ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1351

โดยเฉพาะเป็นสโมสรระดับสูง ทุกอย่างล้วนเห็นลูกค้าเป็นศูนย์กลาง

ไม่นานร้านอาหารนำอาหารรสเลิศสารพัดอย่างมาเสิร์ฟ เพียงแค่ปริมาณของแต่ละอย่างน้อยนิด ที่มากกว่านั้นคือลิ้มรสแต่ไม่ใช่ทำให้ท้องอิ่ม

เย่เทียนไม่ได้ดื่มด่ำกับความรู้สึกกินเยอะสักมื้อหนึ่งแบบนี้มานานมากแล้ว

ถึงแม้เขามีโอกาสทำอะไรบางอย่างให้ได้กินจนอิ่มหมีพีมัน แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าตนเองกับพ่อครัวใหญ่มีความต่างกันอยู่บ้าง

โดยเฉพาะอาหารบางอย่างต้องการน้ำซุปใสส่วนหนึ่งถึงสามารถปรุงออกมาได้ และการต้มน้ำซุปใสต้องการเวลาที่แน่นอน เย่เทียนไม่ได้เตรียมตัวสำหรับความอดทนนี้

ไม่ได้เจอกันนาน เย่เทียนจึงถือโอกาสนี้ถ่ายทอดเรื่องราวที่เกี่ยวกับด้านการฝึกฝน

“คุณเฉิน ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ล่ะ? เมื่อสักครู่ผมจองห้องวีไอพีหมายเลขหนึ่งไว้แล้ว เข้าไปด้วยกันไหม? คุณผู้หญิงท่านนี้ก็ด้วย”

ชายหนุ่มที่ก้าวร้าวอยู่บนรถคนนั้นปรากฏตัวอีกครั้ง หัวเราะเบิกบานกล่าวเชิญชวนต่อเฉินหวั่นชิง

เฉินหวั่นชิงยักคิ้วขึ้นแล้ว มองเขาแบบไม่พอใจแวบหนึ่ง “ฉันไม่รู้จักคุณ รีบออกไป ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกรปภ.มา”

“ก่อนหน้านี้ไม่รู้จักไม่เป็นไร ตอนนี้ก็ไม่ใช่รู้จักกันแล้วเหรอ?” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม “ขอแนะนำตัวเองหน่อยนะครับ ผมชื่ออันจื้อเจี๋ย นี่คือนามบัตรของผม”

พูดจบวางนามบัตรที่ประทับลายทองใบหนึ่งไว้ด้านหน้าเฉินหวั่นชิง

เย่เทียนลุกขึ้นยืนรับเอาไว้โดยตรง “โอ๊ะ? ดูขึ้นมาก็หรูหรามากนะ”

“ไอ้หนุ่ม ฉันทนนายมานานมากแล้ว เป็นคนใช้ก็มีสำนึกแบบคนใช้เป็นกันหน่อย! อย่ามาปีนเกลียว!” อันจื้อเจี๋ยพูดจบพึมพำเบาๆ “คุณเฉิน ผมรู้ว่าบริษัทแซ่เฉินของพวกคุณกำลังทำธุรกิจยามาโดยตลอด ส่วนตระกูลอันของผมก็เป็นผู้จัดหาสมุนไพรที่มีชื่อเสียง ผมคิดว่าพวกเรามีโอกาสจะร่วมงานกันเยอะมาก”

เฉินหวั่นชิงชายตามองเขาแวบหนึ่ง “ฉันว่าไม่มีความจำเป็น!”

“สำหรับฉันแล้วระหว่างพวกเราไม่มีโอกาสร่วมงานกันสักนิด!” เฉินหวั่นชิงปฏิเสธคำเชื้อเชิญของเขาโดยตรง

“พ่อหนุ่ม ไม่รู้ภาษารึไง!”

เหลียงเยว่หรูพูดจายิ่งให้เย่เทียนรู้สึกอับอายจนเหงื่อตก

โดนปฏิเสธไปครั้งแล้วครั้งเล่าอันจื้อเจี๋ยก็ไม่พอใจเท่าไร “ดูแล้วประธานเฉินยังคาดการณ์ความร้ายแรงของปัญหาไม่ได้ชั่วคราว ก็ได้ ผมคิดว่าคุณจะมีวันนั้นที่ต้องมาขอร้องผม”

พูดจบอันจื้อเจี๋ยโบกมือแล้ว หมุนตัวเดินออกไป

“บนโลกนี้คนที่อัตตาสูงก็มีมากเหลือเกินเลย เขายังคิดจริงๆ ว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ!” เหลียงเยว่หรูเปิดเผยลักษณะคุณหนูใหญ่ออกมา พูดเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยามสักหน่อย

“ช่างเถอะ อย่ามาอารมณ์เสียกับคนพรรค์นี้เลย” เย่เทียนพูดจบหัวเราะออกมาแล้ว “ออกมาข้างนอกกับพวกเธอก็เตรียมพร้อมว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ไว้แล้ว”

“เฮ้อ! คิดดูก็รู้สึกเหนื่อยใจ!” เย่เทียนยักไหล่ขึ้น ทำท่าทางไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

“ทำไม? เสียใจแล้วเหรอ?” มุมปากเฉินหวั่นชิงเผยรอยยิ้มออกมา ชายตามองเขาแวบหนึ่ง “สายไปแล้ว!”

