ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 262

"เมาเหล้า ทรงพลัง?

ภายใต้คำใบ้ของเหลียงเยว่หรู เฉินหวั่นชิงย่อมนึกถึงฉากบางฉากที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทันใดนั้นราวกับถูกฟ้าผ่า ทั้งตัวตกตะลึงอยู่กับที่

ในงานเลี้ยงที่จัดโดยเจิ้นเซ่าเฉินเมื่อนานมาแล้ว เห็นเหลียงเยว่หรูจูบเย่เทียนด้วยตาของเธอเอง เธอก็รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนนั้นไม่ธรรมดา

แต่ตอนนี้เธอได้รับคำตอบที่มั่นใจ เฉินหวั่นชิงก็รู้สึกช็อกเหมือนกัน

แต่เธอจะรู้ได้อย่างไร คำพูดของเลียงเยว่หรูก็ครึ่งเท็จครึ่งจริง

เมื่อวานตอนเที่ยงเย่เทียนดื่มเหล้าไปมาก

และเขาก็กล้าหาญมากจริงๆ แต่มันเป็นเพียงแค่ความกล้าหาญตอนเมาเท่านั้น ก็ไม่มีอะไรมาก

รูปภาพที่ไม่เหมาะกับเด็ก

แม้แต่เฉินหวั่นชิงไม่รู้ด้วยซ้ำก็คือ เหตุที่เหลียงเยว่หรูกล้าจีบเย่เทียน เป็นเพราะงานเลี้ยงเช่นเดียวกัน

ในเมื่อ ในตอนแรกเฉินหวั่นชิงก็ประกาศกับทุกคนว่าเธอกับเย่เทียนหย่าร้างกันแล้ว

ที่น่าเศร้าก็คือ เหลียงเยว่หรูไม่รู้เลยว่าเฉินหวั่นชิงกับเย่เทียนหย่ากันด้วยวาจาเท่านั้น ไม่ได้เซ็นในข้อตกลงการหย่าร้าง

ไม่งั้นเธอคงจะไม่มั่นอกมั่นใจเยาะเย้ยเสียดสีเฉินหวั่นชิงอย่างแน่นอน

หลังจากตกตะลึงครู่หนึ่ง เฉินหวั่นชิงได้สติอีกครั้ง "คุณ คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ!"

“เย่เทียน เมื่อวานตอนเที่ยงคุณกินข้าวกับฉันหรือเปล่า ยังดื่มเหล้าไปตั้งเยอะใช่ไหมล่ะ?”

เหลียงเยว่หรูโยนหัวหอกให้เย่เทียนด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เทียนเพียงแค่ยิ้มและมองดูสองสาวต่อสู้ด้วยความหึงหวง กระทั่งเขาไม่ได้สนใจอะไรมากที่ผู้หญิงสองคนกำลังพูดถึงอะไรบ้าง

ไม่มีเขา ในขณะเดียวกันเฉินหวั่นชิงยิ้มและพูดคุยกับเลียงเยว่หรู นิ้วของเธอก็หยิกบนแขนของเย่เทียนตลอดเวลา เจ็บจนเขาไม่มีแรงที่จะสนใจ

จุดที่ที่เฉินหวั่นชิงบีบเป็นเนื้อที่อ่อนที่สุดในแขนของเขาแม้แต่ชายที่แข็งแกร่งที่สุด ก็ไม่สามารถต้านทานการหยิกแบบ360องศาได้

อย่างน้อย เย่เทียนก็เชื่อว่าเนื้อที่อ่อนที่สุดในแขนของเขาถูกเฉินหวั่นชิงหยิกจนเขียวช้ำแน่นอน

“อืม เมื่อวานเรากินข้าวด้วยกันตอนเที่ยง”

หลังจากมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง เย่เทียนก็ได้สติกลับคืน และยิ้มออกมาอย่างน่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้

แต่คำพูดเหล่านี้ก็เข้าหูของเฉินหวั่นชิงซึ่งอยู่ภายใต้ความคิดอุปทาน

เหมือนกับเสียงฟ้าร้องบนพื้นดิน ระเบิดจนทำให้เธอตัวสั่นเล็กน้อย

คือความโกรธ และยิ่งเป็นความอับอาย!

เธอยังคิดว่าเย่เทียนกำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แม้กระทั่งวันนี้เธอยังวางแผนที่จะผลักดันเย่เทียนอย่างเป็นทางการ

แต่คำพูดของเหลียงเยว่หรูแระโยคนี้ ทำให้เธอต้องยอมรับว่าคำกล่าวสุภาษิตโบราณประโยคนั้นถูกต้อง

สุนัขยังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยเสียของการกินอึได้!

“ท่านปู่เฉินของตระกูลเฉินมาแล้ว!”

ขณะที่เฉินหวั่นชิงกำลังจะหันหลังจากไปด้วยความโกรธ การประกาศดังและชัดเจนของคนรับใช้ก็แพร่กระจายไปทั่วห้องจัดเลี้ยง

การปรากฏตัวของตัวเอกในวันนี้ ทำให้สายตาของแขกทั้งหลายต้องละสายตาจากพวกเขาทั้งสามอย่างไม่ต้องสงสัย และหันไปมองเฉินชังไห่ที่ค่อยๆเดินเข้าประตูห้องจัดเลี้ยง

ทางด้านซ้ายขวาของเฉินชังไห่มีผู้หญิงสามคนแต่งตัวด้วยเครื่องประดับเพชรพลอย

เหลียงชูหยู้ลูกสะใภ้ของเฉินจงเหอ เกาหย่าหยุนลูกสะใภ้ของเฉินจุนเหอ และเฉินลี่น่าลูกสาวของเฉินชังไห่ที่แต่งงานออกไปต่างจังหวัดเป็นเวลานานแล้ว

“ผมแค่กำลังให้โอกาสคุณ”

เฉินจุนเหอขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง “คุณเป็นคนแบบไหน ผมรู้อย่างชัดเจนดี ถ้าต่อไปคุณไม่ต้องการทะเลาะกับหวั่นชิงทุกวัน ผมแนะนำให้คุณช่วยพูดสิ่งดีๆของเสี่ยวหยังต่อหน้าท่านปู่หน่อย"

คำพูดนี้มีการข่มขู่เล็กน้อย ทำให้เย่เทียนมีสีหน้ามืดมนในทันใด “คุณอารอง นี่คุณกำลังข่มขู่ผมเหรอ?”

“อะไรข่มขู่ไม่ข่มขู่ คำพูดนี้ฟังดูแล้วน่าเกลียดจริงๆ!” เฉินจุนเหอส่ายศีรษะและพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อกี้ผมก็บอกคุณแล้ว นี่ผมแค่ให้โอกาสคุณเลือกอีกครั้ง”

“คุณอารอง ถ้าอย่างนั้นผมคิดว่าช่างเถอะ ผมไม่มีความสามารถพอที่จะไปเปลี่ยนความคิดของท่านปู่ได้”

ถ้าหากเฉินจุนเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อม เย่เทียนก็ไม่ได้รังเกียจที่จะช่วยเหลือเฉินหยังในครั้งนี้

แม้ว่าเฉินหยังจะเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ไม่ใช่ความผิดที่ร้ายแรงจนทนไม่ได้ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เขายังหยาบคายและไม่สามารถทนต่อการยั่วยุของผู้อื่นได้

แต่ว่า ยังไงเขาก็แซ่เฉิน เย่เทียนรู้ดีว่าท่านปู่เฉินไม่คิดปิดกั้นเฉินหยังอย่างถาวร แค่เป็นเรื่องที่ช้าหรือเร็วเท่านั้น

ยังไงสุดท้ายเฉินหยังก็จะออกมาอยู่แล้ว ดังนั้นทำไมไม่สร้างบุญคุณกับเฉินจุนเหอล่ะ?

แต่เฉินจุนเหอดันมีหนามในทุกคำพูดของเขา ดังนั้นเย่เทียนที่เกลียดชังการข่มขู่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วย?

เมื่อเฉินจุนเหอได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มที่มุมปากของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“เย่เทียน ผมไม่กลัวที่จะบอกคุณ วันนี้ผมเชิญคนสำคัญมามากมาย มีพวกเขาช่วยเหลือ ช่วยเสี่ยวหยังพูดคำดีๆไม่กี่คำ ผมเชื่อว่าท่านปู่ก็คงจะพิจารณาสถานการณ์ของเสี่ยวหยังด้วยตามความเหมาะสม"

“ถ้าคุณไม่รู้จักแยกแยะ ผมสัญญาว่าคุณจะต้องเสียใจในภายหลัง!”

“คุณอารอง ไม่ใช่ว่าผมดูถูกคุณ คนบ้าๆบอๆใหญ่โตของคุณพวกนั้น ในสายตาผมไม่มีค่าเลยสักนิด! ผมหลับหูหลับตาดึงใครออกมาสักคน ยังดีกว่าพวกเขาด้วยซ้ำ!”

เย่เทียนเหลือบมองเฉินจุนเหออย่างนิ่งๆ ด้วยสีหน้าที่ดูถูกกับรังเกียจ

...