ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 481

ความมืดเข้าปกคลุม และไฟในเมืองส่องสว่างขึ้น

เหนือความคาดหมาย เพราะคลับกระบี่แหลมไม่ได้อยู่ในตัวเมืองเมืองเอกตามที่เย่เทียนคิดเลย ในขณะนี้ เขานั่งอยู่เบาะหลังของรถหรูคันหนึ่ง ชื่นชมภูเขาและต้นไม้ผ่านหน้าต่างรถ

เอี๊ยด!

หลังจากขับรถออกจากตัวเมืองไปหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดรถก็หยุดนิ่ง

“หืม?!”

เมื่อมองสภาพแวดล้อมที่รกร้างนอกหน้าต่างรถ เย่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังถังเหวินหลงที่อยู่ข้างๆ อย่างสงสัย

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!!!

ก่อนที่เย่เทียนจะพูดอะไร เสียงใบพัดหมุนดังขึ้นจากที่ไม่ไกล ซึ่งเป็นเสียงเฮลิคอปเตอร์ทหารลำหนึ่งที่กำลังบินเข้ามาอย่างช้าๆ!

“ลงรถเถอะ! เปลี่ยนยานพาหนะกัน!”

ถังเหวินหลงยิ้มพูด จากนั้นลงจากรถก่อนแล้วคว้าบันไดเชือกของเฮลิคอปเตอร์แล้วปีนขึ้นไปอย่างว่องไว

เดิมทีคิดว่าคลับจะอยู่ในป่าลึก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นง่ายเกินไป!

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เย่เทียนระงับความสงสัยในใจและปีนขึ้นบันไดเชือกด้วยจิตวิญญาณเหมือนลิง

เมื่อเข้าไปถึงในเครื่องบิน เย่เทียนก็พบว่าในเฮลิคอปเตอร์ไม่ใช่แค่ผู้โดยสารของพวกเขาเท่านั้น!

นอกจากคนขับ 2 คนแล้ว ยังมีชาย 2 คนและหญิงอีก 1 คน ซึ่งทั้งสามแต่งเครื่องแบบชุดทหารสีเขียวเข้ม จากรูปลักษณ์แล้วเดาได้ไม่ยากว่าพวกเขาคือสมาชิกจากกองทัพ

ส่วนถังเหวินหลงที่ขึ้นมาก่อนก็กำลังพูดพึมพำกับชายสูงอายุคนหนึ่ง แต่เย่เทียนไม่ได้เดินเข้าไปขัดจังหวะพวกเขา ได้แต่เอนตัวนั่งบนที่นั่งว่างอีกฝั่งแล้วมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ซึ่งดูเย็นชาและนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา

แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้จะดูธรรมดา แต่หุ่นของเธอนั้นร้อนแรงไม่เบา รูปทรงตัวเอส แถมยังมีออร่าของทหารในกองทัพผู้มากความสามารถ ซึ่งทำให้คนยาที่จะไม่เหลียวมองเธอจริงๆ!

เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ดูเหมือนว่าสมัยนี้ หน่วยงานสาขาย่อยจะเต็มไปด้วยสาวงามเลยสินะ!

หลังจากเฉิงหลงกับจี้เยียนหรันปีนขึ้นไปบนเครื่องบินแล้ว เครื่องบินก็สิ้นสุดการหยุดพัก จากนั้นค่อยๆ บินขึ้นไปและล่องไปยังทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตา

“เย่เทียน ท่านนี้คือพันเอกลู่เกาเจี๋ย ส่วนท่านนี้พันโทต่งเหวิน และท่านนี้พันตรีหยุนเหมิงหยาน ทั้งสามท่านนี้เพิ่งบินตรงมาจากเขตทหารเจียงห้วย”

“ส่วนเฉิงหลงกับเยียนหรันผมคงไม่ต้องแนะนำแล้วนะ เพราะพวกคุณน่าจะรู้จักกันดีแล้ว ส่วนคุณผู้ชายท่านนี้ก็คือคนที่ผมพูดถึง เขาชื่อ เย่เทียน”

ในขณะนี้ ถังเหวินหลงหยุดสนทนากับชายสูงอายุคนนั้นแล้วหันมาแนะนำคร่าวๆ ให้ทั้งสองฝ่ายได้รู้จักกันก่อน

หลังจากแนะนำสั้น ๆ ถังเหวินหลงก็หันกลับไปคุยกับชายคนที่ชื่อลู่เกาเจี๋ยคนนั้นต่อ โดยที่ไม่สนใจรุ่นน้องคนอื่นๆ เลย

“พันตรีเหรอ?”

เย่เทียนที่ได้ยินคำนี้ก็อดใจไม่ได้ที่จะมองอย่างลึกซึ้งไปที่หยุนเหมิงหยานผู้หญิงเซ็กซี่คนนี้

ซึ่งยศพันตรีนั้น เพียงพอที่จะขึ้นรับตำแหน่งผู้บังคับกองพันได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว และผู้หญิงคนนี้ดูไม่ต่างอะไรกับจี้เยียนหรันเลย ถ้าไม่ใช่เพราะฝีมืออันเก่งกาจแล้ว เธอก็คงมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน!

