ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1044

เย่เทียนเคลื่อนไหวเร็วมาก เร็วจนขณะคนอื่นๆไม่ทันตั้งตัว เย่เทียนก็ปารากฏตรงหน้าชายแข็งแกร่งแล้ว อีกทั้งสอดนิ้วโป้งลงบนตำแหน่งไกปืน

เป็นเช่นนี้ ไม่ว่าชายแข็งแกร่งออกแรงแค่ไหนก็ไม่อาจกดไกปืนได้

เย่เทียนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย：“ห่างออกไปเจ็ดก้าว แกอยู่ในเจ็ดก้าว ฉันว่องไว！”

เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่ชายแข็งแกร่งคนเดียวที่เห็นความเร็วของเย่เทียน จู่ๆคนเหล่านี้เริ่มประหม่าขึ้น และหันไปมองชายที่แข็งแกร่ง

ชายแข็งแกร่งสีหน้าดูไม่ค่อยได้ เรื่องแบบนี้สำหรับเขานั้นค่อนข้างน่าอาย

ทว่าความว่องไวของเย่เทียนน่าตกใจจริงๆ

คนที่มั่วสุมกันอยู่ที่นี่ แม้ความประพฤติไม่ค่อยดีนัก แต่พวกเขาล้วนมีความพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือเชื่อฟังผู้มีอำนาจ เชื่อฟังผู้ที่แข็งแกร่ง！

เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนเป็นอย่างหลัง

ชายแข็งแกร่งจึงเริ่มลังเล แม้ตอนนี้อันตรายขึ้นสำหรับเย่เทียน แต่ชายแข็งแกร่งมีเซ้นส์อย่างหนึ่ง ถ้าตนสั่งให้ลูกน้องลั่นไก เขาต้องตายแน่นอน！

ขณะนั้นเอง ชายชุดสูทเดินออกมาจากฝูงชน

เมื่อเห็นผู้ชายคนนี้ ชายแข็งแกร่งที่ถือปืนอยู่พยักหน้าด้วยความเคารพ จากนั้นพูดกับเขาครู่ใหญ่ พูดเร็วมาก แม้แต่ชิโปโตะก็ฟังไม่เข้าใจ

ทำได้เพียงมองเย่เทียนอย่างจนปัญญา ไหวไหล่เบาๆ

แต่ชายชึดสูทคนนี้กลับแสดงออกมาค่อนข้างอ่อนโยน：“คุณคือคุณเย่？”

เย่เทียนดวงตาฉายแววประหลาดใจ เขามาอิตาลีนานขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนพูดภาษาจีนคล่องเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกมีความใกล้ชิดขึ้นมาทันที

ชายชุดสูทโบกมือไปมาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นแหงนหน้ามองเย่เทียนพลางพูด：“คุณเย่ ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบคุณที่นี่ เจ้านายของเราอยากเป็นเพื่อนกับคุณได้หรือไม่？”

เย่เทียนหรี่ตาลง

แม้ชายชุดสูทแสดงออกมาอย่างสุภาพโดยตลอด แต่ตอนนี้สถานการณ์ต่างออกไป เย่เทียนไม่เชื่อใจคนแปลกหน้าง่ายๆหรอก

“เป็นเพื่อนกันย่อมได้ แต่ผมต้องการเข้าไปตามหาใครบางคน”

ได้ยินที่เย่เทียนพูด ชายชุดสูทยิ้มอย่างอดไม่ได้ จากนั้นหยิบรูปจากหน้าอกวางตรงหน้าเย่เทียน พูดด้วยรอยยิ้ม：“คนนี้เหรอ？”

ในรูปโคจิ กาโต้เลือดท่วมตัว น่าเวทนาเป็นที่สุด

แขนสองข้างถูกมัดห้อยลงมาจากต้นสน ดูหายใจรวยริน และสถานการณ์นี้ทำให้เย่เทียนดวงตาหดตัวทันใด

“คิดไม่ถึงว่าพวกคุณลงมือเร็วขนาดนี้！”ตอนนี้เย่เทียนก็ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่อีกฝ่ายใช้โคจิ กาโต้แสดงความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง คุ้มค่าที่จะให้เย่เทียนเข้าไปดู

