ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1080

สติของเย่เทียนค่อยๆ ฟื้นคืนกลับมา แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีขนาดนั้น และรู้สึกทรมานมากด้วย!

ตอนแรกนึกว่าตัวเองคิดค้นเทคนิคที่สามารถระเบิดพลังออกมาในเวลาสั้นๆ ได้แล้ว แต่ดูแล้วตอนนี้มันจะไม่ได้ง่ายแบบนั้น ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกำลังมีมดมากมายกัดไปทั่วร่าง แถมยังมีเสียงวี้งๆ ดังอยู่ในหูด้วย ทำเอาเขามึนหัวไปหมด

การคิดค้นวิชายุทธ์ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถทำได้ ถึงตอนนี้ฝีมือของเย่เทียนจะถึงขั้นที่สามารถทำได้แล้ว แต่เขาก็ยังขาดประสบการณ์บางอย่างไปอยู่ดี ถึงจะเคยมีการตรัสรู้ทันทีให้คนอื่นอิจฉามาแล้ว แต่ยังไงมันก็ยังขาดไปนิด

วิชายุทธ์ยังยากขนาดนี้ แล้วยังต้องพูดถึงเทคนิคที่มีผลเสียต่อร่างกายอีกเหรอ?

พูดกันตามตรง มันก็เป็นเพราะร่างกายของเขาถูกเสริมสร้างด้วยสารพันธุกรรมจำนวนมาก ความแข็งแกร่งในตอนนี้แทบจะเป็นเหมือนสัตว์ประหลาดแล้ว ไม่อย่างนั้นลำพังแค่เทคนิคนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ระบบประสาทของเขาพังทลายไปแล้ว!

“หืม!”

ในตอนที่เย่เทียนกำลังรู้สึกแย่อยู่นั่นเอง จู่ๆ ลำคอที่แห้งจนแทบระเบิดของเขาก็มีความรู้สึกที่สดชื่นส่งมา แถมยังมีคุณสมบัติที่สบายแพร่ไปทั่วร่าง

ถึงเขาจะยังไม่ได้สติขึ้นมา แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้ว่ามันเป็นสิ่งที่คนอื่นส่งมอบมาให้

เชคอฟมองดูแม่ม่ายดำที่กำลังป้อนของเหลวสีเงินให้กับเย่เทียนอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ร่างกายของน้องเย่เทียนต่อให้เป็นผมก็ยังอิจฉา ภายใต้สภาพร่างกายแบบนี้ ต้นอ่อนก็สามารถแสดงศักยภาพสูงสุดออกมาได้ พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นแล้วครับ!”

ตั้งแต่ต้นจนจบเชคอฟก็ไม่ได้พูดว่าต้นอ่อนคืออะไร แต่ดูจากการแสดงออกของเขาแล้ว ของสิ่งนี้ต้องเป็นสิ่งที่มีค่ามากแน่ๆ

“เฮ้อ! ไม่ว่าน้องเย่เทียนหรือว่าพวกคุณต่างก็เป็นผู้มีพระคุณของมนุษย์หมาป่าทั้งนั้น เพื่อผู้มีพระคุณแล้ว พวกเรามนุษย์หมาป่าก็ยอมทุ่มให้ทุกอย่าง!” เชคอฟพูดอย่างหนักแน่น

“หึหึ สงครามระหว่างพวกเรากับคูเสด สันตะปาปาก็มีมานับพันปีแล้ว การที่พวกมันคิดจะกำจัดเรามันก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายขนาดนั้น!” เชคอฟหรี่ตาลง “ที่สำคัญครั้งนี้สมเด็จพระสันตะปาปากำลังขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!”

“ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะครับ?” หัวหน้าทีมมองเขาอย่างสนใจแล้วถามไป

“ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ สันตะปาปาใช้ชีวิตอยู่ในแสงสว่างมาโดยตลอด ส่วนพวกเราที่ถูกพวกมันตราหน้าว่าเป็นเผ่าพันธุ์แห่งความมืดก็จำเป็นต้องหลบอยู่ในความมืด ถูกพวกมันกดขี่นับครั้งไม่ถ้วน” เชคอฟกำหมัดแน่น “ที่ไหนที่มีการกดขี่ ที่นั่นก็ต้องมีการต่อต้าน มันเป็นความจริงที่ไม่มีทางเปลี่ยน!”

