ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1330

ถูฮุยถือโอกาสไปในคืนนั้นและไม่รู้ว่าเขาไปไหน

ด้วยความสามารถของถูฮุย ถ้าไม่มีอะไรเหนือคาดเกินขึ้นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากมาย

เย่เทียนอาศัยยามค่ำคืนเตรียมไปเฉินหวั่นชิง

ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่เพิ่มขึ้นทีละน้อย วิกฤตของคนรอบตัวเขาจึงทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเช่นกัน

สำหรับคนเหล่านั้น เย่เทียนไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะมีเหตุผล แม้ว่าตอนนี้เฉินหวั่นชิงจะถูกล้อมรอบด้วยคนคุ้มกันถึงสามชั้นในและสามชั้นนอกแต่เขาก็ยังคงกังวลอยู่บ้าง

ในเวลานี้ หลังจากที่เดินออกจากเขาเสี่ยวหมางแล้ว เย่เทียนก็ชะลอฝีเท้าลงอย่างช่วยไม่ได้

ในเวลานี้ ฉากรอบๆ เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีผืนป่าเขียวชะอุ๋ม ไม่มีแสงไฟของเมืองอันไกลโพ้น มีก็แค่ความมืดมิด

"ออกมาเถอะ!"

เย่เทียนยังคงมองไปข้างหน้าอย่างสงบ

“เจ้าสำนักเย่ ไม่คิดว่าจะเจอกันแบบนี้!” ซือหม่ามู่หยางลูบเคราของเขาและเดินช้าๆ ไปทางฝั่งตรงข้ามของเย่เทียนพร้อมเข็มทิศในมือ

"นายคือใคร?"

“ฉันชื่อซือหม่ามู่หยาง ได้ยินชื่อเสียงของเจ้าสำนักเย่มานานแล้ว!” รอยยิ้มของ ซือหม่ามู่หยาง เต็มไปด้วยการเสียดสี

“ฉันไม่ใช่คนอารมณ์ดีอะไร มีอะไรก็พูดมาตรงๆ ไม่อย่างนั้นก็...ไสหัวไปซะ!”

เย่เทียนเหลือบมองเขา น้ำเสียงที่เอ่ยเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“สมกับที่เป็นเจ้าสำนักเย่ ช่างเป็นลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือจริงๆ! แม้จะเข้ามาในนรกมืดของฉันแล้วก็ยังไม่ตื่นตกใจเลยสักนิด นับถือ! นับถือ!”

ซือหม่ามู่หยาง ปรบมือของเขา

เย่เทียนไม่พูดพร่ำ สองเท้าของเขาเปิดออกเล็กน้อย กลิ่นอายอันห้าวหาญระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

เมื่อเห็นฉากนี้ ซือหม่ามู่หยาง ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

จากท่าทีข่มขวัญที่เย่เทียนแสดงออกมาในตอนนี้ ต่อให้เป็นผู้เก่งกาจที่ฝึกฝนมานานหลายปีก็ยังไม่มีกลิ่นอายนี้! ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ!

"โปรดช้าก่อน!"

ซือหม่ามู่หยาง ก็เลิกทำตัวล้ำลึกเช่นกันและรีบเอ่ยหยุดเขาทันที

“อยากเจรจา? นายควรค่าหรือไง!”

ดวงตาของเย่เทียนดุดันขึ้นทันที นี่เป็นการลงมือครั้งแรกของเขาหลังจากคิดค้นรวบรวมหมัดสามประสานได้ ดังนั้นเย่เทียนยังสงสัยอย่างยิ่งว่ามันจะมีพลังน่ายำเกรงมากแค่ไหน

"เปิดออก!"

เย่เทียนคำรามและต่อยเขาทันที

ทันทีที่เขาชกออกไป โลกทั้งใบก็เต็มไปด้วยจิตหมัดของเย่เทียน ภายใต้จิตหมัดของเขา พื้นที่ที่แต่เดิมมืดมิดก็เกิดการสั่นสะเทือน

ซือหม่ามู่หยางเมื่อเห็นฉากนี้เข้าก็ตกตะลึงในใจ เข็มทิศในมือของเขาเริ่มตีไปมาอย่างรุนแรง

"รอสักครู่!"

"เปิด!"

เย่เทียนไม่มีท่าทีที่จะพูดคุยเลยสักนิด เขาตะคอกอีกครั้ง ครั้งนี้จิตหมัดที่แต่เดิมแข็งกร้าวก็ยิ่งมีความดุดันขึ้นไปอีก จนแทบจะเกิดเงาเสมือนจริงขนาดใหญ่ขึ้นที่เบื้องหลังของเย่เทียน

เงาเสมือนก็ค่อย ๆ ชกออกมาเหมือนกับเย่เทียน แต่หมัดนั้นช้าอย่างยิ่ง และเมื่อเงาเสมือนของหมัดเข้ามาในพื้นที่ว่างเปล่านั้น นรกมืดที่ ซือหม่ามู่หยาง ภาคภูมิใจกับมันเป็นอย่างมากก็เริ่มเกิดความปั่นป่วนอย่างรุนแรง

“เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!”

