ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 263

ไม่ว่าจะในอดีตชาติ หรือในชีวิตนี้ เย่เทียนก็รู้สึกรังเกียจอย่างยิ่งที่จะถูกข่มขู่

ล้วนเป็นเรื่องที่หารือได้ ทำไมถึงไม่สามารถนั่งลงคุยกันดีๆ ทำไมแต่ละคำพูดต้องเหมือนหนามตำใจด้วยนะ?

“คุณอารอง ผมหลับหูหลับดึงออกมาคนหนึ่งเกรงว่าจะยังดีกว่าคนใหญ่โตที่คุณเชิญมา!”

คำพูดที่เย่อหยิ่งของเย่เทียนทำให้สีหน้าของเฉินจุนเหอมืดมนทันที หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูด "ช่างกล้าพูดจริงๆ คุณคิดว่าคุณยังเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอยู่เหรอ?" เย่เทียนเลิกคิ้ว และคำว่าตระกูลเย่ก็เป็นข้อห้ามของเขา!

ในขณะที่เย่เทียนกำลังจะตอบโต้ คนรับใช้ข้างนอกก็ตะโกนประกาศเสียงดังอีกครั้ง

"คุณหงประธานของไป่ซื่อบริษัทวัสดุแต่งหน้าไป่ซื่อแห่งเมืองเอกมาถึงแล้ว! "

เมื่อเฉินจุนเหอเห็นสถานการณ์นี้ ก็หัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา“เย่เทียน คุณหงคนนี้ฉันเชิญมาเอง ไป่ซื่อเป็นบริษัทใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดเกือบ100ล้าน ฉันอยากจะดูว่าคุณสามารถเชิญคนใหญ่โตกว่านี้มาได้ไหม! ”

หลังจากพูดจบ เฉินจุนเหอก็เลิกสนใจเย่เทียน และเดินไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง

ในเวลาเดียวกัน ที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง มีคนหลายคนในชุดสูทและใส่รองเท้าหนัง

คนที่เป็นหัวหน้ามีทัศนคติเหมือนคนระดับสูง มองแวบเดียว ก็รู้ว่าเขาเป็นเถ้าแก่ใหญ่

“โอ้โห คุณหง ลำบากคุณเดินทางมาไกลขนาดนี้ เกรงใจจริงๆ! ”

เฉินจุนเหอที่วิ่งเข้าไปทักทายเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“จุนเหอ คุณพูดอย่างนี้ก็เห็นผมเป็นคนอื่นคนไกลแล้วนะ! วันนี้เป็นวันเกิดของท่านปู่เฉิน ผมจะไม่มาเข้าร่วมได้ไง!”

ผู้นำในชุดสูทยิ้มเหอๆและตบไหล่ของเฉินจุนเหอด้วยท่าทีของการพี่น้องที่ดี

"มามามา เชิญเข้ามา เชิญเข้ามา"

เมื่อเฉินจุนเหอได้ยินเช่นนี้ เขาก็ทักทายคุณหงอย่างภาคภูมิใจและเข้าไปอยู่ตรงหน้าของท่านปู่เฉิน

“ท่านปู่เฉิน ผมคือหงอี้ของไป่ซื่อ ขออวยพรให้ท่านมีโชคลาภวาสนา อายุยืนยาว !”

เมื่อเห็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้ คุณหงก็คารวะแสดงความยินดีอย่างสุภาพ และวางตัวด้วยท่าทางที่ถ่อมตน

“เถ้าแก่หงมีน้ำใจแล้ว”

เฉินชังไห่พยักหน้าเล็กน้อย คนที่อยู่ในระดับ เขาจะเห็นคนที่มีค่าตัวแค่หลักล้านอยู่ในสายตาได้อย่างไร

หงอี้กลับไม่ได้จริงจังใส่ใจ เขายังคงมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่เสมอ

โดยปกติแล้ว ด้วยสถานะของเขา เขาแทบจะไม่สามารถพูดคุยกับคุณท่านเสิ่นได้โดยตรง เมื่อเขาได้รับคำเชิญจาก เฉินจุนเหอ เขาตื่นเต้นมากจนแทบไม่ได้นอนทั้งคืน

บริษัทแซ่เฉินใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพและเครื่องสำอางเป็นหลัก แค่ออกบิลสั่งซื้อธรรมดาๆ ก็สามารถทำกำไรได้หลายล้านเขาจะไม่ตื่นเต้นได้ไง?

หลังจากที่หงอี้เข้ามา ผู้คนที่มาแสดงความยินดีก็เข้ามาติดต่อกันไม่หยุด

"ประธานหวังแห่งบริษัทบันเทิงเจียหาวของเมืองเจียงเป่ย"

“รองรัฐมนตรีเห้อฝ่ายธุรกิจเมืองเอก。”

“เถ้าแก่เย่แห่งบริษัทการขุนส่งเหิงชางของเมืองตงเจียง”

……

หลายคนได้รับการเชิญจากเฉินจุนเหอทั้งนั้นแต่ก็เป็นนักธุรกิจและคนดังที่เคยเป็นเพื่อนกับท่านปู่เฉินตอนรับตำแหน่งเป็นส่วนใหญ่

ผู้ที่มีสถานะสูงสุดคือผู้ว่าราชการมณฑลที่ถอยไปอยู่แนวที่ 2 การปรากฏตัวของเขาทำให้ท่านปู่เฉินปลื้มใจยิ่งนัก

แม้ว่าพวกเขาจะถอยไปอยู่แนวที่ 2 แต่ก็มีลูกศิษย์มากมายที่อยู่ภายใต้เขา อีกทั้งยังให้เกียรติมาอวยพรวันเกิด ท่านปู่เฉินจะไม่ระมัดระวังในการต้อนรับได้ไง?

ตั้งแต่เช้า แขกผู้มีเกียรติมากมายหลั่งไหลเข้ามา ทำให้ที่ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่แต่เดิมเกือบเต็มทั้งหมด

ทันทีที่เสียงของเฉินจุนเหอจบลง เฉินลี่น่าก็แทบรอไม่ไหวที่จะเยาะเย้ย

“พี่รอง จะรีบไปทำไมล่ะ? คุณชายเย่เมื่อกี้เขาเพิ่งบอกว่าคนที่เขาเชิญดีกว่าคนที่พี่เชิญ”

“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าความมั่นใจของเย่เทียนมาจากไหน หรือคิดว่าตัวเองเป็น คุณชายใหญ่ตระกูลเย่แห่งเมืองจินแล้วจริงๆ?”

เย่เทียนขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน เขารู้ทัศนคติของเฉินลี่น่าที่มีต่อเขา ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาไม่ได้เข้าไปอยู่ต่อหน้าท่านปู่เฉิน

เขาคาดไม่ถึงจริงๆ เขาก็หลบหน้าเฉินลี่น่าแล้ว แต่เธอก็ยังหามาถึงบ้าน จากการวิเคราะห์คำพูด เฉินจุนเหอคงเล่าเรื่องความขัดแย้งระหว่างทั้งสองคนให้เฉินลี่น่าแล้ว

ถ้าหากมีหนทางให้เลือก ก็คือเรื่องที่ยิ่งกลัว มันก็จะยิ่งเกิดขึ้นจริงๆ

เย่เทียนรู้สึกหมดหนทาง กำลังเตรียมตัวจะตอบโต้สักสองประโยค แต่เสียงประกาศที่ดังและชัดเจนของคนรับใช้ก็แพร่กระจายไปทั่วห้องจัดเลี้ยงอีกครั้ง

“บริษัทสื่อวัฒนธรรมแสงดาวประธานหวงหวงเย่าโจวมาแล้ว!”

เฉินจุนเหอได้ยินเช่นนี้ ตบไหล่เย่เทียนและพูดอย่างจริงจัง รีบเดินไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง

“เสี่ยวเย่ ประธานหวงคนนี้เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในสื่อของเจียนหนันเขาคงมาเพราะได้รับคำเชิญจากฉัน”

“นายดูสิว่าสายสัมพันธ์สำคัญแค่ไหน ถ้าเสี่ยวหยังไม่สามารถเข้าร่วมในธุรกิจของบริษัทได้ จะต้องสูญเสียเท่าไหร่นะ!”

สำหรับเฉินลี่น่าก้าวเดินตามติดเฉินจุนเหอ และวิ่งไปทางหวงเย่าโจวซึ่งปรากฏตัวที่ประตูห้องจัดเลี้ยงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

เพียงแต่ว่า หวงเย่าโจวที่ทั้งศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อยืนอยู่ที่ประตู มองไปรอบ ๆ และหยุดอยู่ที่มุมหนึ่งทันที เขาไม่ได้มองเฉินจุนเหอสองพี่น้องที่มาต้อนรับสักนิด แต่วิ่งไปทางเย่เทียนด้วยสีหน้าแปลกใจ

ขณะที่เขาเดินไป ก็ตะโกนออกมาอย่างแทบหายใจไม่ทัน “เย่ คุณเย่ ในที่สุดผมก็หาคุณพบแล้ว”

ภายใต้สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย เย่เทียนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองหวงเย่าโจวคร่าวๆและขมวดคิ้ว "เสี่ยวหวง?"

ทันทีที่คำพูดเช่นนี้ออกมา แขกที่มองดูทั้งสองคนก็อ้าปากตาค้างด้วยความประหลาดใจ แทบจะสามารถยัดไข่ทั้งฟองได้……