผากของชิโปโตะ จากนั้นเดินไปหาชายแข็งแกร่งด้วยรอยยิ้ม

เพียงแต่ทันทีที่เข้าเคลื่อนไหว ปืน4-5กระบอกก็เล็งมาที่เขาทันที

“สหาย พวกเราล้วนเพื่อนสหายกัน！”ชิโปโตะพูดน้ำเสียงสั่นคลอน：“ผมสนิทกับของพวกคุณ！”

พูดจบชิโปโตะก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากหน้าอก หยิบรูปด้านในส่งให้เขา

ชายแข็งแกร่งหรี่ตาก้มมองภาพนั้น จากนั้นมองชิโปโตะอย่างละเอียด แล้วพยักหน้าพลางพูด：“เป็นรูปเหล่ายิงจริง แต่พวกแกจะเข้าไป...ไม่มีทาง！”

ชิโปโตะหันมองเย่เทียนด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ

เย่เทียนทำได้เพียงถอนหายใจอย่างจนปัญญา การหาตัวโคจิ กาโต้ไม่ใช่เรื่องที่จะเจรจากันง่ายๆ！ถ้าปล่อยให้เขาหนีไป แผนการที่รออยู่คงลำบากมาก！แน่นอนเหตุผลที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เชื่อใจสหายเหล่านั้นของชิโปโตะเลยแม้แต่น้อย！

เย่เทียนกระซิบกำชับนังงูสาว ให้เธอช่วยดูแลชิโปโตะ

ถ้าเจรจาไม่ได้ ก็ไม่ต้องเจรจา！

เหมือนสังเกตเห็นแล้วว่าเย่เทียนจะทำอะไร ชายแข็งแกร่งตัวเกร็งทันที มือที่ถือปืนสั่นเบาๆเพราะความประหม่า คนอื่นก็เช่นกัน การต่อสู้ดูเหมือนใกล้เข้ามาแล้ว