ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 546

“เซ่อัน เย่เทียนไปไหนเหรอ？！”

การที่เฉินหวั่นชิงสามารถเป็นผู้นำของบริษัทแซ่เฉินได้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเลยล่ะ

แม้ว่าตอนเริ่มต้นจะไม่ได้คิดมากกับคำพูดที่ไพเราะเสนาะหูของเย่เทียนแต่ตอนนี้ที่เซ่อันพามาที่โฮมสเตย์ที่อยู่ห่างไกลออกมา เธอจึงสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

“เขาไปซื้อผักครับ！”

เซ่อันตะลึงและพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเย่ต้องการทำอาหารด้วยตนเอง จะไม่มีส่วนประกอบได้ยังไงกันล่ะครับ？”

“เซ่อัน นายคิดว่าฉันหลอกง่ายหรือไงกัน？จริงๆแล้วเย่เทียนไปไหนกันแน่！”

สีหน้าของเฉินหวั่นชิงมืดมนลงในทันที ดวงตาสีเข้มของเธอจ้องมองไปที่เซ่อันอย่างเย็นยะเยือกพร้อมกับพูดอย่างเย็นชาว่า “ทางที่ดีที่สุดคือนายบอกความจริงฉันมาไม่เช่นนั้นอย่าคิดที่จะอยู่ที่เมืองเจียนหนันอีกต่อไป！”

“ผม…..”

เซ่อันมีใจอยากคัดค้านแต่แรงกดดันจากเฉินหวั่นชิงนั้นมากเกินไป ในที่สุดเขาก็ต้องส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นและพูดว่า “เขาน่าจะไปพบตู้เคอหลินน่ะครับ”

“อะไรนะ？！”

เฉินหวั่นชิงเริ่มวิตกกังวลในทันที เธอรีบหันหลังและเดินออกไปข้างนอกอย่างไม่ลังเล “ไป！พาฉันไปหาพวกเขา！”

“ไม่ใช่นะครับ คุณเฉิน”

เซ่อันรีบวิ่งออกไปสองก้าวเพื่อหยุดเฉินหวั่นชิงเอาไว้พร้อมกับพูดอย่างขื่นขมว่า “คุณเย่เป็นกังวลว่าจะเกิดอะไรไม่คาดฝันขึ้นเลยให้ผมพาคุณมาที่นี่ หากพวกเราไปตอนนี้ หากว่า.....”

“ฉันไม่ต้องการฟังสิ่งไร้ประโยชน์พวกนี้！”

ไม่รอให้เขาได้พูดจบ เฉินหวั่นชิงก็ตัดบทด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “หากนายไม่พาฉันไปแล้วเขาเกิดปัญหาอะไรขึ้นล่ะก็ฉันจะต้องสูญเสียบริษัทแซ่เฉินไปและจะฝังทั้งตระกูลของนายไปกับเขาด้วย！”

“ผม…….”

เซ่อันหมดหนทางและพูดอย่างขมขื่น “ผมเข้าใจแล้ว ผมจะพาคุณไปเองครับ”

……….

เมื่อเหลือบมองตู้เคอหลินที่เกรงกลัว เย่เทียนก็ได้ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาหมดความสนใจในสิ่งๆนี้โดยสิ้นเชิง

เขาถามคำถามไปหลายอย่างแต่ตู้เคอหลินนั้นกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ไม่ต้องพูดถึงข่าวคราวของแก๊งหย่งเย่ แม้กระทั่งสำนักกุยอีเขายังไม่รู้เลย

“นายนี่ช่างเป็นลูกผู้ลากมากดีอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ นอกจากกินดื่มเที่ยวแล้วก็ดูจะไม่รู้อะไรเลยจริงๆ！”

เย่เทียนรู้สึกเสียอารมณ์กับตู้เคอหลิน ได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า “นายทำให้ฉันไม่พอใจมากเลยล่ะ แบบนี้ก็แล้วกัน ฉันจะให้ทางเลือกนายสองทาง！”

“ทางแรก นายทำเหมือนกับหลู่อี้ กระโดดลงไปจากหน้าต่างเอง หรือทางที่สอง ฉันจะผ่าหัวของนายซะและจากนั้นก็ไปโรงพยาบาลเย็บแผลยาวๆสักสองสามเข็ม จะได้ไม่ต้องรู้เรื่องอะไรในอนาคตอีก”

“ฉัน ฉันเลือกได้เหรอ？” ใบหน้าของตู้เคอหลินเปลี่ยนเป็นขมขื่นในทันที

“แน่นอนว่าได้”