“โถๆ พวกเธอยังคิดจะบีบอีกฝ่ายให้เชื่อฟังอีกรึไง?” เย่เทียนหัวเราะชั่วร้าย “งั้นคืนนี้......”

“นายไม่ต้องคิดเลย!” เฉินหวั่นชิงสีหน้าแดง “ตอนนี้กิจการของทางบริษัทแทบจะปล่อยมือได้แล้ว อีกไม่กี่วันพวกเราอาจจะต้องย้ายไปอยู่บนเขากัน น่าเสียดายแค่ว่าไม่สะดวกเท่าไร”

“เรื่องนี้จัดการง่าย สร้างถนนสักเส้นก็ไม่ได้แล้วเหรอ?” เย่เทียนหัวเราะแล้วส่ายหน้า “วางใจได้ เรื่องนี้ให้ฉันไปจัดการก็พอ”

เฉินหวั่นชิงเป็นจุดหนึ่งที่เย่เทียนค่อนข้างกังวลมาตลอด เป็นปัจจัยที่เมื่อก่อนเขายังไม่ได้ให้เฉินหวั่นชิงฝึกฝน แต่ตอนนี้เพียงพอแล้ว

ยาเขาก็สามารถจัดหามาได้ วิชายุทธ์เขาสามารถจัดหาให้ได้ ชี่ทิพย์เขายังจัดหามาได้อีก

ตระกูลอันไม่ใช่ตระกูลบู๊โบราณอะไร เป็นเพียงตระกูลนักบู๊ธรรมดาแห่งหนึ่งเท่านั้น

แต่ว่าฟาร์มยาในมือตระกูลอันมีมากมาย แทบจะเป็นโกดังเก็บสมุนไพรของบริษัทผลิตยาใหญ่ๆ หลายแห่ง และอย่าดูถูกพวกเขาด้วย ตลาดยาไม่ว่าทำเงินได้มากแค่ไหนก็ต้องเห็นแก่หน้าของพวกเขาถึงจะได้

ตระกูลอันไม่พอใจเข้า ทั่วทั้งตลาดยาอาจจะต้องสั่นสะเทือนทันใด

นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น อันจื้อเจี๋ยรู้ดีมากว่าในมือตนเองควบคุมไว้ปริมาณมากแค่ไหน ตระกูลเฉินเนื้อก้อนโตนี้อันจื้อเจี๋ยก็จ้องมานานมากแล้ว เสียดายเพียงเพราะอิทธิพลของบริษัทแซ่เฉิน ตระกูลอันถึงไม่มีโอกาสแทรกแซงมาโดยตลอด

แต่ตอนนี้เขาไม่ลงมือไม่ได้แล้ว เป็นแบบนี้ต่อไป ตระกูลอันอาจจะพลาดโอกาสอันดีที่จะร่ำรวยแบบนี้ไปเปล่าๆ หรือไม่?

ตอนนี้พลังบำเพ็ญของเย่เทียนพอจะรับรู้ถึงโชคดีโชคร้ายของเรื่องราวได้ ตอนที่มองเห็นอันจื้อเจี๋ยเขามักจะรู้สึกว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะสร้างความเดือดร้อนให้ตนเองไม่น้อย เพียงแค่เขาไม่ได้ใส่ใจจนเกินเหตุ

ถ้าแม้แต่เรื่องวุ่นวายเล็กน้อยแบบนี้ยังต้องสนใจ งั้นวันๆ เขาคงเหนื่อยเหลือเกิน

หลังกินข้าวเสร็จเย่เทียนและคนอื่นๆ มาที่บริเวณพักผ่อนข้างนอก เตรียมผ่อนคลายตนเองกันดีๆ สักหน่อย

หลายวันนี้ใช้สมองและความกล้ามาเอาชนะกับเหลิ่งฉิงโฉวสิ้นเปลืองพลังงานมากเลย ถึงแม้เย่เทียนจะฝึกฝนมาตลอด แต่อยู่ในห้องลับไม่ว่าทำอย่างไรกลับไม่มีทางผ่อนคลายตนเองได้ ตอนนี้มีโอกาสแบบนี้ก็ไม่เลวทีเดียว

เพียงแค่เขาเพิ่งนอนคว่ำลงไป โทรศัพท์ของเฉินหวั่นชิงก็ดังขึ้นมา

“อะไรนะ? ระงับส่งของ? พวกเขาบอกหรือเปล่าว่าเหตุผลอะไร?”

สีหน้าของเฉินหวั่นชิงดูแย่พอสมควร หลังจากวางสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วแน่น

“เกิดอะไรขึ้น?” เย่เทียนยื่นมือปลาหมึกลูบไล้ต้นขาอันเนียนนุ่มนั้นของเธอสักหน่อยแล้ว สัมผัสนี้ สุดยอดจริง!

“ผู้จัดหาสมุนไพรของบริษัทแซ่เฉินฉีกสัญญา แม้กระทั่งมีความหมายว่าไม่เสียดายที่ทำแบบนี้ด้วย ดูแล้วมีคนลงมือกับพวกเราแล้ว”