ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1352

“หา? ระงับส่งของทั้งหมดเลย? บริษัทแซ่เฉินคงไม่น่าสงสารถึงขนาดที่หลายปีมานี้ไม่ได้คบค้าผู้จัดหาของอื่นเลยสักเจ้าหรอกมั้ง!”

เย่เทียนชำเลืองมองเฉินหวั่นชิงแวบหนึ่ง

เวลานี้เฉินหวั่นชิงกำลังถูกเรื่องนี้รบกวนอยู่ เดิมทีไม่ว่างสนใจเขา

พอเป็นแบบนี้เย่เทียนยิ่งกำเริบเสิบสาน ถูไถฝ่ามือไปมาบนขาที่เนียนนุ่ม ลูบจนสบายใจเลยทีเดียว

“อย่ากวน!”

ในที่สุดเฉินหวั่นชิงถูกความรู้สึกอันนี้ทำสะดุ้งตกใจจนตำหนิออกมา

เหลียงเยว่หรูก็ใจกว้างกว่าหน่อย ยื่นขาออกมาวางไว้ตรงหน้าของเย่เทียนโดยตรง เงยหน้ามองไป เหลียงเยว่หรูจ้องเย่เทียนด้วยดวงตายั่วยวนอย่างยิ่ง

เย่เทียนกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก ยัยปีศาจคนนี้ยัง......

“นายไม่กังวลสักนิดเลยเหรอ?”

เฉินหวั่นชิงมองท่าทางของเย่เทียนแล้วโมโหมาก ทั้งที่ทางนี้สถานการณ์ตึงเครียดอย่างมาก ทำไมเขายังมีลักษณะท่าทางไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอีก ถึงแม้เธอจะรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของเย่เทียนก็ตาม

แต่ถึงเย่เทียนจะยิ่งใหญ่แค่ไหนด้านสมุนไพรของแบบนี้คงไม่อาจเสกออกมาแบบไม่มีมูลหรอกมั้ง!

และหากไม่มีสมุนไพรสำหรับบริษัทแซ่เฉินแล้วมันจะเป็นการโจมตีระดับอันตรายใหญ่หลวงเลยทีเดียว

เมื่อก่อนตอนที่ไม่มีความสามารถผลิตเพิ่มขึ้นบริษัทแซ่เฉินมีที่ดินปลูกสมุนไพรของตนเอง แต่หลังจากความโด่งดังของยา สมุนไพรที่ปลูกพวกนี้ย่อมไม่เพียงพอต่อการผลิต สุดท้ายต้องซื้อมาจากข้างนอก

บริษัทแซ่เฉินแต่ไหนแต่ไรไม่ค้างชำระเงินใดๆ ของผู้ขายสมุนไพรมาก่อน การร่วมงานของสองฝ่ายพูดได้ว่าไม่มีการกระทบกระทั่งใดๆ

และครั้งนี้ทางผู้จัดหาของยกเลิกสัญญากะทันหัน นี่ทำให้บริษัทแซ่เฉินไม่ทันได้ตั้งตัว

ประเด็นสำคัญสุดคือผู้จัดหาสมุนไพรแต่ละเจ้าถึงจะมีมาก แต่ที่ทำการค้าขายชุดใหญ่ก็มีแค่ไม่กี่เจ้านั้นเอง ตอนนี้พวกเขาล้วนยกเลิกสัญญาแล้ว บริษัทแซ่เฉินยังสามารถไปซื้อวัสดุได้ที่ไหน

สมุนไพรไม่ใช่ว่าเป็นที่ไหนก็พอจะผลิตกันขึ้นมาได้ แม้กระทั่งสมุนไพรพิเศษบางอย่างเติบโตได้เฉพาะพื้นที่ด้วย

เฉินหวั่นชิงนึกไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าจะเกิดปัญหาในส่วนนี้ ถึงแม้มีแผนสำรองของบริษัทอยู่ แต่อยากจะซื้อสมุนไพรที่มากเพียงพอจากในมือผู้ประกอบการแต่ละคน ด้านหนึ่งคือจ่ายราคาสูงมาก ด้านหนึ่งเวลาจะยาวนานมาก

“เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง”

เย่เทียนส่ายหน้าแล้ว “อีกอย่างคนอื่นเขาไม่ใช่ก็มาทักทายแล้วเหรอ?”

“นายหมายถึงอันจื้อเจี๋ยคนนั้น?”

เฉินหวั่นชิงล้วงนามบัตรออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นออกแรงขยำทันที นามบัตรที่ดูขึ้นมาเหมือนสูงค่าอย่างยิ่งใบนั้นชั่วพริบตากลายเป็นก้อนตกอยู่บนพื้นแล้ว

“โธ่ๆ นี่เธอจะไปหาคนอื่นเขายังไง!”

“นายก็อย่ามาหัวเราะเยาะฉันอยู่ที่นี่เลย! ว่ามา ในใจนายมีวิธีแก้ไขอยู่แล้วใช่ไหม?”

