ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1065

ถึงแม้ว่าเชคอฟจะไม่ได้ติดต่อกับเย่เทียนมาเป็นเวลานาน แต่นิสัยของทั้งสองฝ่ายนั้นเข้ากันได้ค่อนข้างดี และเขายังเชื่อว่าเย่เทียนจะทำให้เขาสมปรารถนาอย่างแน่นอน!

เชคอฟมีความมั่นใจในตนเองเช่นกัน เขาเชื่อว่าตนเองนั้นมองคนไม่ผิด!

“บอกผมสิว่ามนุษย์หมาป่าคืออะไร!”

“มนุษย์หมาป่าอยู่ยงคงกระพัน!”

เชคอฟสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาเปียกเล็กน้อย แต่เขากลบเกลื่อนน้ำตาอย่างรวดเร็ว จากนั้นค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน กำหมัดตนเองไว้แน่แล้วกล่าวว่า “บอกผมสิว่าพวกคุณกลัวความตายหรือไม่?”

“ไม่กลัว!”

ทุกคนต่างส่ายศีรษะ “สู้ตายเท่านั้น! ไม่มีอะไรน่ากลัว!”

“ฮ่า ๆ! มนุษย์หมาป่า โจมตี!” เชคอฟไม่ได้พูดอะไรมากมาย ความตั้งใจในการต่อสู้ที่รุนแรงประกายอยู่ในดวงตาของเขา เขาพามนุษย์หมาป่าที่เหลือออกไปทันที

ออนนีฮานกำลังรอตนเองอยู่อย่างแน่นอน!

“ในที่สุดคุณที่รู้เพียงแค่หลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังก็ออกมาแล้ว! ฮ่า ๆ เมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นคุณเตรียมตัวตายเถอะ!” เชคอฟกำหมัดของตนเองไว้แน่น จากนั้นพามนุษย์หมาป่าพร้อมอารมณ์ที่โศกเศร้า เปิดถนนลับที่เชื่อมต่อระหว่างปราสาททันที

ยิ่งอยู่รอยยิ้มที่มุมปากของออนนีฮานยิ่งพอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ในฐานะผู้นำ เมื่อดูตามสถานการณ์ในปัจจุบันแล้ว ได้บรรลุผลเพียงพอที่จะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจแล้วโดยเฉพาะความสูญเสียของมนุษย์หมาป่า ทำให้เขารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก

“ดีมาก ผมคิดว่าคู่ต่อสู้เก่าคนนั้นไม่โง่พอที่จะหลบซ่อนตัวไปเรื่อย ๆ! แจ้งคนของพวกเรา เตรียมตัวต่อสู้ขั้นเด็ดขาด!” มีความเหยียดหยามอยู่ในแววตาของออนนีฮาน “กลุ่มคนโง่เขลาคิดว่าผมจะให้จุดอ่อนเพื่อให้พวกคุณโจมตีเหรอ? ฮ่า ๆ นี่คือเป้าหมายสูงสุดของผม หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว เผ่าจะเติบโตต่อไปภายใต้การนำของผมอย่างแน่นอน!”

มีความบ้าคลั่งประกายอยู่ในดวงตาของออนนีฮาน จากนั้นกำแพงเงาที่อยู่ข้างหน้าของเขานั้นแตกออก พลังที่แข็งแกร่งพุ่งออกมา!

เชคอฟค่อย ๆ เดินออกจากปากหลุมที่ถล่มลงมาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“ผมคิดว่าคุณจะทนได้นานกว่านี้เสียอีก! คุณทำให้ผมผิดหวัง!” ออนนีฮานส่ายศีรษะด้วยความไม่พอใจ

“ผิดหวัง?” เชคอฟยิ้มที่มุมปาก “ในเมื่อคุณรู้สึกผิดหวัง ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้คุณสมหวัง ทำให้คุณรู้ว่าความสิ้นหวังที่แท้จริงคืออะไร!”

เชคอฟไม่ได้พูดอะไรอีก ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการต่อสู้เพื่อป้องกันตัว แต่มนุษย์หมาป่าสูญเสียคนไปไม่น้อย และความกังวลใหญ่ที่สุดของเขายังไม่ปรากฏให้เห็น!

