ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 261

“เจ้าบ้านเหลียงลูกสาวของคุณคนนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

เมื่อเห็นเหลี่ยงเยว่หรูกับเย่เทียนกอดกันอย่างสนิทสนมรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินจงเหอก็หุบลงในทันใด

เพียงแต่คำพูดของเขาจะสุภาพ แต่ใครๆก็ฟังออกถึงความโกรธที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

เหลียงเหวินเห้าส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ มือข้างหนึ่งโอบไหล่ของเฉินจงเหอ "พี่เฉิน บางทีคุณอาจไม่ค่อยเข้าใจ เย่เทียนเจ้าหนุ่มนั่นเคยช่วยชีวิตลูกสาวของผมไว้ ... "

ระหว่างพูดเหลียงเหวินเห้าก็ดึงเฉินจงเหอเดินไปอีกด้านหนึ่ง

ล้อเล่น เขารู้นิสัยของเหลียงเยว่หรูดี ปกติก็ยังพอพูดคุยได้ แต่พอดื้อรั้นขึ้นมา แม้แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ตอนนี้เฉินจงเหอมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจ

เฉินจุนเหอกลับไม่ได้ตามไป มองไปที่เย่เทียนกับเหลียนเยว่หรูด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก ดวงตาของเขากลอกไปมา ดูก็รู้ว่าเขากำลังคิดไม่ดี

เรื่องตลกเกี่ยวกับการยึดอำนาจของเฉินหยังคนที่อยู่ภายนอกไม่รู้ชัดเจน แต่อยู่ตระกูลเฉินเป็นคลื่นขนาดใหญ่ทีเดียว

แม้ว่าท่านปู่เฉินไม่สามารถโหดร้ายพอที่จะโยนเฉินหยังเข้าสู่กองบัญชาการตำรวจสันติบาล แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องได้รับบทเรียนราคาแพงนี้

ตัวอย่างเช่น กักบริเวณ!

แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเกิดของท่านปู่เฉินชังไห่ แต่ภายใต้คำขออย่างแรงกล้าของท่านปู่เฉินชังไห่ เฉินหยังก็คงไม่สามารถห่างจากตระกูลเฉินแม้แต่ครึ่งก้าว ทบทวนสำนึกอยู่ในตระกูลเฉินอย่างว่าง่าย

แน่นอน ใช้คำพูดดั้งเดิมของท่านปู่เฉิน ที่ว่ามองไม่เห็นจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจ ในวันแห่งความสุขนี้เขาไม่ต้องการที่จะโมโหโกรธต่อหน้าผู้คนรวยและมีอำนาจมากมายทั้งหลายนี้

แม้ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นความผิดของเฉินหยัง แต่เฉินจุนเหอที่เป็นพ่อคนนี้จะกลืนความโกรธของพวกเขาได้อย่างไร?

ในความเป็นจริง เฉินจุนเหอมีความแค้นต่อเย่เทียนเป็นแสนเท่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะเย่เทียนพลิกแพลงสถานการณ์ เฉินหวั่นชิงคนนั้นคงได้ก้าวลงจากตำแหน่งไปตั้งนานแล้ว และบริษัทแซ่เฉินก็คงกลายเป็นเฉินหยังเป็นผู้รับผิดชอบแล้ว!

เขากำลังกังวลว่าจะแก้แค้นเย่เทียนยังไงดีนะ ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจุนเหอก็เอื้อมมือออกไปและกวักมือเรียกคนใช้ของตระกูลเฉินมาหา ออกคำสั่งว่า “ไปหาหวั่นชิง และบอกเธอว่าเย่เทียนกำลังแตะเนื้อต้องตัวกับผู้หญิงคนอื่น ให้เธอดูแลสามีตัวเองให้ดี !”

..

เหลียงเยว่หรูเป็นผู้หญิงที่กล้ารักกล้าเกลียดเธอสามารถเข้าใกล้เย่เทียนโดยไม่คำนึงถึงสายตาชาวโลก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเย่เทียนจะมามั่วซั่วได้

หลังจากประหลาดใจในตอนแรก เย่เทียนก็รีบดึงแขนที่หญิงสาวกอดไว้ด้วยใบหน้าที่อึดอัด

แม้ว่าในใจของเขาจะไม่ปฏิเสธการใกล้ชิดกับผู้หญิง พูดได้ว่าแอบมีความสุขด้วยซ้ำ

แต่ วันนี้เป็นวันเกิดของท่านปู่เฉิน ใช่ไหมล่ะ?

ต่อหน้าต่อตาของทุกคน เขาก็ไม่กล้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเหลียงเยว่หรูมากเกินไป ไม่เช่นนั้นไม่ต้องรอเฉินหวั่นชิงลงมือด้วยตัวเอง เนื้อส่วนล่างของร่างกายก็คงจะถูกคนอื่นตัดขาดแน่

“เย่เทียน วันนี้คุณหล่อมาก ฉันเกือบจำคุณไม่ได้”

ผู้ชายรีบเริ่มดึงแขนของเขาออก ซึ่งทำให้สีหน้าที่สวยงามของเหลียงเยว่หรูเปล่งประกายด้วยความเศร้า แต่เธอก็รีบเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว และยิ้มออกมา ดวงตาที่สดใสคู่นั้นก็โค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

“คุณก็สวยมากเช่นกัน” เย่เทียนก็ฝีนยิ้มและชมเชย

“เย่เทียน คุณชอบฉันไหม?”

วินาทีถัดมาเหลียงเยว่หรูก็พุ่งประโยคหนึ่งออกมา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยของเย่เทียนแทบหยุดเต้น

"ผม.....คุณ..."

เย่เทียนชะงักครู่หนึ่ง ตกตะลึงไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

ในขณะนี้เฉินหวั่นชิงรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ จ้องมองเหลียงเยว่หรูอย่างไม่ทิ้งร่องรอย และพูดอย่างมีความหมายว่า “น้องสาวเหลียง บางทีคุณอาจไม่รู้มากนัก บางคนเขาไม่ชอบที่มันใหญ่เกินไป ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงได้จดทะเบียนกับฉันล่ะ?”

“พี่สาวเฉิน ดูที่คุณพูดสิ”

เหลียงเยว่หรูส่ายศีรษะเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม "บางคนไม่เคยได้ลองของใหญ่ๆ แล้วจะรู้สึกว่าของใหญ่มันดีได้ยังไงล่ะ?"

“พี่สาวเฉิน ไม่ใช่น้องว่าพี่นะ ฉันรู้ว่ามีร้านที่มีขนมมะละกอหอยหิมะดีมาก ดังนั้นคุณควรไปที่นั่นบ่อยๆนะ”

ชายทั่วไปฟังไม่เข้าใจความหมายของคำเหล่านี้ มีแต่คนที่สมองคล่องแคล่วถึงจะรู้ว่าเหลียงเยว่หรูหัวเราะเยาะเย้ยและพยายามจี้จุดอ่อนของเฉินหวั่นชิง

เฉินหวั่นชิงฉลาดมาก ทำไมเธอจะฟังไม่ออกถึงความหมายของเหลียงเยว่หรูล่ะ ในใจโกรธจนจะระเบิด

ได้แต่ บีบแขนของเย่เทียนอย่างลับๆ เพื่อระบายความขุ่นเคืองในใจ

ทำได้เพียงตอบโต้ด้วยรอยยิ้ม

“ที่แท้กล้ามเนื้อหน้าอกของน้องสาวเหลียงพัฒนาขึ้นมากขนาดนี้ ดูแล้วน้องสาวเหลียงคงไปกินมะละกอร้านนั้นบ่อยสินะ?”

หน้าอกแท้ๆถูกคนพูดว่าเป็นกล้ามเนื้อ เหลียงเยว่หรูก็คงโกรธบ้าง และเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“พี่สาวเฉิน เมื่อวานตอนเที่ยงเย่เทียนก็ออกไปทานข้าวกับฉัน ไม่พูดก็ไม่ได้เวลาเขาเมาทรงพลังมากจริงๆ! ”

คำพูดนี้เหลียนเยว่หรูพูดด้วยเสียงต่ำ นอกจากเฉินหวั่นชิงก็มีเย่เทียนที่อยู่ข้างๆเธอเท่านั้นที่ได้ยิน

“เมาเหล้า ทรงพลัง?”

สมองของเฉินหวั่นชิงเสียงตู้มระเบิด และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบางสิ่งที่ไม่เหมาะกับเด็ก นิ้วที่ซ่อนอยู่ในรอบแขนของเย่เทียนยิ่งบิด360 องศาราวกับว่าต้องการดึงชิ้นเนื้อนั้นออกมา ...