ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1116

กานโนเซน นากะไม่ได้รับประโยชน์ใดๆ จากเย่เทียนที่นี่เลย เขาได้รับการปฏิเสธอย่างนุ่มนวลจากนานาโกะ ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร นานาโกะก็ยังคงนิ่งอยู่ หลับตาทั้งสองเบาๆ เหมือนกำลังนั่งสมาธิอย่างสบายใจ

แม้ว่าตอนนี้กานโนเซน นากะอยากจะจับนานาโกะกดลงใต้ร่างของเขาเหลือเกิน แต่ภายนอกก็ยังแสดงรอยยิ้มอันอ่อนโยนออกมา “พรุ่งนี้เป็นการเปิดการประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ ไม่ว่าเราจะมีบุญคุณความแค้นต่อกันมากแค่ไหน หวังว่าคุณจะคิดถึงประโยชน์ของประเทศหยิงเป็นหลัก!”

พูดจบกานโนเซน นากะก็เหลือบมองเย่เทียน “หนุ่มน้อย อย่าทะนงตัวเกินไป คุณอาจจะตายได้!”

เย่เทียนแคะหูแล้วดีดไปทางกานโนเซน นากะ การกระทำนี้ทำให้กานโนเซน นากะขยะแขยงมาก เขารีบหลบไปด้านข้าง ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วเดินออกไป

สายตาที่กานโนเซน นากะคิดว่าเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามนั้นใช้ไม่ได้กับเย่เทียนเลย เย่เทียนยักไหล่นั่งลงบนโซฟา มองไปที่นานาโกะแล้วถามว่า “พรุ่งนี้จะมีการประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์แล้ว หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี!”

ในที่สุดนานาโกะก็ยอมลืมตาขึ้น มองมาที่เขาโดยไม่พูดอะไร

สายตาที่มองจิกมาแบบนั้นแม้แต่เย่เทียนก็ทนไม่ได้ เขายิ้มเยาะแล้วถอยหลังเล็กน้อย “ประโยคที่กานโนเซน นากะทิ้งไว้ก่อนไปหมายความว่ายังไง?”

“คุณคิดว่าเขาจะบอกฉันไหม?” รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนานาโกะ

อย่าคิดว่านานาโกะมีครอบครัวที่เพียบพร้อมคอยหนุนหลัง แต่จริงๆ แล้วเธอยังคงเป็นเหยื่อสังเวย! แม้ว่าเธอจะมีพรสวรรค์อันยอดเยี่ยม แม้ว่าเธอจะมีความสามารถและอำนาจ แต่เธอก็เป็นเพียงเครื่องมือในสายตาของหลายคนในประเทศหยิง

มิฉะนั้นจะมีเรื่องถูกบังคับให้แต่งงานเกิดขึ้นได้อย่างไร?

แม้ว่านานาโกะจะร่วมมือกับเย่เทียน แต่ความจริงแล้วนานาโกะพึ่งพาเย่เทียนมากกว่า

“ฉันก็ไม่รู้ว่าแผนการที่เขาพูดคืออะไร เหตุผลที่เขาเตือนฉันก็แค่กังวลว่าฉันจะทำมันพังก็เท่านั้น!” นานาโกะชำเลืองมองเย่เทียน “อย่าดูถูกคนอย่างกานโนเซน นากะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสามารถอะไรมาก แต่เขาทำอะไรมักจะไม่มีช่องโหว่ ในเมื่อเขากล้าพูดกับฉันแบบนี้ ก็หมายความว่าเขาเตรียมการไว้พร้อมมาก!”

“ไม่มีช่องโหว่? อย่างเช่นดินแดนศักดิ์สิทธิ์โหยวหม่า?” เย่เทียนยิ้มเยาะ

“จะเชื่อหรือไม่แล้วแต่คุณ ครั้งนั้นมันเป็นแค่อุบัติเหตุ เขารีบร้อนลงมือเท่านั้น” พูดจบนานาโกะก็ไม่สนใจเย่เทียนอีก ค่อยๆ หลับตาลง

วันหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนผืนแผ่นดินอีกครั้ง สำนักวาติกันก็ประกาศปิดไม่ให้เข้าออก เพราะจำเป็นต้องได้รับการคุ้มครองรักษา

นักบวชจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏตัวรอบสำนักวาติกัน บ้างก็ให้อาหารและยาแก่คนยากจน บ้างก็เทศนาแก่ศาสนิกชนที่มีใจศรัทธา บ้างก็ปฏิเสธผู้มาเยี่ยมชมด้วยสีหน้าจริงจัง

ทุกอย่างดูสงบสุข เหมือนจะไม่มีอะไรแตกต่างไปจากปกติมากนัก

แต่ภายในสำนักวาติกันเต็มไปด้วยเสียงเอะอะโวยวาย

ตอนนี้อย่าว่าแต่ศักยภาพของสมเด็จพระสันตะปาปา แค่สถานะของเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะสนับสนุนให้เขารวบรวมยอดมนุษย์เอาไว้ด้วยกันได้ พูดอีกอย่างก็คือสำหรับผู้คนทั้งหลายแล้ว ศักยภาพของสมเด็จพระสันตะปาปาคือผู้แข็งแกร่งที่มีโอกาสเห็นตัวเป็นๆ ได้ยาก

พอถึงตอนนั้นสมเด็จพระสันตะปาปาหยอดเพียงไม่กี่ประโยคก็จะสามารถทำให้ตัวเองได้รับผลตอบรับอย่างมหาศาลแล้ว!

นอกจากเย่เทียนและคนที่ไม่ได้ลดหย่อนโทษ ยอดมนุษย์คนอื่นๆ ยังคงให้ความเคารพต่อสมเด็จพระสันตะปาปาอย่างสูง ดังนั้นพวกเขาจึงมีความคาดหวังอย่างมากในการประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์

กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังกานโนเซน นากะใช้น้ำเสียงของผู้อาวุโสสั่งสอนเย่เทียน ซึ่งแท้จริงแล้วเป็นการดูถูกเย่เทียน เป็นการบอกเขาทางอ้อมว่าหากไม่มีนานาโกะ เขาก็ไม่มีอะไรเลย!

ไม่ต้องรอให้ถึงมือเย่เทียน นานาโกะตรงเข้าไปหยิบมีดวาววับโดยไม่รีรอ การเยาะเย้ยที่มีต่อเย่เทียนเมื่อครู่หายไปในทันที เหงื่อออกบนหน้าผาก มองไปยังกานโนเซน นากะโดยไม่รู้ตัว

คุณนานาโกะยังคงมีอารมณ์รุนแรงอยู่เช่นเคย!

มุมปากของกานโนเซน นากะกระตุกอย่างเห็นได้ชัด สุดท้ายก็ได้แต่พูดด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ “นานาโกะ นี่เป็นโอกาสสำคัญ คุณไม่ควรทำอะไรที่ไม่เหมาะสม!”

นานาโกะมองเขาอย่างเฉยเมย พูดออกมาคำเดียวอย่างเย็นชา “ไป!”

เย่เทียนดีดคอเสื้อของกานโนเซน นากะด้วยรอยยิ้ม การกระทำนี้ทำให้กานโนเซน นากะหน้าซีด มือที่จับแก้วอยู่เส้นเลือดปูดโปน

“ท่านกานโนเซน จะให้ผม…”

“ไอ้โง่!” กานโนเซน นากะตบลูกน้องโดยไม่ลังเล เมื่อเห็นสีหน้าเย้ยหยันของบรรดายอดมนุษย์ที่อยู่รอบตัว ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว “ไปให้พ้น อย่ามาทำขายหน้า!”

คนที่กล้าพูดประโยคนี้ได้ต้องหวาดกลัวมากแล้ว ถ้านานาโกะเป็นคนที่รับมือได้ง่ายเขาจะข่มความโกรธแบบนี้ทำไม? พูดอะไรไม่ได้ผ่านสมองมาเหรอ?

แต่เมื่อนึกถึงภารกิจสำคัญของตัวเอง กานโนเซน นากะจึงชำเลืองมองด้านหลังนานาโกะและเย่เทียนอย่างเฉยเมย ก่อนจะหันหลังเดินออกไป