เย่เทียนยิ้มพร้อมกับหยิบขวดไวน์เปล่าที่ตั้งอยู่ที่พื้นขึ้นมาและลุกขึ้นจากเก้าอี้ จากนั้นค่อยๆเดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดอย่างขี้เล่นว่า “ฉันก็พอเดาได้แหละว่านายคงไม่เลือกหรอก ฉันช่วยนายเลือกเองดีกว่า！”

“แก แกอย่าเข้ามานะ！”

เมื่อตู้เคอหลินได้ยินก็ตกใจกลัวจนตัวค้างร่นถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดายที่ถอยเพียงไม่กี่ก้าวก็ติดกับผนัง หมดหนทางให้ถอยต่อ

“วางใจเถอะ！อย่างมากฉันก็แค่หักขานายสองข้างและนอนลงไปก็แค่นั้น นอนร้อยวันเดี๋ยวก็หายดี！”

เย่เทียนเดินไปถึงด้านหน้าของตู้เคอหลินพร้อมกับแสดงรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นอันตรายและค่อยๆยกมือขึ้นช้าๆ

โพล้ง！

แต่ในเวลานั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเตะออกอย่างรุนแรง ร่างสองร่างพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วซึ่งนั่นก็คือเฉินหวั่นชิงและเซ่อัน

“ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร ต่อให้เป็นจักรพรรดิ หากทำผิดก็ต้องชดใช้！”

เมื่อพูดจบ เย่เทียนก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เขายกขวดไวน์ขึ้นสูงและตีเข้าไปที่หัวของตู้เคอหลินอย่างแรง

เพล้ง！

ขวดไวน์แดงถูกทุบจนแตกในทันที เย่เทียนไม่ได้ทุบเข้าไปที่หัวของตู้เคอหลินแต่กลับทุบไปที่แขนของเขาแทน

“อ๊า！”

เสียงกระดูกแตกดังขึ้นเล็กน้อย ตู้เคอหลินทนไม่ได้จนต้องส่งเสียงร้องคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดออกมา เสียงดังสะท้อนอยู่ภายในห้อง

เมื่อเห็นว่าแขนของเขาถูกเย่เทียนทุบจนหัก ใบหน้าของเขาก็ซีดราวกับกระดาษ เหงื่อเม็ดโตไหลรินลงจากหน้าผากของเขา

ฉากที่กะทันหันนี้ทำให้เฉินหวั่นชิงและเซ่อันตกตะลึงไปหมด พวกเขาจะไปคิดได้ยังไงกันล่ะว่าพูดโน้มน้าวเย่เทียนขนาดนี้แล้วแต่เขาก็ยังไม่ลังเลที่จะลงมืออีก

แต่พวกเขาจะไปรู้ได้ยังไงอีกล่ะว่าเย่เทียนจะยังคงหวาดหวั่นกับการปรากฏตัวของเฉินหวั่นชิงจึงได้ออมมือให้แล้ว ไม่เช่นนั้นตู้เคอหลินจะแค่แขนหักง่ายๆอย่างนี้หรือ？

เมื่อมองดูตู้เคอหลินที่กำแขนตัวเองและร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ใบหน้าของเซ่อันก็ได้ปรากฏรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา นี่มันเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ตู้เฮิงฉุนไม่มีวันปล่อยไปแน่！

“คุณเย่ ไม่ฉลาดเลยนะที่คุณทำแบบนี้！”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เซ่อันก็ได้ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นให้แก่เย่เทียน

“”ภรรยา ไปเถอะ！กลับไปฉันจะทำของอร่อยให้กิน！

เย่เทียนไม่ได้ตอบสนองต่อเซ่อันแต่อย่างใด เขาขว้างขวดไวน์ในมือทิ้งพร้อมกับดึงเฉินหวั่นชิงให้หันหลังกลับและเดินออกไป

เขาจะไม่รู้แน่ชัดได้อย่างไรล่ะว่าการทำร้ายให้ตู้เคอหลินบาดเจ็บจะก่อให้เกิดเรื่องใหญ่ พ่ออย่างตู้เฮิงฉุนคงไม่เฉยเมยเป็นแน่

เพียงแต่ต่อมห้ตระกูลตู้จะเกี่ยวข้องกับย่งเล่อแต่เย่เทียนก็จะไม่ปล่อยตระกูลตู้ไป ยังไงซะก็เป็นศัตรูคู่อริกันอยู่ดี เกิดเรื่องใหญ่ก็เกิดไปสิ！