ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1300

เย่เทียนแสยะยิ้มอย่างดูถูก เจ้าหมอนี่เป็นโรคจิตหรือไงกันนะ

ใครบอกว่าฉันทะลายค่ายกลปัญญาอ่อนนี่ไม่เป็น？ไม่รู้อะไรซะแล้ว！

แสงสีทองบนตัวของเย่เทียนสลายออกไปเรื่อยๆ แต่พลังจากกระบี่ของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ พลังอันแข็งแกร่งพุ่งไปยังคาวาอิยูอย่างรวดเร็ว

“จะมาอีกเหรอ？ฉันจะบอกให้นะ ท่าเดียวกันอย่าใช้ครั้งที่สองกับฉัน！” คาวาอิยูแสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม “นายเสียโอกาสไปแล้วล่ะ！”

ร่างกายของคาวาอิยูพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พลังกระบี่ของเย่เทียนถูกเขาบีบจนแตกสลาย จากนั้นคาวาอิยูก็มาถึงตรงหน้าเย่เทียน

เย่เทียนในตอนนี้ถึงรู้ว่า ฝ่ามือของคาวาอิยูกลายเป็นกรงเล็บหมีไปแล้ว มือหนาของเขาขวางพลังกระบี่ของเย่เทียนไว้ข้างนอก และไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆบนตัวเขาเลย

ความแข็งแกร่งของร่างชิกิคามิ เย่เทียนก็ไม่ได้เห็นเป็นครั้งแรก เห็นพลังของคาวาอิยูระเบิดออกมาถึงขั้นนี้ เย่เทียนก็ไม่ได้รู้สึกทึ่งอะไรมาก

แต่หมัดของเขาชกไปข้างบนกะทันหัน พลังหมัดกระแทกเข้ากับคาวาอิยูอย่างแรง

ทั้งสองต่อสู้กันก็เริ่มมีศึกครั้งใหญ่ราวกับสายฟ้าฟาดปรากฏขึ้น

เย่เทียนร่างเป็นแสงสีทองและคาวาอิยูร่างเป็นแสงสีแดงเพลิง ทั้งสองต่อสู้กันไม่หยุด นอกจากเสียงหมัดแล้วก็ไม่มีเสียงอื่นอีกเลย

“ปัง！”

ทั้งสองแยกออกจากกันสักที คาวาอิยูหายใจหอบยืนอยู่บนหินที่แตกออก และเย่เทียนกลับยืนหลังตรงเหมือนไม่ได้รับผลกระทบใดๆ

แค่เสื้อบนตัวยุ่งเหยิงก็เท่านั้น

“แข็งแกร่งจริงๆ！มีความสามารถจริงๆด้วย！”

คาวาอิยูเช็ดคราบเลือดบนมุมปาก ในใจก็เกิดความหวาดผวา

เขารู้ว่าเย่เทียนเก่งมีความสามารถ แต่นี่มันอะไรกัน？ทั้งที่เป็นแค่นักดาบ ทำไมร่างกายแข็งแกร่งกว่าพลังชิกิคามิที่เขาใช้อยู่ล่ะ！

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย！

สัตว์ประหลาด เจ้าหมอนี่ต้องเป็นสัตว์ประหลาดแน่！

“อย่าประมาทไป！” โอฮาระ ฟุคุริมาถึงด้านหลังของคาวาอิยูอีกครั้ง บนฝ่ามือมีแสงสีขาวอ่อนๆกระจายออกมา และพลังที่เสียไปของคาวาอิยูก็กลับมาอีกครั้ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พลังของโอฮาระ ฟุคุริไปเสริมพลังที่ขาดไปของคาวาอิยู

ถ้าสู้กันแบบนี้ต่อไป เย่เทียนอาจจะตายเพราะหมดพลังก่อนก็ได้！

“โอฮาระ ฟุคุริ ฉันอยากสู้กับนายมากกว่านะ สู้กับเขาไม่สนุกเลย！”

เย่เทียนสะบัดมือ

“นายดูถูกฉันงั้นเหรอ？” คาวาอิยูหรี่ตามองเขา “นายคู่ควรงั้นเหรอ？”

“คู่ควรหรือไม่ นายพูดแล้วไม่นับหรอกนะ！” เย่เทียนส่ายหน้า “ควรจะจบตั้งนานแล้ว ดูให้ดีล่ะ！”

เย่เทียนเริ่มใช้พลังยาทอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้พลังระดับขั้นฟ้าข้างนอก ที่เลือกใช้ก็เพราะว่าเขาเห็นว่าสนามเขาฝูถูมีสิ่งลึกลับซ้อนอยู่

คงเป็นค่ายกลที่องเมียวจิสร้างเอาไว้ ทำให้ชี่ทิพย์ของที่นี่สูงกว่าข้างนอกมาก บวกกับที่มีการฟื้นฟูของชี่ทิพย์เพิ่มมากขึ้นช้าๆ ชี่ทิพย์ที่ใช้ได้ก็มีมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

“ดูแล้วพวกนายเหมือนจะไม่เข้าใจพลังที่แท้จริงนะ” เย่เทียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่อากาศรอบข้างของเขาเริ่มดุเดือดขึ้นมา

เดิมทีเนื่องจากการสร้างค่ายกลของคาวาอิยู ทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าต่อสู้กันต่อไปจะไม่เป็นผลดีต่อเย่เทียน

นี่เป็นไพ่ตายสุดท้ายของเขาจริงๆ！

“มาจบเรื่องนี้กันเถอะ！” เย่เทียนพูดอย่างเย็นชา

“รู้อะไรไหม ฉันเกลียดท่าทีตอนนี้ของนายที่สุด ดังนั้น ไปตายซะเถอะ！” คาวาอิยูตะคอกอย่างโกรธแค้น แต่ต่อมาก็มีเสียงกระแทกดังขึ้น

ค่ายกลที่ตอนแรกยังหมุนเองก็หยุดลงกะทันหัน จากนั้นค่ายกลทั้งหมดก็ขยายอย่างรวดเร็ว และขยายใหญ่ไปยังรอบด้านไม่หยุด

โอฮาระ ฟุคุริที่เห็นภาพนี้ก็เบิกตาโพลง “เร็ว！รีบผลักออก！”

พูดจบเขาก็เหยียบลงพื้นแรงๆ แสงสีขาวอ่อนๆก็ครอบงำไปทั่วจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว

แต่ถึงไหวพริบเขาจะเร็วแค่ไหน ก็ยังไม่เร็วเท่ากับการระเบิดของค่ายกลอยู่ดี！

โอฮาระ ฟุคุริทันแค่ปกป้องด้านหลังของตัวเองและนานาโกะที่อยู่ข้างๆ ส่วนบอดี้การ์ดพวกนั้นที่อยู่ด้านหลังก็หายไปกับอัคคีเพลิงทันที

เสียงร้องโอดครวญอย่างทรมานดังขึ้น อัคคีเพลิงนี้ไม่เหมือนเพลิงทั่วไป แค่โดนนิดเดียวก็โดนคลอกทั้งตัวแล้ว ไม่เหลือโอกาสให้ดับเลยด้วยซ้ำ

เทียบกับคนพวกนี้แล้ว โอฮาระ ฟุคุริสนใจคาวาอิยูมากกว่า

ถึงแม้เขาจะเชื่อใจคาวาอิยู แต่เย่เทียนเป็นคนที่เขาดูไม่ออกเลย นั่นก็หมายความว่าสามารถเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เสมอ！

ระเบิดครั้งใหญ่พร้อมกับควันที่หนาแน่นรวมไปถึงกลิ่นอายของการแผดเผาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

ต่อด้วยภาพตรงหน้าชัดเจนมากขึ้นเรื่องๆ เย่เทียนก็ปรากฏต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง

และมือขวาของเขาก็บีบคอของคาวาอิยูเอาไว้ “ฉันบอกแล้วไง นายยังไม่มีสิทธิ์มาท้าทายฉัน! โอฮาระ ฟุคุริ เป้าหมายของฉันคือนาย！”