ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1075

ดูแล้วไมค์ เทพมรณะยังคงเต็มไปด้วยพลัง ถึงแม้ว่าศัตรูจะเป็นกลุ่ม แต่เขาก็ไม่รู้สึกขี้ขลาดแต่อย่างใด จากท่าทางของเขานั้นสามารถมองออกว่าสถานการณ์ของเขาค่อนข้างดี

เพียงแต่เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

สำหรับเขาแล้ว คนเหล่านี้เป็นเพียงตัวละครที่เขาแค่โบกมือก็สามารถฆ่าให้ตายได้ แต่เมื่อพวกเขาร่วมมือกันแล้วก็ยากที่จะรับมือเช่นกัน

ยกตัวอย่างนานาโกะที่โจมตีตนเองอย่างต่อเนื่องจากระยะไกล พลังดาบที่เธอปล่อยออกมานั้น ทำให้เขารู้สึกถึงความอันตราย ดังนั้นเขาจึงต้องใช้พลังจิตมากมายระดมพลัง เพื่อป้องกันการโจมตีของเธออยู่ตลอดเวลา

ไม่ต้องพูดถึงช่ายเหมยเป่า ถึงแม้ว่าสภาพร่างกายของเธอจะไม่ค่อยดีนัก แต่เธอสามารถปล่อยพลังทางจิตได้ตลอดเวลา ซึ่งส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมาก และเขาก็จำเป็นต้องป้องกัน

นังงูสาวนั้นค่อยยังชั่วหน่อย เพราะแดนของเธอนั้นค่อนข้างต่ำ ส่วนงูพิษที่เธอเรียกมานั้นยังไม่เข้าใกล้ตนเอง ก็ถูกสายฟ้าฟาดจนกลายเป็นซากไปแล้ว

เย่เทียนล่ะ?

ไมค์ เทพมรณะในฐานะตัวเอกของการโจมตี เหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะไม่รู้ว่าความเจ็บปวดคืออะไร เมื่อสายฟ้าขนาดใหญ่ฟาดลงมาที่ร่างกายของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เป็นอะไรเลย แล้วยังแสดงท่าทางเพลิดเพลินอีกด้วย

เมื่อเขาระดมพลังในร่างกายของตนเอง ก็สามารถสร้างความเสียหายให้เย่เทียนได้เล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เจ้าหมอนี้ฝึกวิชาอะไร ถึงได้มีร่างกายที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้!

ตอนแรกการร่วมมือระหว่างเย่เทียนกับนานาโกะ และคนอื่น ๆ นั้นไม่คล่องตัว ถึงแม้ว่าจะสร้างปัญหาให้กับไมค์ เทพมรณะได้ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แม้กระทั่งขณะที่ไมค์ เทพมรณะลงมือเคลื่อนไหว ยังสามารถโจมตีพวกเขาทีละคน

แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับกัน

ท้ายที่สุดแล้วทุกคนล้วนเป็นผู้แข็งแกร่ง ตอนแรกที่ไม่คุ้นเคยนั้นเป็นเพียงเพราะพวกเขาไม่คุ้นชินกับการเคลื่อนไหวของทั้งสองฝ่าย ซึ่งตอนนี้มีความเข้าใจเบื้องต้นแล้ว บ่อยครั้งเพียงแค่มองตาก็สามารถทำให้อีกฝ่ายเข้าใจในสิ่งที่ตนเองคิด

“เข้ามาอีก!” เย่เทียนยังคงยิ้ม เพียงแต่รอยยิ้มนี้ไม่มีเสน่ห์เหมือนก่อน เหลือเพียงความแข็งแกร่งของลูกผู้ชายเท่านั้น แล้วสายฟ้าขนาดใหญ่ก็ฟาดลงมาที่ร่างกายของเขา ทำให้ร่างกายของเขาถอยไปข้างหลังตามสัญชาตญาณ หลังจากนั้นมีพลังสีดำประกายผ่าน

มีบาดแผลเล็ก ๆ ปรากฏอยู่บนร่างกายของเขาทันที

เพียงแต่การถ่วงเวลาของเย่เทียนนั้น ทำให้นานาโกะที่ด้านหลังเขานั้น สามารถระดมพลังได้สำเร็จ!

