ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 368

เมื่อมองไปที่ข่งสุงซึ่งนอนอยู่บนพื้นโดยไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เย่เทียนก็กำหมัดอย่างไม่สามารถช่วยได้ และรอบกายของเขาก็แสดงเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้าออกมาอย่างไม่ปกปิด

แม้ว่าเขาจะฟื้นคืนชีพมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่โศกนาฏกรรมของตระกูลเฉินในชีวิตที่แล้วก็ยังติดอยู่ในใจเขาเสมอ ทำให้เขาลืมไม่ลงเลย

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้เกี่ยวกับร่องรอยของรอยสักหัวกะโหลกตั้งแต่เกิดใหม่ จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง! จะไม่ให้เกลียดได้ยังไง!

เมื่อเห็นว่าข่งสุงหมดสติ เย่เทียนก็ก้าวออกไปอย่างร้อนใจโดยไม่รู้ตัว

เดิมที ทุกคนยังคงตกใจกับความแข็งแกร่งของฮวาอวี่เฟย แต่การเคลื่อนไหวของเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนอย่างไม่ต้องสงสัย

ฮวาอวี่เฟยที่อยู่ใจกลางสนามสายตายิ่งดุมากขึ้น จ้องไปที่เย่เทียนด้วยสายตาที่ชั่วร้าย

เขาสามารถอยู่รอดได้ภายใต้การไล่ล่าของผู้คนมากมายในโลกบูโด ต้องขอบคุณความรอบคอบของเขา

ก่อนที่ข่งสุงจะสลบไป เขาเหยียดนิ้วออกและชี้มาที่ตนเองอย่างสั่นเทา ตะโกนว่าฮวาอะไรนั่นด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว เห็นได้ชัดว่าจำตัวตนของเขาได้

รวมถึงในขณะนี้ เย่เทียนแสดงเจตนาฆ่าอย่างไม่ปกปิด ฮวาอวี่เฟยคิดว่าเย่เทียนจำเขาได้ และ ณ ตอนนั้นเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกำจัดเขา!

ช่วงเวลาที่ไร้กังวลในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ทำให้เขาเหนื่อยกับชีวิตที่ต้องหลบหนีในอดีต เมื่อเทียบกันแล้ว แค่เหมืองแร่หยกจะเทียบได้ยังไง!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฮวาอวี่เฟยก็ไม่สนใจว่ากำลังอยู่ในเกมต่อสู้ และรีบวิ่งเข้าไปหาเย่เทียน

“คุณชายเย่! ระวัง!”

“เย่เทียน ระวัง!”

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนตกใจ ฮั่วเยี่ยนจื่อและเหลียงเหวินเห้าอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาเสียงดัง

ฮวาอวี่เฟยซึ่งกำลังวิ่งเข้าหาเย่เทียน ทันใดนั้นก็มีเจตนาฆ่าที่เข้มข้นบนใบหน้าของเขา

การรายงานของลูกศิษย์ในสำนักหวู่หันรายงานก่อนหน้านี้ เขารู้แค่ว่าหลิวจื่อหยังถูกเย่เทียนฆ่า แต่เขาไม่รู้ว่าเย่เทียนเป็นใคร

ตอนนี้มีเสียงตะโกนของฮั่วเยี่ยนจื่อและเหลียงเหวินเห้า ทำให้เขาจำได้อย่างไม่ต้องสงสัยว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาซึ่งน่าจะจำเขาได้คือคนที่ฆ่าหลิวจื่อหยังลูกศิษย์ของเขา!

"ไปตายเถอะ!"

ฮวาอวี่เฟยส่งเสียงคำรามต่ำๆ หมัดราวกับระเบิดผ่านช่องว่าง ทำให้เกิดเสียงหวีดหวิวที่ทำให้หัวใจเต้นแรง มันเป็นเพียงพลังแห่งหมัดที่ทำให้ทุกคนที่อยากจะขึ้นไปหยุดและสีหน้าต้องเปลี่ยนไป

แต่ เย่เทียนจะเป็นคนที่ถูกโจมตีได้ง่ายๆได้อย่างไร

"ฮึ!"

แม้ว่าฮวาอวี่เฟยจะรีบก้าวขึ้นไปในชั่วพริบตา แต่ปฏิกิริยาของเย่เทียนคือไม่พอใจ และเขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ภายใต้ความเร่งรีบ และทุบกลับด้วยกำปั้น

บูม!

หมัดทั้งสองกระแทกเข้าหากัน และเกิดลมแรงพัดเสื้อผ้าของทุกคน

เย่เทียนถอยหลังสองก้าวโดยไม่ตั้งใจ มองไปที่ฮวาอวี่เฟยด้วยท่าทางเคร่งขรึมเล็กน้อย

ในทางกลับกัน แม้ว่าฮวาอวี่เฟยไม่ได้ถอยกลับไป แต่การแสดงออกของเขาก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน

ดูเหมือนว่าเขาจะได้เปรียบ แต่เขารู้อยู่ในใจว่า เมื่อกี้การโจมตีของเขาคือการลอบโจมตีอย่างไม่ต้องสงสัย เย่เทียนตอบโต้อย่างเร่งรีบ แต่เขาถอยหลังเพียงสองก้าว เห็นได้ว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายต้องไม่ด้อยกว่าตนเองแน่นอน

“คุณเป็นปรมาจารย์ระดับดิน?!”

ด้วยหมัดเดียว เย่เทียนสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฮวาอวี่เฟย และตอนนี้เขาไม่มีเวลาไปตรวจสอบข่งสุง ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องไปที่ฮวาอวี่เฟย

“ผู้แข็งแกร่งระดับดิน? นามสกุลคือฮวา? ไม่ใช่ชายหรือหญิง?”

“หรือว่าเขาคือของฮวาอวี่เฟย ยอดปีศาจที่ทุกคนต้องการฆ่ามากที่สุดในโลกบูโด!”

เกาเหลียงซึ่งเป็นลูกศิษย์ของสำนักกุยอี สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อมองไปที่ฮวาอวี่เฟย และอดไม่ได้บ่นพึมพำ

“ยอดปีศาจ? ฮวาอวี่เฟย?”

“คุณเกา คุณกำลังพูดอะไร?”

ที่เขาเลือกที่จะร่วมมือกับหยางหย่งซิน เพียงเพราะเขาต้องการให้หยางหย่งซินหาคนมาขุดแร่

แต่ตอนนี้ เพื่อที่จะซ่อนร่องรอยของเขา เขาอยากจะทิ้งเหมืองแร่หยก แล้วเขาจะร่วมมือกับหยางหย่งซินทำไมอีก?

นอกจากนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะหยางหย่งซินเดี๋ยวก็ท่านฮวา สองคำก็ท่านฮวา บางทีข่งสุงคงไม่รู้ว่าเป็นเขา และตัวตนของเขาในฐานะยอดปีศาจก็ยังถูกซ่อนไว้อย่างดี

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฮวาอวี่เฟยก็รู้สึกไม่พอใจต่อหยางหย่งซิน และไม่ได้มองเขาในตอนนี้ กลับชกไปโดยตรง

ฮึ่ม!

ปล่อยพลังภายใน!

ฝ่ามือลวงตาที่มองเห็นได้ด้วยตามนุษย์พุ่งเข้าหาหยางหย่งซินทันที

น่าเสียดายที่นักธุรกิจที่เก่งกาจแห่งจ๊กกลางอย่างหยางหย่งซิน ไม่สามารถแม้แต่จะกรีดร้องออกมาศีรษะของเขาก็ถูกผ่าเป็นครึ่งโดยตรง

หยางหย่งซินยังคงมีความสับสนอยู่บนใบหน้าของเขา ของเหลวสีแดงและสีขาวค่อยๆไหลลงมาจากแผล และร่างกายที่สูญเสียการทรงตัวก็ล้มลงกับพื้นทันที

เกรงว่าเขาจะไม่เข้าใจจนตอนเขาตาย ฮวาอวี่เฟยที่บอกว่าจะร่วมมือกันดีๆเมื่อวานนี้ จู่ๆก็บ้า และมาลงมือกับเพื่อนร่วมทีมอย่างเขา?

“หยาง หยางหย่งซินตายแล้ว?!”

“ไอ้บ้านี่!”

คราวนี้ ไม่ว่าจะอยู่ทีมไหน ทุกคนก็กรีดร้องพร้อมกัน ต่ายถอยออกมา และคนขี้ขลาดบางคนถึงกับหันหลังหนี

คนตัวเป็นเป็นเมื่อกี้ได้ตายต่อหน้าพวกเขา สิ่งนี้ไม่ใช่ทุกคนที่จะทนดูได้ แม้แต่คนใหญ่คนโตที่เคยผ่านอุปสรรคมามากมาย ล้วนยากที่จะทนดูได้

สีหน้าของต่งเจ๋อเชาเปลี่ยนเป็นสีซีดและเขาสั่งอย่างโกรธเคือง "ยิง!"

บอดี้การ์ดที่เดิมเฝ้าอยู่รอบๆตัว เอาปืนออกมาจากเอว เล็งไปที่ฮวาอวี่เฟยและเหนี่ยวไก...