“ที่สำคัญครั้งนี้พวกมันคิดจะกำจัดทุกเผ่าพันธุ์ที่อยู่ในความมืดออกไปให้หมด!” เชคอฟสบถออกมาอย่างไม่ชอบใจ “เมื่อกี้พวกเราได้รับการเชิญชวนจากพันมิตรของผู้คนที่อยู่ในเงามืดแล้ว วางแผนกันว่าในการประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ในครั้งนี้จะทำการเซอร์ไพรซ์ครั้งใหญ่ให้กับสมเด็จพระสันตะปาปา!”

“การประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์อย่างนั้นเหรอครับ?” หัวหน้าทีมขมวดคิ้ว จากนั้นก็ส่ายหน้าแล้วพูดไปว่า “เกรงว่ามันจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น1ในเมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาสามารถจัดการประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ได้ ก็แสดงว่าเขามีความมั่นใจมากพอที่จะจัดงานต่อไปได้ แถมที่นั่นยอดมนุษย์ยังมีเยอะมาก”

“หึหึ!จุดนี้แหละที่พวกคุณไม่รู้จักพวกยอดมนุษย์ของทางตะวันตก” เชคอฟขำออกมาอย่างไม่เห็นด้วย “สมเด็จพระสันตะปาปานั้นได้รับความเคารพนับถือจริง แต่การที่เขาคิดจะสั่งการยอดมนุษย์ทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้เลย”

“และผมก็รู้ว่าพวกคุณมาที่นี่ทำไม การที่สมเด็จพระสันตะปาปาจัดประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ขึ้นในครั้งนี้เป้าหมายก็คือนักบู๊ตะวันออกของพวกคุณนี่แหละ!”

“ถูกต้อง! นานาโกะนั่นแหละครับ!” เชคอฟพยักหน้า “สาเหตุหลักๆ ที่ครั้งนี้ยอดมนุษย์ของสหรัฐอเมริกามีปัญหากับพวกครูเสด สันตะปาปาก็เพราะของชิ้นหนึ่งที่อยู่ในมือของประเทศหยิง”

“ของชิ้นนั้นมันคืออะไรตอนนี้เรายังสืบไม่ได้ แต่มันอยู่ในมือของกานโนเซน นากะ!”

“กานโนเซน นากะ?” เย่เทียนหรี่ตา พึมพำถึงชื่อนี้

“เขาคือคู่หมั้นของนานาโกะ!” เชคอฟเห็นเขาทำหน้าสงสัยจึงอดไม่ได้ที่จะพูดไป “ด้วยความสัมพันธ์ของนานาโกะกับเขา ผมคิดว่าการที่คุณคิดจะเข้าใกล้เขามันน่าจะง่ายขึ้น ถึงตอนนั้นคุณคิดจะจัดการยังไงผมคิดว่าน้องเย่คงไม่ต้องให้ผมบอกแล้วมั้ง!”

“ครับ!” เย่เทียนพยักหน้า จากนั้นก็เข้าสู่ความเงียบ

เชคอฟรู้ว่าหัวหน้าทีมมีเรื่องจะคุยกับเย่เทียน จึงได้ถอยออกไปอย่างรู้งาน

“ตอนนี้คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย!” หัวหน้าทีมหันมองเย่เทียนทีหนึ่ง จากนั้นก็พูดไปว่า “เมื่อกี้ผมทำไม่ถูก ถ้าไม่ใช่เพราะผมทำอะไรด้วยอารมณ์….”

“ต่อไปเราก็คือสหายร่วมรบกันแล้ว! คุณจะพูดอะไรพวกนี้ทำไม!” เย่เทียนพูดขัด แล้วรีบส่ายหน้า “การที่ได้รู้ความสามารถที่แท้จริงของอีกฝ่าย มันก็เป็นเหตุผลสำคัญที่เราจะไว้ใจให้เพื่อนร่วมทีมคอยระวังหลังให้อยู่แล้วครับ! เรื่องเล็กแค่นี้พวกเราต่างก็ไม่มีใครผิดทั้งนั้น!”