ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1066

ดัฟเฟลเหลือบมองอัลฟองโซที่เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เพราะเขาเป็นชายหนุ่มที่ชอบแสดงความสามารถของออกมามากเกินไป!

แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะตอนที่เขาอายุเท่าอัลฟองโซก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน? นี่ไม่ใช่เรื่องที่น่าละอาย ยิ่งไปกว่านั้น การจัดการมนุษย์หมาป่านั้นอยู่ในขอบเขตความสามารถของอัลฟองโซอยู่แล้ว

สามารถถือโอกาสนี้ฝึกฝนพัฒนาตนเอง

“ได้! คุณไปเถอะ” ดัฟเฟลไม่ใช่คนไร้เหตุผล เขาพยักหน้าและรับปากข้อเรียกร้องของอัลฟองโซ

เมื่อเป็นเช่นนั้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของอัลฟองโซยิ่งมากขึ้น ซึ่งอีกฝ่ายเป็นเพียงลูกมนุษย์หมาป่าเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องขอความร่วมมือจากคนอื่น นอกจากนี้ยังมีนักบวชคนอื่น ๆ เฝ้าอยู่ข้างนอก ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีก?

อัลฟองโซถือดาบแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่กำลังต่อสู้กันอยู่

ตอนนี้บอริสเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่งแล้ว เหตุผลที่เชคอฟเลือกเขาเป็นคนที่คอยปกป้องทายาทของเผ่า ไม่เพียงเพราะความสามารถที่โดดเด่นของเขา แต่เพราะความบริสุทธิ์ของพลังบรรพบุรุษของเขาด้วย!

สามารถกล่าวได้ว่าในสายตาเชคอฟแล้ว บอริสเป็นทายาทสืบทอดเหมาะสมที่สุด ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ไม่แน่หลังจากขัดเกลาเขาไม่กี่ปี ก็สามารถปล่อยให้เขาจัดการเรื่องภายในของมนุษย์หมาป่าได้โดยตรง! แม้กระทั่งจะเข้ามาแทนตำแหน่งของเขา!

แต่ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา เชคอฟทำได้เพียงหวังให้บอริสโชคดีและสามารถหลบหนีไปได้!

“ฮึ่ม!” แต่บอริสรู้สึกไม่เต็มใจและรู้สึกโกรธแค้น ทำให้พลังโจมตีของบอริสรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาใช้กรงเล็บของตนเองจับแวมไพร์ที่โจมตีด้วยความดุเดือด

แวมไพร์พวกนี้ไม่คาดคิดมาก่อนว่าบอริสที่ตอนนี้อ่อนแอจนถึงสุดขีดแล้ว จะสามารถระเบิดพลังใหญ่ขนาดนี้ออกมาได้ และคนที่หลบเลี่ยงไม่ทันนั้นถูกมือของบอริสจับศีรษะเอาไว้ทันที!

“คลิก!” เสียงดังขึ้น ศีรษะของแวมไพร์แตกละเอียด

แต่บอริสไม่ได้แสดงท่าทางตื่นเต้นใด ๆ หลังจากการระเบิดพลังและฆ่าแวมไพร์คนนั้นตายไปแล้ว เขาก็เห็นคนของสันตะปาปาคนหนึ่งสวมเกราะและมีพลังที่น่ารังเกียจยืนอยู่ข้างเขา

แม้ว่าจะใส่หน้ากากหนาทึบ แต่บอริสยังสามารถเห็นท่าทางหยอกล้ออยู่ในสายตาของอีกฝ่าย

“จุ๊ ๆ ช่างเป็นการโจมตีที่ยอดเยี่ยมมาก คุณเป็นคนที่น่าสนใจจริง!”

การวิจารณ์ดังกล่าวไม่ได้เป็นเพียงแค่คำชมเท่านั้น แต่เป็นการดูถูกทุกสิ่งที่บอริสทำมากกว่า สามารถกล่าวได้ว่าเขาไม่เห็นบอริสอยู่ในระดับเดียวกับตนเอง

แต่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นสมาชิกของสันตะปาปา ซึ่งไม่อาจปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมด

“ที่แท้เป็นเด็กเปรตของสันตะปาปานี่เอง! พวกคุณอดใจไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” บอริสกล่าวพึมพำเบา ๆ แต่เขารู้สึกหนักใจเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าลูกน้องของเขาจะสามารถฆ่านักบวชที่อยู่รอบ ๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ยอมทิ้งกำลังหลักเพื่อมาจัดการปัญหาที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเขามีความแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน!

ถ้าบอริสไม่เคยผ่านการต่อสู้ฝ่าวงล้อม และเมื่อร่างกายของเขาแข็งแรงแล้วเขาก็จะไม่มีความหวาดกลัว แต่นั่นไม่ใช่ตอนนี้ แต่ตอนนี้ร่างกายของอ่อนแอ ถ้าไม่ใช่เพราะจิตวิญญาณที่ต่อสู้อย่างแรงกล้าของเขา ตอนนี้เขาล้มลงบนพื้นแล้ว!

“เด็ก ๆ พวกคุณจงจำวันนี้ให้ดี! จะต้องไม่ละทิ้งการแก้แค้นเด็ดขาด!”

บอริสโน้มตัวลงแล้วกล่าวกับลูกมนุษย์หมาป่าเบา ๆ

“อย่าเสียพลังไปเปล่า ๆ เลย! ลูกมนุษย์หมาป่าเหล่านี้ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างแน่นอน! ไม่อนุญาตให้มีความมืดในสถานที่แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องลงมา!” เสียงเย็นชาของอัลฟองโซดังขึ้น

ไม่ไกลจากสถานที่ที่พวกเขาต่อสู้กัน มีคนสี่คนหมอบอยู่บนหลังคาอย่างเงียบ ๆ คนมากมายไม่ได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของพวกเขา

“นี่ก็คือมนุษย์หมาป่าที่หัวเดียวเคยกล่าวไว้ใช่ไหม! จู๊ ๆ พวกเขาสามารถแปลงร่างได้จริง ๆ!”

“ตอนนี้จะทำอย่างไรดี? เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจ้าหมอนั้นกำลังไม่ไหวแล้ว!”

หลายคนพูดคุยกันเบา ๆ หัวหน้าเป็นชายหนุ่มรูปหล่อที่สวมชุดสีดำ เมื่อได้ยินเสียงกระซิบจากคนรอบข้าง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และกล่าวว่า “พวกเราจะมีงานใหญ่แล้ว! ดูเหมือนว่าน้องใหม่คนนั้นมีความสามารถไม่น้อย เพราะเรื่องที่พวกเราทำไม่ได้ แต่เขากลับทำได้อย่างง่ายดาย!”

“มันเป็นเพียงแค่การสร้างพันธมิตรเท่านั้น! พี่ใหญ่ คุณแค่ไม่อยากทำเท่านั้นเอง!”

“หุบปาก!” หัวหน้ามองเขาด้วยความไม่พอใจ “ลู่จื่ออัน ไม่ช้าก็เร็วคุณอาจจะต้องตายเพราะปากของตนเอง!”

“ฮ่า ๆ!” เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ใหญ่แล้ว ลู่จื่ออันก็หัวเราะเยาะ แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก หัวหน้ามองชายสวมชุดขาวที่นิ่งเงียบ “นักดาบ คุณชอบคู่ต่อสู้คนนี้ไหม?”

“ผมมีทางเลือกอื่นเหรอ?” นักดาบชุดขาวมองเขาด้วยความโมโห “แต่ผมจะขอเพิ่มเงินจากภารกิจนี้!”

“เพิ่มเชี่ยอะไร?!” หัวหน้าตอบอย่างไม่เกรงใจ “รีบไปทำงาน! เจ้าหมอนั้นน่าจะเป็นบุคคลสำคัญของพวกมนุษย์หมาป่า และเป็นทางออกดีที่สุดของพวกเราด้วย!”

เพียงแต่ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ ร่างของนักดาบชุดขาวก็หายไปต่อหน้าเขาแล้ว

“ฮ่า ๆ ดูเหมือนเจ้าหมอนี้จะขาดเงินซื้อเหล้าอีกแล้ว!” ลู่จื่ออันเป็นคนปากมาก “พี่ใหญ่ คุณคิดว่าเด็กใหม่คนนั้นเป็นคนแบบไหน?”