เสียงแตกออกดังขึ้นเป็นชุด และนรกมืดก็พังทลายลงด้วยหมัดของเย่เทียน

เข็มทิศในมือของ ซือหม่ามู่หยาง แตกหักลงและทันใดนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

อย่างไรก็ตาม เย่เทียนเชื่อในการรับรู้ของตนเองมากกว่า เพียงแต่ท้ายที่สุดแล้วพวกนี้ก็เป็นแค่ปลาเล็กปลาน้อย เย่เทียนเองก็ไม่อยากจะไปถือสา

หลังจากที่ ซือหม่ามู่หยาง หนีมาเขาก็กลับไปที่ฐานทัพที่สมาพันธ์นักบู๊โบราณก่อตั้งขึ้นชั่วคราว

ในฐานะผู้ริเริ่มสมาพันธ์นักบู๊โบราณในครั้งนี้ สถานะของ ซือหม่ามู่หยาง ยังคงสูงส่งอย่งยิ่ง และสถานที่พักของเขาก็อยู่ในใจกลางฐานทัพ

อย่างไรก็ตาม ซือหม่ามู่หยาง กลับไม่ได้เข้าไปข้างไหน แต่แอบเข้าไปในมุมตะวันตกเฉียงเหนือของฐานทัพแทน

“นายท่าน! ผมล้มเหลวแล้ว! นรกมืดถึงกับถูกเขาทำลายได้ด้วยเพียงหมัดเดียว!”

"หืม?" คนที่นั่งอยู่ในเงามืดลุกขึ้นยืนและเหลือบมอง ซือหม่ามู่หยาง "หึ! หลายปีมาแล้วนายก็ยังไม่รู้จักพัฒนา ไม่แปลกใจที่ได้แค่อาศัยอยู่ข้างนอกได้เท่านั้น!"

ดวงตาของ ซือหม่ามู่หยางหดวูบ ในใจของเขาโกรธแค้นแต่ไม่กล้าเอ่ยออกมาได้แต่เพียงก้มหน้าและปล่อยให้อีกฝ่ายด่าเขา

“ดูเหมือนว่ารายงานจะไม่ผิดพลาด เย่เทียนผู้นี้มีความสามารถอยู่บ้างจริงๆ!” หลังจากเงาดำนั้นพูดจบเขาก็ทุบโต๊ะอย่างแรง "ล้วนเป็นเพราะเย่เหว่ยเย่าไอ้คนสมควรตายนั่น หากไม่ใช่เพราะเขาแล้วยังจะมีเย่เทียนในวันนี้หรือไง?”

“ไอ้เดรัจฉานนั่นได้ยินข่าวของเย่เหว่ยเย่าแล้วมีปฏิกิริยายายังไงบ้าง?”

ซือหม่ามู่หยาง ลังเลไปชั่วครู่และเอ่ยเสียงเบา "แทบไม่มีปฏิกิริยายาใดๆ เลย"

"หืม?" เงาดำขมวดคิ้ว “ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่าเขาคงยังไม่แน่ใจว่าเย่เหว่ยเย่าอยู่ในมือของเราแล้ว อย่างนั้นก็เขาสิ่งนี้ไปให้เขาซะ ฉันคิดว่าครั้งนี้เขาจะต้องตอบสนองแน่!”

เงาดำขว้างจี้หยกออกไปโดยตรง "ของสิ่งนี้นายจงไปควบคุมให้ได้ ทางที่ดีอย่าได้ทำให้เรื่องของสำนักชิงหนังล่าช้า ยังไงเสียนั่นก็เป็นถึงเส้นลมปราณทิพย์!"

เส้นลมปราณทิพย์! นั่นคือสิ่งที่ผู้ฝึกฝนทุกคนปรารถนาถึง

ถ้าสำนักได้มันมาก็จะมีอนาคตรุ่งโรจน์ ถ้าผู้ฝึกฝนได้มันมาเขาก็จะกลายเป็นดั่งราชาเช่นกัน!

ชี่ทิพย์สำหรับฝึกฝนมากมายขนาดนั้น ย่อมจินตนาการได้เลยถึงความสำเร็จในอนาคตของตน!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่ “ครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จเท่านั้น ห้ามล้มเหลว เพื่อต่อสู้กับเย่เทียน โลกบู๊โบราณได้ใช้ทรัพยากรไปเป็นจำนวนมาก หากนายคว้าโอกาสนี้ไว้ได้สภาผู้อาวุโสจะยอมให้นายกลับไปยังโลกบู๊สู้โบราณ!”

“แต่ถ้าเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมา ฉันก็แนะนำให้นายฆ่าตัวตายไปซะ เพราะนั่นจะช่วยลดความเจ็บปวดไปได้มาก!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่