“เชิญครับ！”ชายชุดสูทเห็นสีหน้าของเย่เทียน ก็รู้ว่าภารกิจของตนลุล่วงแล้ว โค้งคำนับอย่าสุภาพแล้วนำทุกคนเข้าไปในซอย

ชายแข็งแกร่งที่ล้อมเย่เทียนในตอนแรกต่างแยกย้ายออกไป เห็นได้ใช้ว่าชายชุดสูทมีอำนาจในพื้นที่นี้มาก

แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมาย ไม่มีอำนาจคงจับตัวโคจิ กาโต้ไม่เร็วขนาดนี้！

สิ่งก่อสร้างที่นี่มีความโดดเด่นมาก แต่สิ่งก่อสร้างที่เห็นล้วนดูเก่าแก่ แม้ว่าจะแตกต่างจากสิ่งก่อสร้างในประเทศจีนอยู่มาก แต่ก็ทำให้รู้สึกมีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์

ภายใต้การนำทางของชายชุดสูท เย่เทียนและคนอื่นๆก็มาถึงหน้าป้อมปราการโบราณ

นึกไม่ถึงเลยว่าที่นี่มีป้อมปราการโบราณซ่อนอยู่！

ชายชุดสูทผลักประตู แล้วยืนหน้าประตูอยู่อย่างนั้นไม่มีทีท่าจะเข้าไป

“แนะนำตัวสักครู่ ผมชื่อเชคอฟ เป็นผู้นำของที่นี่！”พูดจบ ชายกำยำพับแขนเสื้อขึ้น ภายใต้สายตาของเย่เทียน แขนข้างนี้กลายเป็นมือหมาป่าที่ปกคลุมไปด้วยขนหนาทึบ！

เย่เทียนเห็นภาพนี้แน่นอนรู้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร มนุษย์หมาป่า

พูดถึงแวมไพร์แล้วก็ต้องพูดถึงมนุษย์หมาป่า

ทั้งสองฝ่ายพูดได้ว่าเป็นความบาดหมางกันจากรุ่นสู่รุ่น ที่ไหนมีแวมไพร์ที่นั่นต้องไม่มีมนุษย์หมาป่า สลับกันเช่นนี้！เมื่อใดที่ทั้งสองฝ่ายพบกันต้องตายกันไปข้าง

เชคอฟพิงโซฟาด้วยความเหนื่อยหน่าย：“คุณเย่ขอโทษด้วยที่ต้องเจอกันแบบนี้！อันที่จริง ถ้าคุณเย่หาที่นี่ไม่เจอ พวกเราก็จะไปหาคุณเย่เอง”

“ทำไม？”เย่เทียนมือกอดอก ถามด้วยความสงสัย

“ศัตรูของศัตรูคือสหาย คำนี้พูดไม่มีผิด！”เชคอฟพูดด้วยรอยยิ้ม：“เมื่อคนของผมและคุณเย่ถูกแวมไพร์หมายหัว ผมก็เริ่มเริ่มหาวิธีสืบประวัติคุณเย่ ผมต้องกล่าวคำขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย”

เผชิญกับความสุภาพเช่นนี้ของอีกฝ่าย เย่เทียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

เพราะในข้อมูลที่เขามี แวมไพร์ส่วนใหญ่ล้วนโดดเด่น น่าเกรงขาม หน้าตาดูดีแทบจะเป็นแบบฉบับที่สมบูรณ์แบบที่สุดของความโดดเด่น

กลับกันมนุษย์หมาป่า เป็นประเภทที่เรียบง่าย แขนขาแข็งแรงอย่างที่สุด

แต่ตอนนี้ดูแล้ว ตนคงได้รับข้อมูลผิดๆมาแน่ อย่างน้อยเชคอฟที่อยู่หน้าพูดได้ว่าเป็นคนผู้โดดเด่น

มีประสบการณ์นิยมฆ่าคน！

เย่เทียนถอนหายใจในใจ แล้วหันมองเชคอฟ：“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ทราบว่าผมต้องใช้วิธีไหนถึงเอาตัวโคจิ กาโต้ไปได้”

“เกรงว่าไม่ได้！”เชคอฟไหวไหล่เบาๆ พูดด้วยสีหน้าจนปัญญา：“เขาตายแล้ว！”