ตอนนี้เฉินหวั่นชิงรู้สึกถึงความสามารถของเย่เทียนได้ถึงที่สุดแล้ว

แทบจะทุกเรื่องเมื่ออยู่ตรงหน้าเขาดูไม่มีความยากใดๆ

“ตระกูลอันเล็กๆ แห่งเดียวยังไม่กล้าตัดสินใจแบบนี้หรอก จะต้องเป็นคนเบื้องหลังพวกเขากำลังเล่นแง่แน่นอน”

เย่เทียนหัวเราะแล้วดันตัวขึ้น “มา ตั้งใจนวดให้สามีเธอให้สบายตัวสักหน่อย เรื่องนี้มอบให้ฉันก็ได้แล้ว”

“ในมือนายมีผู้จัดหาสมุนไพรเจ้าใหม่?”

นิ้วมือของเฉินหวั่นชิงเรียวมาก แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นนักบู๊ กำลังส่วนมือยิ่งมากกว่าคนทั่วไป แน่นอนว่าคลายความเหนื่อยล้าลง

“ระหว่างพวกเราเหมือนจะไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอก คุณชายอันกลับฝีมือดีนี่ ระงับการจัดหาสมุนไพรของบริษัทแซ่เฉินไปโดยตรงเลย แผนนี้ยังทำให้คนนับถือจริงนะ!”

พูดจบเย่เทียนหัวเราะแล้วยักไหล่ขึ้น อันจื้อเจี๋ยหัวเราะออกมาเช่นกัน ภูมิใจมาก

“ดูแล้วคุณชายเย่ค้นหาสถานะของผมมาเรียบร้อย เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้ผมน่าจะมีสิทธิ์เจรจากับบริษัทคุณแล้วมั้ง!” อันจื้อเจี๋ยแกว่งไวน์แดงในมือแล้ว “ผมรู้ว่าคุณชายเย่ให้ความสำคัญกับบริษัทแซ่เฉินมาก ผมคนนี้ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผลเลย แต่ทุกคนก็มาร่วมทำเงินด้วยกันสิ ร่วมงานกันถึงชนะด้วยกันได้!”

“คำพูดประโยคนี้ผมก็เห็นด้วย ร่วมงานกันถึงชนะด้วยกันได้ เพียงแค่บริษัทของคุณชายอันมีความสามารถอันนี้หรือเปล่า ผมย่อมรู้สึกสงสัยแน่นอน”

เย่เทียนไม่รีบร้อน ในเมื่ออีกฝ่ายลงมือไปแล้ว งั้นคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นเห็นชัดว่าต้องรีบร้อนกว่าเขาหน่อยถึงจะถูก

“หรือว่าที่ผมแสดงออกยังไม่พออีกเหรอ?” อันจื้อเจี๋ยลุกขึ้นยืนแล้วแบมือออก

“คุณชายเย่ คนฉลาดไม่พูดอ้อมค้อม ตอนนี้ไม่มีการจัดหาของสมุนไพร บริษัทแซ่เฉินเผชิญหน้ากับความลำบากอะไรคุณน่าจะรู้ดียิ่งกว่าผม โดยเฉพาะผมยังบอกคุณได้อีกอย่าง นอกจากตระกูลอันตกลงยอม ไม่อย่างนั้นในตลาดสมุนไพรบริษัทแซ่เฉินอาจซื้ออะไรไปไม่ได้ทั้งนั้น!”

“ไม่ได้อยู่ที่ราคา! แต่ไม่มีใครกล้าขายให้!”

คำพูดไม่กี่ประโยคนี้ของอันจื้อเจี๋ยพูดแบบมั่นใจเต็มที่ จากจุดนี้เห็นได้ว่าอิทธิพลของตระกูลอันใหญ่กว่าที่เย่เทียนจินตนาการไว้จริงๆ

แต่คำพูดพวกนี้ไปโอ้อวดต่อหน้าคนอื่นก็พอได้ แต่ทำต่อหน้าเย่เทียนไม่ได้

ถ้าบอกว่าอุตสาหกรรมสมุนไพรทั่วไปตระกูลอันควบคุมได้เขาเชื่อ หรือว่าอิทธิพลของสำนักยังจะสนใจตระกูลอันเล็กๆ ของเขาเหรอ? แม้กระทั่งกล้าแทรกแซงมากละก็ล้วนเป็นไปได้มากว่าจะโดนคนกำจัดทิ้งเอาได้

“ตระกูลอันประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า? บนโลกนี้ไม่ใช่แค่มีเพียงฟาร์มยาถึงขายสมุนไพรได้นะ สำนักก็มีไม่น้อย”

อันจื้อเจี๋ยยักคิ้วขึ้นแล้ว “คุณชายเย่ไม่ใช่คนธรรมดาตามคาด ก็จริง สมุนไพรของสำนักตระกูลอันของผมยุ่งไม่ได้และไม่กล้ายุ่งด้วย แต่ปัญหาคือคุณชายเย่มีหนทางแบบนี้เหรอ?”

“ถ้ามีจริงละก็ ทำไมต้องซื้อที่ฟาร์มยาที่นั่นด้วย! ล้วนเป็นผู้ใหญ่กันหมด เรื่องไร้สาระบางอย่างไม่ต้องพูดก็ได้”