“ดาวตกล่าดวงจันทร์ ฆ่า!”

นานาโกะคำรามออกมา หลังจากนั้นร่างของเธอก็พุ่งเข้าไปหาไมค์ เทพมรณะ พร้อมกับดาบสองคมที่อยู่ข้างหน้าที่คอยปกป้องเธอไว้อย่างหนาแน่น

ไมค์ เทพมรณะรู้ว่าดาบเล่มนี้โจมตีมาอย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่าเขาจะไม่ทนรับอย่างเด็ดขาด เขากัดริมฝีปากและเตรียมโต้กลับ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่นานาโกะ และพลังเริ่มก่อตัวอยู่ในมือของเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จะโจมตีนานาโกะได้ตลอดเวลา!

เขากำลังเตรียมตัว และช่ายเหมยเป่าก็กำลังเตรียมการเช่นกัน

เธอหรี่ลงเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของช่ายเหมยเป่า ตอนนี้เทพมรณะทรงพลังที่สุดในแก๊งเริ่มตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันแล้ว ซึ่งนี่เป็นความดีความชอบของเธอ!

ประเด็นสำคัญคือเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานจากภายใต้การโจมตีของตนเอง ความรู้สึกนี้ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย!

รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของช่ายเหมยเป่า เธอได้รวบรวมพลังจิตทั้งหมดของตนเอง ทุ่มสุดตัวโดยการวางเดิมพันทั้งหมดเพื่อเสี่ยงวัดดวงครั้งสุดท้าย!

“โจมตี!” ทันใดนั้นช่ายเหมยเป่ายื่นนิ้วออกมา แล้วชี้ไปที่ไมค์ เทพมรณะ

“โอ๊ย!”

ไม่ว่าจะอย่างไรเย่เทียนก็เป็นผู้แข็งแกร่งสามยอดรวมเกล้า ถึงแม้ว่าในระดับเดียวกันแล้วพลังโจมตีของเขาจะไม่ได้ทรงพลัง แต่การถูกเขาโจมตีโดยไม่มีการป้องกัน ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดไหน ถือเป็นการทำลายล้างอย่างรุนแรง

“ปัง ๆ ๆ!”

พลังทริปเปิ้ลกำลังทำลายอย่างไร้ความปรานีอยู่ในร่างของไมค์ เทพมรณะ ซึ่งไมค์ เทพมรณะนั้นเป็นคนที่ทรงพลังจริง ๆ แต่ตอนนี้สามารถกล่าวได้ว่าร่างกายของเขาอ่อนแอจนน่าสงสาร ซึ่งเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีระดับนี้ของเย่เทียนได้!

ไมค์ เทพมรณะเงยหน้าขึ้น คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นพลังที่ร่างกายของเขาดูดซับมาด้วยความยากลำบากก็เริ่มไม่เสถียร

“พวกสารเลวที่สมควรตาย! ผมจะสับพวกคุณเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!” ไมค์ เทพมรณะตะโกนด้วยความโกรธแค้น จ้องเย่เทียนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความอาฆาตแค้น

หลังจากโจมตีครั้งนี้แล้ว เย่เทียนก็อยู่ในสถานะอ่อนแอที่สุดเช่นกัน เพราะเขาอดทนโจมตีไมค์ เทพมรณะอยู่ตลอดเวลา ซึ่งทำให้เขาสูญเสียพลังไปมากเช่นกัน!

“บูม!”

ไมค์ เทพมรณะบิดตัวอย่างรุนแรงหลายครั้ง นอกจากพลังทริปเปิ้ลที่อยู่ในร่างกายเขาแล้ว พลังอื่น ๆ ที่เขาดูดซับเริ่มรุนแรงขึ้น และสุดท้ายก็ระเบิดอยู่ในร่างกายของเขาโดยตรง......

ร่างกายของไมค์ เทพมรณะระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าพวกเขา มองแล้วน่าเวทนาอย่างยิ่ง เพียงแต่รูม่านตาของเย่เทียนหดตัวลงอย่างกะทันหัน และเขาหลบเลี่ยงตามสัญชาตญาณ แต่มันก็สายเกินไปเล็กน้อย

แสงสีดำประกายผ่านไหล่ของเขา หลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว เงาสีดำก็หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว!