ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 480

แต่ในที่สุด เซ่เจียก็จากไป

แม้ว่าลึกๆ ในใจของเย่เทียนจะอาลัยอาวรณ์มาก แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยเธอไป

เพราะถึงอย่างไรแล้ว เขาก็คงเลือกที่จะหย่ากับเฉินหวั่นชิงไม่ได้!

ต่อให้เฉินหวั่นชิงยังไม่ได้แต่งงานกับเขา แต่การเป็นหนี้ชีวิตในชาติที่แล้วทำให้เขาจำเป็นต้องชดใช้เฉินหวั่นชิงอย่างเต็มใจ แล้วเขาจะเลิกทำร้ายเฉินหวั่นชิงได้อย่างไร?

ในทางกลับกัน เย่เทียนปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเซ่เจียนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ แต่ต่อให้ไม่พูดถึงหนี้ชีวิตในชาติที่แล้ว เขาก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นจริงๆ!

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่สามารถให้เซ่เจียตามที่เธอต้องการได้ ฉะนั้น ต่อให้ฝืนไปแล้วจะได้อะไร?

เมื่อแหงนมองสี่สิบห้าองศาไปที่เครื่องบินลำนั้นที่ค่อยๆ บินจากไป รอยยิ้มอันขมขื่นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่เทียน

“เย่เทียน ไอ้คนเลว คนอื่นไม่ได้เรียกร้องให้เอ็งรับผิดชอบอะไร ได้ของเขามาฟรีๆ แล้วเอ็งจะเศร้าทำไมวะ!”

ทันใดนั้น เย่เทียนก็ตบแก้มตัวเองและปลอบใจตัวเอง

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่สีหน้าความขมขื่นก็ไม่อาจปกปิดไปได้

แต่ถึงอย่างนั้น แล้วเขาจะทำอะไรได้อีก?

ไม่น่าแปลกใจที่โบราณเขาว่ากันว่า นักธุรกิจรายใหญ่จะไม่สนใจเรื่องของความรักอยู่แล้ว!

จากนั้น ภายใต้การดำเนินการของถังเหวินหลง เหตุการณ์การบุกเข้าไปในสถานีกระจายเสียงของสนามบินจึงไม่เป็นความผิดที่เย่เทียนต้องรับผิดชอบ

แต่กลับเป็นโลกแห่งโซเชียลที่ไม่ปล่อยเขาไว้ ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เรื่องของชายนิรนามผู้ลึกลับที่พยายามหยุดการจากไปของเซ่เจียก็ถูกแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงปริศนามากมายให้กับชาวเน็ตอย่างห้ามไม่ได้

กริ๊ง!

เย่เทียนเพิ่งเดินออกจากสนามบิน เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็ดังขึ้น

“ที่รัก......”

เย่เทียนที่กำลังเศร้าใจอยู่ไม่มีอารมณ์ที่จะดูหมายเลขที่โทรเข้ามา เขาจึงคิดว่าเป็นสายโทรเข้าจากเฉินหวั่นชิง

“เหอะๆ คุณเรียกใครว่าที่รัก?”

“ตามเหตุผลแล้ว พวกเรายังไม่เคยเจอกันเลยนะ คุณรับสายก็เรียกฉันว่าที่รัก มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”

แต่ว่า เสียงจากปลายสายอีกด้านไม่ใช่เสียงของเฉินหวั่นชิง แต่เป็นเสียงที่แตกต่างกับลิบลับของฟู่เซิ่งหนาน!

“คุณโทรหาผม คงไม่ได้แค่จะล้อผมเรื่องนี้อย่างเดียวนะ?”

เย่เทียนยิ้มอย่างขมขื่น ถ้าวันปกติเขาจะไม่ถือสาฟู่เซิ่งหนานที่หยอกล้อเขาแบบนี้เลย แต่วันนี้เขาอารมณ์ไม่ดีจริงๆ

“เอาล่ะ!”

เมื่อสัมผัสถึงน้ำเสียงอันไม่สบอารมณ์ของเย่เทียน ฟู่เซิ่งหนานก็ไม่ล้อเล่นและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ครั้งนี้ที่ฉันโทรหาคุณ เรื่องแรกเลยก็คือขอแสดงความยินดีกับคุณในการกำจัดหยุ่นหมัวได้สำเร็จ สำหรับช่วงนี้ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องภัยคุกคามจากแก๊ง S.P.L อีก!”

“ส่วนเรื่องที่สอง ฉันอยากให้คุณช่วยอะไรหน่อย”

“ช่วยเรื่อง?” เย่เทียนขมวดคิ้วถาม

ฟู่เซิ่งหนานพูดอย่างชัดเจนว่า “ช่วยฉันฆ่าคนคนหนึ่ง!”

“ใคร?”

“ถังเหวินหลง!”

“หืม?!”

เย่เทียนถึงกับตกใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น ต่อให้ไม่พูดถึงชีวิตในชาติที่แล้ว แค่การช่วยเหลือของฟู่เซิ่งหนานที่มีต่อเขา เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธในการช่วยเธอแล้ว

“แล้วคุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนโพสต์ภารกิจนี้?”

เย่เทียนส่ายหัวอย่างจนใจและไม่กล้าพัวพันกับฟู่เซิ่งหนานต่อ

“ก็ยังหาไม่เจอเหมือนกัน”

ฟู่เซิ่งหนานก็เริ่มจริงจังแล้วพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นว่า “ฉันก็เคยแกล้งทำเป็นคนรับงานนี้เพื่อพยายามตรวจหาที่อยู่ IP ของเขาแล้ว แต่มันพาฉันไปอ้อมโลก สุดท้ายก็หลุดไปได้”

“แต่ว่า ฉันมีเหตุผลมากพอที่จะเชื่อว่าคนโพสต์รางวัลนี้เป็นคนในระบบของ ฝ่าย Mนะ”

“หือ?!”

เย่เทียนถึงกับตกใจและเริ่มจริงจังเช่นกัน “แล้วเหตุผลคือ?”

“ตำแหน่งสุดท้ายที่ฉันติดตามเขาคือฐานทัพลับของ ฝ่าย M ฉันทำให้พวกเขาแตกตื่น ดังนั้นจึงไม่เลือกที่จะติดตามต่อ”

ฟู่เซิ่งหนานพูดอย่างตรงไปตรงมา “บางทีอาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาทิ้งประตูหลังไว้ หรือบางทีพวกเขาอาจจะเป็นคนที่นั่นเลยก็ได้!”

“ยังไงก็ขอบคุณนะ”

หลังจากวางสาย เย่เทียนก็ขมวดคิ้วแน่นๆ

เขาไม่ได้สงสัยความสามารถในการแฮ็คของฟู่เซิ่งหนานเลย และเขารู้ดีตั้งแต่ชาติที่แล้ว ในเมื่อเธอคนนี้ยังไม่สามารถติดตามได้ เกรงว่าคนในโลกนี้จะไม่มีใครติดตามตำแหน่ง IP ของพวกเขาได้อีก

ด้วยเหตุนี้ เย่เทียนจึงต้องพิจารณาว่าเขาจะต้องมีส่วนร่วมในเรื่องแย่ๆ นี้ไหม

และตามการคาดเดาของฟู่เซิ่งหนาน ถ้าคนของ ฝ่าย Mเป็นผู้ตั้งค่าหัวนี้ นั่นก็หมายความว่านี่เป็นการต่อกรกันระหว่างประเทศ และในท่ามกลางสถานการณ์ปัจจุบันนั้น มากสุดเขาก็เป็นได้แค่ตัวประกอบเล็กๆ!

ดังนั้นเมื่อทำการพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว เย่เทียนก็แอบคิดในใจว่า หลังจากเสร็จธุระของคืนนี้ เขาจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงถังเหวินหลงให้ไกลที่สุด เพื่อจะไม่เข้าไปมีเอี่ยวในเรื่อยแย่ๆ แบบนี้ และเพื่อจะไม่ให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น!