ประเด็นคือเย่เทียนสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า หลังจากที่จี้เยียนหรันขึ้นมาบนเครื่องแล้วเห็นหยุนเหมิงหยานคนนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป ซึ่งดูเหมือนทั้งสองเคยมีเรื่องกันมาก่อน!

แต่สถานการณ์ก็ได้พิสูจน์ว่าการคาดเดาของเย่เทียนนั้นถูกต้อง เพราะแทบจะทันทีที่เขาเกิดความคิดนี้ เสียงเหน็บแนมของหยุนเหมิงหยานก็ดังขึ้นข้างหูเขา

“อ้าว นี่ไม่ใช่คุณหญิงจากตระกูลจี้ไม่ใช่เหรอ? อะไรกัน? ในที่สุดก็กลายเป็นนักบู๊ ก้าวเข้าสู่ระดับเหลืองแล้วเหรอ?”

จี้เยียนหรันที่ได้ยินเช่นนี้ก็เหมือนเสือที่โดนตบก้น ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างและกัดฟันพูดว่า “เกี่ยวอะไรกับคุณ!”

“ก็ต้องเกี่ยวสิ!”

หยุนเหมิงหยานส่ายหัวแล้วพูดอย่างเย้ยหยัน “คุณอย่าลืมนะ ตามกฎแล้ว ถ้าคุณเป็นนักบู๊จริงๆ ฉันสามารถท้าประลองคุณได้นะ!”

“แต่ถ้าคุณไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับเหลืองจริงๆ หรือยังไม่ได้กลายเป็นนักบู๊ แสดงว่าคุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันเลยล่ะ!”

เฉิงหลงกดฟังเพลงไปด้วยแล้วอธิบายให้กับเย่เทียนไปด้วย

“แล้วเมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นบอกจะท้าทายอะไร?”

เย่เทียนพยักหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างและถามเฉิงหลงอีกครั้ง

เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อพิจารณาจากการแนะนำของถังเหวินหลงเมื่อครู่นี้ เห็นได้ชัดว่าเฉิงหลงไม่ได้เข้าร่วมเป็นครั้งแรก และเขาก็ไม่ต้องการเป็นคนโง่คนหนึ่งที่ไม่รู้อะไรเลย

“ท่านถังไม่ได้บอกอะไรคุณเหรอ?”

เฉิงหลงถึงกับตกใจ จากนั้นยิ้มพูดอย่างช้าๆ “อันที่จริง ท่านถังเป็นเจ้าภาพในการจัดงานของคืนนี้ ซึ่งคนที่สามารถเข้าร่วมได้นั้น โดยรวมแล้วจะเป็นคนที่อยู่ในเขตทหารหลายแห่งที่ท่านถังเป็นผู้รับผิดชอบ”

“ไม่สิ ถ้าพูดตามตรง ทุกคนที่เข้าร่วมนั้น เป็นคนที่อยู่ในเขตการปกครองทางการทหารของท่านถัง และยังต้องเป็นคนที่ทะเบียนการแข่งขันการคัดเลือกถึงจะถูก”

“หืม?!”

เย่เทียนพยักหน้าเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง แต่เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านถังบอกว่าคืนนี้จะไม่มีใครมาก่อกวนได้

เพราะคนที่เข้าร่วมกิจกรรมนี้ล้วนเป็นคนที่มีฝีมือของกองทัพ แล้วใครจะกล้าเข้ามาสร้างปัญหาได้ แต่ถ้ามาจริง ก็เหมือนเอาชีวิตมาทิ้ง!

แต่เมื่อย้อนคิดกลับไปแล้ว เย่เทียนก็ยังสับสนใจถามต่อว่า “ไม่สิ! ในเมื่อคุณบอกว่าคนที่เข้าร่วมล้วนเป็นคนที่อยู่ในเขตปกครองทหารของท่านถัง ถ้าอย่างนั้น เขาต้องรู้จักทุกคนเป็นอย่างดีไม่ใช่เหรอ?”

“คุณชายเย่ครับ บางทีการฝึกฝนกับการต่อสู้นั้นเป็นคนละเรื่องเลยนะครับ!”

เฉิงหลงคิดอย่างรอบคอบแล้วอธิบายต่อ “จุดประสงค์สิ่งแรกของท่านถังในการจัดงานนี้คือเพื่อดูความสามารถของบุคลากรที่ถูกเลือกในแต่ละเขต และจะได้รู้ถึงผลลัพธ์หลังจากการคัดเลือกของทีมสายฟ้าในทุกวันนี้”

“ส่วนจุดประสงค์ที่สองคือ หวังว่าทุกเขตทหารของเราจะรับรู้ถึงข้อบกพร่องของกันและกัน และจะได้ผลักดันทหารเกณฑ์ที่มาใหม่ทุกคนให้พัฒนาขึ้นได้”

เมื่อพูดถึงตอนท้าย เฉิงหลงก็ยิ้มอย่างมีความสุข ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขแค่ไหนในการผลักดันทหารใหม่!