เมื่อพลังทำลายล้างนั้นปรากฏขึ้น ก็ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องประสบความหายนะแล้ว!

ก่อนหน้านั้น เชคอฟอยู่ในภาวะคลุ้มคลั่งแล้ว ความคิดของเขานั้นเรียบง่ายมาก ถึงแม้ว่าเขาจะต้องตายก็จะทำให้ออนนีฮานไม่มีความสุข!

“จี๊ด ๆ!”

ค้างคาวสีแดงพุ่งเข้ามาจากนอกประตูมากมาย พุ่งไปที่นักรบมนุษย์หมาป่า และการต่อสู้ก็ปะทุขึ้นทันที!

เชคอฟจับคนของเผ่าเลือดไว้คนหนึ่ง เผ่าเลือดคนนี้แค่ต้องการจะเดินผ่านเขาเท่านั้น แต่เชคอฟนั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาเอามือจับศีรษะไว้ทันที

“ออนนีฮาน คุณเป็นคนฉลาดจริง ๆ แต่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าโดยไม่คำนึงถึงหายนะที่จะตามมาแบบนี้ จะเป็นความเสียใจที่สุดสำหรับเผ่าเลือดของพวกคุณ!”

แต่นักบวชเหล่านี้รู้อย่างชัดเจนว่าคนเหล่านี้เป็นเสาหลักของสันตะปาปา พวกเขาเป็นครูเสด สันตะปาปา! และมีหน้าที่จัดการพวกนอกรีตโดยเฉพาะ!

“ดัฟเฟล พวกเราต้องเร่งการเดินทางให้เร็วขึ้น!”

“ไม่ต้องรีบร้อน เป็นเรื่องดีที่จะปล่อยให้หนอนเลือดชั้นต่ำพวกนั้นทำให้พลังของสัตว์เลื้อยคลานสกปรกเหล่านั้นหมดไปก่อน?” หัวหน้าสวมชุดเกราะหนัก มีเพียงสองตาที่เปิดเผยออกมา

บนเกราะนั้นมีปีกสีทองสลักไว้ซึ่งแตกต่างจากชุดเกราะอื่น ๆ

“ผมเกลียดคนพวกนั้นมาก เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องร่วมมือกับคนพวกนั้นด้วย! มันเหมือนเป็นการเหยียดหยามพวกเรา!”

ดัฟเฟลเหลือบมองเขาอย่างแผ่วเบา “คุณกำลังจะขัดคำสั่งของสมเด็จพระสันตะปาปาหรือ?”

“มิกล้า!” หลังจากได้ยินคำพูดของดัฟเฟลแล้ว นักรบหนุ่มส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเราต้องร่วมมือกับคนนอกรีตพวกนั้นด้วย!”

“อัลฟองโซ คุณยังอายุน้อย ตอนนี้คุณไม่รู้ว่าพวกเราเป็นแมวที่เฝ้ามองหนูสองตัวทะเลาะกันเหรอ?” เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของดัฟเฟล “ตอนนี้การต่อสู้ข้างในนั้นดุเดือดมาก แต่มันก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเรา?”

“สำหรับแวมไพร์พวกนั้นแล้ว ปล่อยให้พวกเขาสูญเสียพลังไปบ้าง มันจะช่วยลดความยุ่งยากให้พวกเราได้!” ดัฟเฟลกล่าวอย่างเย็นชา

คลื่นความแปรปรวนปรากฏขึ้น ดัฟเฟลมองไปตามทิศทางของคลื่นความแปรปรวนนั้น ถึงแม้ว่าจะอยู่ในระยะไกล แต่เขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทำให้มุมปากของเขามีรอยยิ้ม “โอ้? นึกไม่ถึงว่ายังมีสัตว์เลื้อยคลานขนาดเล็กออกมาอีกด้วย เพียงแต่พวกเขายังคงไร้เดียงสามาก เนื่องจากเป็นคำสั่งของสมเด็จพระสันตะปาปาโดยตรง แล้วผมจะให้พวกคุณหนีไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?”

“ท่านอัครทูตสวรรค์ ให้ผมจัดการกับคนสกปรกพวกนี้เถอะ!” ดวงตาของอัลฟองโซประกายความตื่นเต้น แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว