ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1304

ดาบยักษ์อันรุ่งโรจน์แสดงพลังแห่งฟ้าดินอย่างเต็มที่

พลังดาบอันรุนแรงกระจัดกระจายไปทั่วรอบด้าน ผลักกลุ่มผู้คนออกห่างไปในระยะหนึ่ง กระทั่งผู้เคราะห์ร้ายสองคนที่กำลังเฝ้าดูถนนบนภูเขาด้านหลังเย่เทียน พวกเขาถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆทันที

โอฮาระ ฟุคุริตกตะลึงไปทั้งตัว แต่โชคดีที่ตัวปีศาจจิ้งจอกเก้าหางเองเดิมทีก็มีพลังแข็งแกร่งอยู่แล้ว ก็ได้ครอบคลุมปกป้องเขาอย่างปลอดภัย

แต่ปัญหาก็คือว่านี่เป็นเพียงพลังแห่งฟ้าดินที่พุ่งออกมาจากดาบยักษ์ไม่ได้เจาะจงพุ่งเป้าไปที่เขา!

“พลังแห่งฟ้าดิน! คุณใช้พลังแห่งฟ้าดินได้อย่างไร!”

เสียงของโอฮาระ ฟุคุริเริ่มแหบเล็กน้อย ทันใดนั้นดวงตาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงทันที และใบหน้าก็ดูดุร้ายอย่างยิ่ง

“ฉันเคยบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอ? นายคิดว่าตัวเองจะชนะแน่นอนเหรอ?”

เย่เทียนทำเสียงฮึ่มเบาๆ จากนั้นชี้ไปที่โอฮาระ ฟุคุริ

เดิมทีดาบยักษ์ที่ตั้งตรงอยู่ก็ลดลงมาอย่างช้าๆ สุดท้ายปลายดาบก็ชี้ตรงไปที่โอฮาระ ฟุคุริ

ขณะที่ปลายดาบเล็งตรงโอฮาระ ฟุคุริแล้ว

ในขณะที่ปลายดาบชี้ไปทางโอฮาระ ฟุคุรินั้น ชั้นสีน้ำเงินที่ครอบและป้องกันอยู่ตรงหน้าเขามาโดยตลอดได้ส่งเสียงแตกร้าวทันที กลายเป็นจุดสีน้ำเงินแล้วกระจายลอยอยู่กลางอากาศ

ทันใดนั้นหน้าผากของโอฮาระ ฟุคุริก็มีคราบรอยเลือดปรากฏขึ้น

“ไม่นะ! ฉันมีพลังมหาศาลของปีศาจจิ้งจอกเก้าหางปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง เนื้อกายก็เกินขอบเขตแล้ว จะได้รับบาดเจ็บจากชี่กระบี่ได้อย่างไร! ไม่ถูก นี่ไม่ถูกต้องนะ!”

สีหน้าของโอฮาระ ฟุคุรินั้นโดดเด่นมาก และภายใต้แรงกดดันของดาบยักษ์ทั้งคนก็เริ่มพูดไม่หยุด ราวกับคนบ้า

ตามด้วยความสงสัยที่ฝังลึกอยู่ในใจของเขา ร่างกายของเขาก็เริ่มกลายเป็นไม่เสถียร

เดี๋ยวกลายร่างเป็นปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างมนุษย์

แต่ภายใต้แรงกดดันของดาบยักษ์เห็นได้ชัดว่าปีศาจจิ้งจอกเก้าหางปีศาจจิ้งจอกเก้าหางได้เปรียบอีกครั้ง

ในฐานะที่เป็นซื่อเสินที่ทรงพลัง แน่นอนเขาไม่ยอมที่จะถูกผู้อาศัยมาแทนที่ง่ายๆ และปีศาจจิ้งจอกเก้าหางก็ได้ตั้งเป้าหมายจ้องไปที่เย่เทียน

“คุณแข็งแกร่งมาก เจ้าหนุ่ม!”

ในสายตาของปีศาจจิ้งจอกเก้าหางไม่มีความเหยียดหยาม แต่มีความเคร่งขรึมแทนที่ “ร่วมมือกับฉัน ฉันจะให้ทุกอย่างที่นายต้องการ!”

เย่เทียนยิ้มอย่างดูถูก “อาศัยนาย? คู่ควรเหรอ?”

เมื่อต้องเผชิญกับการเย้ยหยันของเย่เทียน ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางกลับไม่ได้โกรธ และสีหน้าก็ยิ่งดูจริงจังมากขึ้น “อย่ารีบร้อนปฏิเสธ ในฐานะซื่อเสินฉันเก่าแก่กว่าที่นายคิดไว้!”

“อีกอย่างนายคิดว่าเจ้าตัวนี้จะสามารถผนึกฉันได้จริงๆหรือ? น่าขำ!”

ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางแสดงความมั่นใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ซึ่งเป็นความมั่นใจของผู้แข็งแกร่ง

“ลูกเล่นเล็กๆเหล่านี้แทบไม่มีค่าอะไรเลย พวกเขามักจะคิดว่าพวกเขาสามารถเหนือกว่าเทพเซียนได้ น่าขำ! น่าขำจริงๆ!”

“หากไม่ใช่เพราะติดกับดักบางอย่าง พวกเขาแทบไม่คู่ควรที่จะเข้าใกล้พวกเราเลย!” ความคลั่งปรากฏบนใบหน้าของปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง “และวันนี้ก็อยู่ไม่ไกลแล้ว!”

“ฉันสัมผัสได้แล้วว่าชี่ทิพย์ระหว่างฟ้ากับดินกำลังฟื้นฟู และฉันก็รู้สึกว่าเพื่อนเก่าบางคนที่หลับใหลอยู่ค่อยๆตื่นขึ้นแล้ว และเมื่อวันนั้นมาถึง ผู้อ่อนแอก็เป็นได้เพียงเครื่องเซ่นไหว้เท่านั้น!”

ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางยิ่งพูดก็ยิ่งเคลิบเคลิ้ม และดวงตาที่มองมาที่เย่เทียนก็ยิ่งเป็นประกาย

“เครื่องเซ่นไหว้?”

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้แข็งแกร่งอยู่รอด นี่อาจเป็นกฎเกณฑ์การเอาตัวรอดในตอนนี้ มันมีอยู่จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเย่เทียนจะเห็นด้วย!

ยังไงคนธรรมดามีสิทธิ์อำนาจที่เป็นของพวกเขา แต่ไม่ใช่ถูกผู้แข็งแกร่งครอบงำ นี่ก็คือเหตุผลที่เย่เทียนเต็มใจที่จะต่อสู้เพื่อกองกำลังพิเศษ

มีเพียงทำให้คนธรรมดาอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีเท่านั้น พวกเขาจึงกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีคุณค่า

มิฉะนั้น มนุษย์กับสัตว์ก็ไม่แตกต่าง?

เหลือบมองเย่เทียนด้วยความอาฆาตพยาบาทไม่มีที่สิ้นสุด ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางใช้วิธีการที่ทรงพลังที่สุดของเขาโดยตรง

พื้นสวรรค์!

นี่ต้องเผายาทองปีศาจของมันถึงจะสามารถแสดงวิชาออกมาได้ การสิ้นเปลืองพลังแค่นี้ก็เพียงพอที่จะเทียบเท่ากับการฝึกฝนนับพันปี!

เดิมทียังคิดว่าหลังจากภัยพิบัติครั้งใหญ่เพื่อนเก่าของตนเองตกอยู่ในอาการหลับใหล มีแต่มันคนเดียวที่อาศัยสติปัญญารอดมาได้และมีชีวิตชีวาจนถึงทุกวันนี้

แต่ใครเคยคิดว่าขณะที่กำลังจะชนะทำให้ชี่ทิพย์ฟื้นตัว ตนเองกลับได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้

เย่เทียนแข็งแกร่งก็แล้วไป ที่สำคัญคือยังเป็ยคนหัวดื้อ!

แม่งสุดเศร้าจริงๆ!

นี่คือสภาพจิตใจที่แท้จริงในตอนนี้ของปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง นอกจากด่าแม่งก็ได้แต่ด่าแม่ง

สภาพจิตใจที่ระเบิดออกมาแบบนี้เป็นเพราะแม้แต่ตัวมันเองก็ไม่แน่ใจว่าได้เสี่ยงชีวิตสร้างวิชาระดับสวรรค์ขึ้นมาก็ไม่รู้ว่จะสามารถต้านทานดาบของเย่เทียนได้หรือเปล่า!

ในเมื่อนั่นคือพลังแห่งฟ้าดิน!

แม้กระทั่งคราวที่แล้วก่อนที่จะเจอภัยพิบัติครั้งใหญ่มีแต่ผู้แข็งแกร่งชั้นยอดเท่านั้นที่สามารถเข้าใจถึงพลัง!

เย่เทียนคนนี้ตกลงคือใครกันแน่ ในสถานการณ์ที่ชี่ทิพย์ยังไม่ฟื้นตัวก็สามารถแสดงพลังแห่งฟ้าดินได้! หากเพื่อนเก่าที่กำลังหลับใหลได้ยินคาดว่าพวกเขาคงจะนอนหลับใหลไปตลอดชีวิตมั้ง!

ด้วยความคิดต่างๆนาๆ พื้นสวรรค์กับกระบี่ยักษ์ในที่สุดก็ยังคงปะทะกัน

เสียงไม่ได้ดังมาก และไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน กระบี่ยักษ์กระทบมีดที่ร้อนระอุเหมือนเสียบเข้าไปในเนยเหลือง เสียบเข้าไปภายในพื้นสวรรค์ที่เนียนลื่น

“ไม่!”

เมื่อเห็นผลเช่นนี้ “ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางคำรามอย่างไม่ยินยอม และร่างกายของเขาก็ยิ่งบิดไปมาอย่างสุดชีวิต

น่าเสียดายที่เสียงนี้มีแต่ตัวมันเองเท่านั้นที่ได้ยิน ในขณะนี้โลกทั้งใบดูเหมือนจะถูกปิดผนึกไว้ นอกจากจุดสนใจของดาบยักษ์แล้วอย่างอื่นก็ไม่มีอะไร!